Stosownie do art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255/, ilekroć w ustawie jest mowa o osobie uczącej się, oznacza to osobę uczącą się, niepozostającą na utrzymaniu rodziców w związku z ich śmiercią lub zasądzeniem od rodziców na jej rzecz alimentów. Przepis wprost stanowi o obojgu rodzicach, i dlatego, jeżeli rodzice żyją, nie można pominąć

1. Zgodnie z przepisem art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255 ze zm./, prawo do świadczeń rodzinnych ustala się, począwszy od miesiąca /a nie od dnia/, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, do końca okresu zasiłkowego. Takie sformułowanie ustawodawcy winno być zatem rozumiane w taki sposób, że jeżeli wnioskodawca

1. Nowe brzmienie art. 477[8] par. 2 pkt 1 Kpc, nadane ustawą z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255 ze zm./, nie daje podstaw do uznania, aby rozstrzygnięte decyzją administracyjną sprawy zostały przekazane do właściwości sądu powszechnego jako sprawy cywilne /sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych/ w rozumieniu art. 1 Kpc. 2. Sprawami z zakresu ubezpieczeń

1. Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255 ze zm./ przyjmuje regułę, że orzecznictwo w sprawach zasiłków rodzinnych należy do właściwości organów administracji publicznej a do postępowania przed nimi mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Brak przepisu szczególnego stanowiącego o prawie odwołania do sądu powszechnego powoduje