Treść art. 149 par. 2 Kpa uzasadnia wniosek, że postanowienie o wznowieniu postępowania z urzędu nie zawęża granic tego postępowania tylko do podstawy wznowienia wyznaczonej w tym postanowieniu, a zatem przedmiotem badań i ustaleń w tym zakresie mogą być wszystkie podstawy określone w art. 145 par. 1 Kpa, z wyjątkiem określonej w pkt 4.

Przesłanka, o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./, z uwagi na jej ocenny charakter wymaga w każdej sprawie odniesienia nie tylko do określonych następstw, lecz także do powodujących je okoliczności.

1. Osoby, które w dniu 1 października 1982 r. /dzień wejścia w życie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych - Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ były wpisane na listę radców prawnych, muszą być na taką listę wpisane z urzędu /nawet bez jakiejkolwiek z ich strony inicjatywy/ i po złożeniu ślubowania mają prawo wykonywania tego zawodu. 2. Ślubowanie, wymagane przez art. 27 ustawy o radcach prawnych

W sytuacji gdy importer w chwili wszczęcia postępowania celnego nie zna faktycznych kosztów związanych z towarem, powinien o tym fakcie poinformować organy celne.

W uprawnieniach organu I instancji określonych przepisem art. 132 par. 1 Kpa nie mieści się jedynie częściowa zmiana zaskarżonego w całości rozstrzygnięcia. Byłoby to naruszeniem właściwości organu odwoławczego i skutkowałoby nieważnością nowej decyzji z przyczyny określonej w art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa.

Brak w art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa wyraźnej normy dopuszczającej uchylenie decyzji dotychczasowej w części nie oznacza, zdaniem składu orzekającego w sprawie, że taka możliwość jest wykluczone. Za przyjęciem takiej wykładni przemawia to, że w obrocie prawnym nie powinny pozostawać tylko te części decyzji, które są wadliwe.

Z zasady prawdy obiektywnej wyrażonej w art. 7 Kpa wynikają dla organu administracji państwowej między innymi obowiązki określenia z urzędu, jakie dowody są niezbędne dla ustalenia stanu faktycznego sprawy, oraz przeprowadzenie z urzędu wskazanych w sprawie dowodów.

1. Wznowienie postępowania jest instytucją procesową stwarzającą prawną możliwość ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej zakończonej decyzją ostateczną, jeżeli postępowanie, w którym ona zapadła, było dotknięte kwalifikowaną wadliwością procesową wyliczoną wyczerpująco w przepisach prawa procesowego. 2. Opłaty licencyjne są elementem wartości celnej towaru wówczas, gdy: - istnieje

Z prawem strony do wypowiedzenia się co do zebranych dowodów łączy się obowiązek organu prowadzącego postępowanie pouczenia strony o prawie zapoznania się z aktami sprawy i złożenia końcowego oświadczenia, a także wstrzymania się od wydania decyzji do czasu upływu terminu wyznaczonego stronie dla złożenia tego oświadczenia.

Układ między Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki i Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej dotyczący roszczeń obywateli Stanów Zjednoczonych sporządzony w Waszyngtonie w dniu 16 lipca 1960 r. jest umową międzynarodową, w rozumieniu art. 1, art. 2 i art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o dokonywaniu w księgach wieczystych wpisów na rzecz Skarbu Państwa w oparciu o międzynarodowe umowy o uregulowaniu

Obowiązki notariusza, jako płatnika podatku od spadków i darowizn /art. 18 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn - Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89/ nie obejmują obliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku od świadczenia pieniężnego ustanowionego na rzecz osoby trzeciej w umowie darowizny /art. 393 Kc/.

