Przepis art. 264 § 3 k.k. penalizuje podejmowanie działań organizacyjnych mających na celu przekroczenie granicy Rzeczypospolitej Polskiej, a zatem chroni tylko i wyłącznie granice RP przy przekraczaniu jej w dwie strony i nie może być uznany za odpowiednik czynu stypizowanego w przepisie art. 371 1 część druga Kodeksu karnego Republiki Białorusi.

W sprawie, w której pracownik odwołuje się od rozwiązania umowy o pracę oraz żąda odszkodowania na podstawie art. 415 k.c. w związku z art. 300 k.p. zwrot kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia jego praw obejmuje opłaty za czynności adwokackie ustalone na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez

Jeżeli po przedstawieniu do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy nastąpi taka zmiana stanu prawnego, że podjęcie uchwały staje się zbędne, to postępowanie w tym zakresie - na podstawie art. 61 § 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052 ze zm.) - należy umorzyć.

Brak wypowiedzi Sądu Najwyższego w zakresie wykładni określonych przepisów w żadnym wypadku nie uprawnia do korzystania z instytucji wskazanej w art. 441 § 1 k.p.k.

Błędne jest przekonanie, że skoro w sprawie wystąpiła sytuacja 'nie objęta wprost dotychczasowym orzecznictwem Sądu Najwyższego', to uzasadnione jest wystąpienie o zasadniczą wykładnię ustawy. Taki punkt widzenia przekreśla znaczenie fundamentalnej zasady procesowej - jak również ustrojowej - zasady samodzielności jurysdykcyjnej sądów.

Warunkiem istnienia w obrocie prawnym wyroku jako dokumentu procesowego jest sporządzenie go na piśmie, a następnie publiczne ogłoszenie.

W przypadku wątpliwości, co do charakteru prawnego przepisu zamieszczonego w którymś z rozdziałów części szczególnej kodeksu karnego należy uznać, że jeżeli przewidziana w tym przepisie modyfikacja sankcji karnej uzasadniona jest okolicznościami poprzedzającymi określony czyn lub też następującymi po jego popełnieniu, powinien być on traktowany jako instytucja sądowego wymiaru kary. Jeżeli zaś określone

Artykuł 21b ust. 8 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944 - 1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 425 ze zm.) nie stanowi lex specialis w stosunku do art. 524 § 3 k.p.k. Zatem kasacja na niekorzyść osoby lustrowanej wniesiona przez Prokuratora Generalnego po upływie 6 miesięcy od uprawomocnienia

W wypadku uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji w zakresie orzeczenia o karze, przy utrzymaniu w mocy zaskarżonego wyroku co do winy, rozstrzygnięcie sądu odwoławczego w zakresie winy oskarżonego może być poddane kontroli kasacyjnej dopiero po uprawomocnieniu się wyroku sądu odwoławczego rozstrzygającego co do kary wymierzonej oskarżonemu, albowiem dopiero wówczas spełniony jest warunek wydania

Bezwzględna przyczyna odwoławcza w postaci udziału osoby nieuprawnionej w wydaniu orzeczenia (art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k.) wystąpi wówczas, gdy osoba ta nie ma w ogóle uprawnień do orzekania w jakimkolwiek sądzie (nie jest sędzią), bądź też nie ma ich do orzekania w danym sądzie. Z wykładni językowej przepisu art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k. wprost wynika, że niezbędnym elementem składowym tej przesłanki jest

Odstąpienie od umowy sprzedaży budynku i udziału w użytkowaniu wieczystym nieruchomości przez syndyka masy upadłości na podstawie art. 98 prawa upadłościowego i naprawczego pociąga za sobą ex tunc skutek obligacyjny i rzeczowy.

Ocena czy w odniesieniu do oskarżonego (podejrzanego) zachodzą wątpliwości, i to uzasadnione, co do jego poczytalności, dokonywana jest przez organ procesowy w oparciu o ujawnione w toku postępowania okoliczności, które są temu organowi znane. Naruszenie art. 79 § 1 pkt 3 k.p.k. może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy rozprawa przeprowadzona została bez udziału obrońcy, pomimo iż sąd powziął wątpliwości

Określony przepisem art. 502 § 1 k.p.k. górny pułap grzywny, możliwej do wymierzenia w postępowaniu nakazowym, odnosi się nie tylko do kar jednostkowych orzekanych za poszczególne, zbiegające się przestępstwa, ale także do wymierzonej na ich podstawie kary łącznej.

Wątpliwość co do bezstronności sędziego (art. 41 § 1 k.p.k.), musi istnieć obiektywnie i poddawać się zewnętrznej weryfikacji oraz ocenie, a nie być tylko subiektywnym przekonaniem określonej osoby.

Prawidłowość stwierdzenia przez organ rentowy ustania ubezpieczenia społecznego rolników zależy nie tylko od kwestii obowiązku zgłoszenia KRUS wznowienia działalności gospodarczej w stanie prawnym obowiązującym przed 24 sierpnia 2005 r ale i od wypełnienia obowiązku nałożonego art. 5a ust. 5 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (w brzmieniu obowiązującym od 2 maja 2004