Umowa między organizatorem opieki zdrowotnej (NFZ) a świadczeniodawcami wiąże w zakresie kwoty maksymalnej, a nie liczby świadczeń danego rodzaju zamówionych w tym zakładzie. Przekroczenie kwoty maksymalnej uzasadnia jednak roszczenie o zapłatę w warunkach określonych w art. 7 ustawy o z.o.z. Przekroczenie liczby świadczeń jednego rodzaju a niewykorzystanie innych może usprawiedliwiać sankcje organizacyjne

Postanowienia wzorców umowy zastrzegających, że ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej nie może uznać objętego tym ubezpieczeniem roszczenia ani dobrowolnie go zaspokoić bez zgody ubezpieczyciela, należy interpretować zgodnie z regułą przewidzianą w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych