1. Przytaczając podstawę kasacyjną strona winna wskazać przepis konkretnego aktu prawnego, ze wskazaniem jednostki redakcyjnej. Zarzucając naruszenie prawa materialnego, winna wskazać formę tego naruszenia, przy czym zauważyć należy, że obie formy naruszenia nie mogą wystąpić jednocześnie (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 grudnia 2005 r., sygn. akt l FSK 423/05,opub. w Systemie

1. Oprocentowanie pozostawionej w Spółce dywidendy należnej udziałowcom jako nieodpłatne świadczenie o jakim mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiące przychód Spółki uzyskany w 2002 r. 2. Skoro bowiem nie jest ważne źródło przychodów lecz sam fakt osiągnięcia dochodu, to tym bardziej nie jest ważne, czy osiągnięty dochód był następstwem działania (zaniechania

Konstruowanie podstaw kasacyjnych odnoszących się do przepisów postępowania wymaga powołania odpowiednich przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Adresatem zarzutów kasacyjnych może być bowiem jedynie Sąd administracyjny pierwszej instancji działający w oparciu o wskazany wyżej akt prawny. Powołanie przez autora skargi kasacyjnej przepisów Kodeksu postępowania cywilnego

1. Zgodnie z treścią objętego zarzutem skargi kasacyjnej przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla je w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów postępowania (inne niż dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego - art. 145 § 1 pkt 1 lit. b oraz stwierdzenia nieważności - art. 145 § 1 pkt 2) w takim

I. Podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są wyłącznie osoby fizyczne. Dochód osiągnięty przez wspólników spółki cywilnej określa się osobno u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego udziału w zysku. A zatem w przypadku spółek cywilnych podatnikiem nie jest spółka, lecz każdy wspólnik z osobna. Postępowanie podatkowe w zakresie wymiaru podatku może toczyć się jedynie w stosunku do podatnika

I. Podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są wyłącznie osoby fizyczne. Dochód osiągnięty przez wspólników spółki cywilnej określa się osobno u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego udziału w zysku. A zatem w przypadku spółek cywilnych podatnikiem nie jest spółka, lecz każdy wspólnik z osobna. Postępowanie podatkowe w zakresie wymiaru podatku może toczyć się jedynie w stosunku do podatnika

W sprawie nie może budzić wątpliwości, że materialnoprawną podstawą rozstrzygnięcia Izby Skarbowej był przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który nie uznaje za koszty uzyskania przychodów nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub

I. Podatnikiem zgodnie z art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej jest .osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu." Przedmiotowa sprawa dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych, a zgodnie z art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawa ta reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym

1. Samo oddanie rzeczy ruchomej do korzystania innemu podmiotowi na podstawie umowy leasingu nie przesądza automatycznie o używaniu tej rzeczy bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, a tym samym nie uprawnia do stosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w § 9 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 17.01.1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz

Zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ objęte zostały świadczenia, których charakter odszkodowawczy wynika z przepisów prawa cywilnego. Do tego rodzaju świadczeń nie mogły zostać zaliczone: dwukrotna kwota zadatku wypłacona w związku z odstąpieniem od umowy /art. 394 par. 1 Kc/, jak

Uchwała wspólników, o której mowa w art. 203 rozporządzenia Prezydenta Rzeczpospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. Kodeks handlowy /Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm. obecnie art. 210 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych - Dz.U. nr 94 poz. 1037 ze zm./ musi dotyczyć wyłącznie ustanowienia konkretnego pełnomocnika. Nie można uznać za skuteczne, powoływanie się na uchwałę ustalającą regulamin

1. Wyrazem przyjętej przez skład orzekający interpretacji art. 52 K.r.o. jest chociażby orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 19 kwietnia 1994 r., sygn. akt III AUr 101/04 (OSA 1994/9/74), w którym stwierdzono, że "proces, który w konsekwencji prowadzi do zniesienia wspólności ustawowej trwać musi przez określony czas, zaś powody, które ostatecznie prowadzą do takiego rozstrzygnięcia muszą