Treści art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie można analizować w oderwaniu od treści jego punktu 9 dotyczącego darowizn. Wynika to z faktu, iż zgodnie z cytowanym art. 906 par. 2 Kc do renty ustanowionej bez wynagrodzenia stosuje się wprost przepisy o darowiźnie. Ustawodawca przyrównuje ją więc do darowizny, przy czym różnica pomiędzy

Treści art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie można analizować w oderwaniu od treści jego punktu 9 dotyczącego darowizn. Wynika to z faktu, iż zgodnie z cytowanym art. 906 par. 2 Kc do renty ustanowionej bez wynagrodzenia stosuje się wprost przepisy o darowiźnie. Ustawodawca przyrównuje ją więc do darowizny, przy czym różnica pomiędzy

Wystąpienie w sprawie takich elementów, jak: te same podmioty, ten sam przedmiot i taki sam interes prawny strony, dotyczący zwrotu cła przywozowego od towaru zgłoszonego do powrotnego wywozu za granicę poza obrotem czasowym w trybie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312/ wskazuje na tożsamość sprawy. Decyzja rozstrzygająca o odmowie zwrotu cła w tej

Zawarcie umowy najmu całego spółdzielczego lokalu mieszkalnego, bez wymaganej w art. 217 par. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. 1995 nr 54 poz. 288 ze zm./ zgody spółdzielni nie daje biorącym lokal w najem uprawnienia do przebywania w lokalu, w którym ma nastąpić zameldowanie, w rozumieniu art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach

Treść przepisu par. 17 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 października 1993 r. w sprawie rodzin zastępczych /Dz.U. nr 103 poz. 470 ze zm./, w kontekście zasady wyrażonej w art. 74 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. nr 95 poz. 425 ze zm./, stwarza podstawę do wniosku, że także wówczas, gdy chodzi o udzielenie lub odmowę udzielenia dodatkowo pomocy pieniężnej,

1. Zlikwidowanie okien na jednej ścianie, wybicie otworów okiennych i zamurowanie okien na ścianie innej - stanowi niewątpliwie przebudowę nieruchomości. Zważywszy na treść art. 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /Dz.U. nr 85 poz. 388 ze zm./ nie ma znaczenia, że przebudowa dotyczy lokali nie stanowiących przedmiotu odrębnej własności. Dla dokonania tych czynności budowlanych organ

Kandydaci wyłonieni po pierwszym etapie konkursu i osoby po innej aplikacji poddane jednoetapowemu postępowaniu kwalifikacyjnemu z zakresu uzupełniającej problematyki mają równe prawa do ubiegania się o wpis na listę aplikantów radcowskich w ramach łącznego limitu określonego przez Radę Okręgową Izby Radców Prawnych.

Uchwała organów samorządu - rady izby notarialnej o przyjęciu na aplikację notarialną kandydatów uczestniczących w konkursie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 2 w związku z art. 104 par. 1 i 2 Kpa i art. 107 par. 1 Kpa, gdyż zawiera wszystkie istotne elementy indywidualnego aktu administracyjnego.

1. Ujawnienie nowych okoliczności faktycznych stanowi samoistną podstawę wznowienia postępowania, która w stanie faktycznym sprawy uzasadniała wznowienie postępowania na podstawie art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa. 2. Koszty magazynowania, telefonów i przygotowania dokumentacji stanowią po stronie eksportera przychód z odsprzedaży przedmiotowego towaru i podlegają one doliczeniu zgodnie z art. 30c ust. 4 ustawy

Po nowelizacji art. 33 i art. 60 pkt 8b ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ dokonanej przez art. 2 pkt 33 i 48 lit. "f" ustawy z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 75 poz. 471/ wpisanie na listę aplikantów radcowskich uzależnione jest od wyniku konkursu przeprowadzonego

1. Samochód, który nie był dopuszczony do ruchu nie mógł służyć do użytku i nie podlega zwolnieniu od cła. 2. Przy wznowieniu postępowania w okolicznościach wskazanych w art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa nie jest istotne czy ujawnione nowe okoliczności nie były znane organowi prowadzącemu pierwotne postępowanie w wyniku zaniedbań czy innych powodów.

1/ Z treści reguły 2/a/ Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej wynika, że ma ona zastosowanie do wyrobu niekompletnego, pod warunkiem że posiada on zasadniczy charakter wyrobu kompletnego. 2/ Stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej stanowi wyjątek od zasady stabilizacji decyzji i wymaga bezspornego ustalenia, że wydana decyzja jest dotknięta jedną z wad określonych

Przepis art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/ nakłada na aktualnego właściciela obowiązek ustanowienia prawa do gruntu, z którego można się zwolnić tylko wskazując, że aktualne przeznaczenie gruntu nie da się pogodzić z dalszym korzystaniem z tego gruntu przez poprzedniego właściciela.