p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.
p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.
p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
postanawia: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
postanawia: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Skoro podstawą nałożenia mandatu była uprzednia zgoda skarżącego i dobrowolne przyznanie się do popełnienia wykroczenia, to oczywiście bezzasadne są zarzuty wskazujące na pozbawienie go prawa do ustalenia winy jednostki.
W przypadku przesłanki ne bis in idem Trybunał Konstytucyjny dokonuje oceny danej sprawy w kategoriach pragmatycznych, oceniając celowość prowadzenia postępowania i orzekania w kwestii, która została już jednoznacznie i ostatecznie rozstrzygnięta przez ten organ.
Choć w przypadku małżonka winnego rozkładu pożycia brak jest określonego kalendarzowo terminu ograniczającego zakres czasowy jego obowiązku alimentacyjnego, to jednak obowiązek ten nie powstaje lub wygasa, jeżeli drugi z małżonków nie pozostaje w niedostatku. Pozwala to zachować zasadę, że za materialny poziom życia po rozwodzie zasadniczo odpowiedzialni są indywidualnie sami byli małżonkowie, a obowiązek
Naruszenie praw lub wolności konstytucyjnych, których ochrony skarżący chce dochodzić w trybie skargi konstytucyjnej, ma być efektem niekonstytucyjnej treści przepisu zastosowanego przy rozpatrywaniu sprawy skarżącego, nie zaś wynikać z niewłaściwego zastosowania tego przepisu przez orzekające w sprawie organy.
Art. 42 Konstytucji znajduje wprost zastosowanie tylko do odpowiedzialności stricte karnej i do postępowania karnego, nie obejmując swoim zakresem innych postępowań represyjnych czy quasi-represyjnych (np. postępowania dyscyplinarne), co do których gwarancje w nim zawarte mogą znaleźć zastosowanie pośrednie poprzez zasadę demokratycznego państwa prawnego. Ponadto, zasadniczo odsetki ustawowe też nie
Z uwagi na treść art. 79 ust. 1 Konstytucji, który uzależnia dopuszczalność skargi od przesłanki „naruszenia konstytucyjnych wolności lub praw”, w sytuacji nieistnienia naruszenia, skarga nie może podlegać merytorycznemu rozpatrzeniu.
Fakt umieszczenia niepełnosprawnego dziecka w placówce zapewniającej całodobową opiekę jest przejawem pomocy rodzicom w trudnej sytuacji życiowej, wspiera więc, a nie ogranicza w wykonywaniu praw i obowiązków rodzicielskich, a ponadto pozwala - rodzicom na podjęcie pracy (nawet w niepełnym wymiarze czasu pracy) i uzyskanie dodatkowych środków finansowych niezbędnych przecież w procesie rehabilitacji
Skoro art. 18 ust. 5 ustawy o transporcie określa warunki prowadzenia działalności gospodarczej, a - co oczywiste - Rada Gminy przedsiębiorcą nie jest (nie jest tym samym adresatem przepisu), to zaskarżone unormowanie nie dotyczy spraw objętych zakresem działania wnioskodawcy [czego wymaga art. 191 ust. 2 Konstytucji].
Podjęcie przez Zarząd OZPPS uchwały, w której nie przedstawiono zarzutu niezgodności art. 63c ust. 3 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej z wyraźnie wskazanym przepisem Konstytucji jako wzorcem kontroli, nie może być uznane za skuteczne złożenie przez ten organ oświadczenia woli o wystąpieniu do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o zbadanie hierarchicznej zgodności norm.
Art. 32 ust. 1 Konstytucji tworzy prawo podmiotowe o szczególnym charakterze: jego naruszenie może być rozpatrywane jedynie w zakresie innego konstytucyjnego prawa lub wolności (metaprawo).
Wyrażający zasadę dwuinstancyjności przepis art. 176 ust. 1 Konstytucji jest przede wszystkim przepisem o charakterze ustrojowym, organizacyjnym, a tym samym w toku kontroli dokonywanej w trybie skargi konstytucyjnej - ze względu na jej zakres wynikający z art. 79 ust. 1 Konstytucji - ma znaczenie uzupełniające i pomocnicze.
Ponieważ skarżąca nie była stroną stosunku obligacyjnego ani podmiotem, na który nałożono obowiązek wypłaty zwaloryzowanych świadczeń pracowniczych, nie może we wskazanym naruszeniu upatrywać legitymacji do wniesienia skargi konstytucyjnej, jako że skarga służy ochronie tylko tych praw konstytucyjnych, których beneficjentem jest osoba występująca z tym środkiem nie zaś osoba trzecia, chociażby był