1. Tylko w sytuacji, w której sąd, którego orzeczenie zaskarżono, przeprowadzałby dowód uzupełniający z dokumentów, obowiązujący byłby do odpowiedniego stosowania podczas oceny dokumentów, zasady ich swobodnej oceny, o której mówi art. 233 par. 1 Kpc. 2. Dowody, których wojewódzki sąd administracyjny nie dopuścił do uzupełniającego postępowania dowodowego z dokumentów, nie były przedmiotem badania

1. Spółka prasowa może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki na przedmioty dołączone do czasopism jako prezenty dla czytelników; dotyczy to także tych prezentów, które wróciły do magazynu w związku z niesprzedaniem części nakładu. Wydatki na te ostatnie prezenty mogą być potrącone w momencie, w którym zwrócona część nakładu powinna była zostać sprzedana. 2. Wydatki na zamówione zdjęcia, które ostatecznie

Uzyskanie ekspektatywy odrębnej własności lokalu, o której mowa w art. 19 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych /Dz.U. 2001 nr 4 poz. 27 ze zm./ nie jest równoznaczne z nabyciem innego budynku lub uzyskaniem pozwolenia na jego budowę albo nabyciem innego lokal, o których mowa w art. 16 ust. 7 i 8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /t.j. Dz.U. 2004

1. Różna jest treść normatywna przepisów zawartych w art. 133 par. 1 oraz art. 141 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, a co za tym idzie różne jest ich znaczenie procesowe. 2. Norma wywiedziona z przepisów art. 16 ust. 1 pkt 53 oraz art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od

Autor skargi kasacyjnej nie sformułował żadnego zarzutu na podstawie art. 174 ust. 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skoro zatem nie został zakwestionowany skutecznie stan faktyczny sprawy, nie zarzucono wyrokowi, że został wydany z naruszeniem przepisów o postępowaniu, to nie można było wywodzić, iż zostały naruszone normy prawa materialnego dotyczące określonej ulgi podatkowej

Świadczenie okresowe polega na stałym dawaniu przez czas trwania stosunku prawnego pewnej ilości pieniędzy lub innych rzeczy zamiennych w określonych regularnych odstępach czasu, jednak nie składających się na pewną z góry określona całość.

Prawidłowo Sąd pierwszej instancji przyjął, że Skarżący w efekcie końcowym sam był beneficjentem większości świadczeń przekazanych matce, skoro zajmował on większość mieszkania wyremontowanego z tych świadczeń.

Normy wynikające z art. 510 par. 2 Kc stanowiły jedynie punkt odniesienia w procesie sądowej kontroli poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych w zakresie podatkowych konsekwencji zawartej przez skarżącego umowy.

Zawarta przez skarżące Spółki umowa, która w oparciu o analizę dokonaną w oparciu o prawo szwedzkie nie stanowi dwóch różnych umów dotyczących nabycia udziałów w spółce kapitałowej, nie jest wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych /Dz.U. nr 86 poz. 959 ze zm./ ani też nie posiada w niej odpowiednika. Stanowi na gruncie polskiego

Skoro przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie zalicza się do przychodów podatnika, to do kosztów uzyskania takiego przychodu nie można zaliczyć wydatków związanych z jego pozyskaniem. Dlatego przy ustalaniu dochodu do opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ nie można

W przypadku zarzutu naruszenia prawa materialnego uzasadnienie powinno wskazywać na czym polegała błędna wykładnia wskazanego przepisu prawa materialnego, dokonana przez WSA dla potrzeb oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego i jaka - zdaniem skarżącego - powinna być wykładnia prawidłowa bądź na czym polegało niewłaściwe zastosowanie takiego przepisu (błąd subsumpcji) i jakie powinno

Gdy ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia renty jako trwałego ciężaru, podlegajacego odliczeniu od dochodu, należy przyjmować za wiążąca przy stosowaniu prawa podatkowego definicję wynikającą z prawa cywilnego. Zgodnie z art. 903 k.c., przez umowę renty jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniadzu lub rzeczach oznaczonych co do gatunku. Z przepisu