Przedmiotem skargi jest interpretacja Ministra Finansów wydana na podstawie art. 14 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, która stosownie do art. 16 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie podlega zaskarżeniu.
Złożenie wniosku w trybie art. 31 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie może zastąpić trybów postępowania przewidzianych czy to w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, czy to w Kodeksie postępowania administracyjnego.
Ustalenie, czy wniesiona przez obywatela opłata skarbowa od czynności urzędowych była należna czy nie, należy do kompetencji wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Wynika to wprost z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 86 poz. 960 ze zm./. Na pewno nie jest to obowiązek urzędu skarbowego, jeżeli to właśnie on pobrał opłatę od podań, załączników, zaświadczeń
Przewidziany w art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ termin do złożenia zeznania podatkowego jest terminem materialnoprawnym. Może on być odroczony przez organ podatkowy na wniosek podatnika, złożony przed upływem terminu na podstawie art. 13 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108
Przesłanką dopuszczalności postępowania sądowoadministracyjnego w odniesieniu do skarg na bezczynność polegającą na niewydaniu w terminie decyzji sprowadza się do tego, że skarżący obowiązany jest przed wniesieniem skargi do wyczerpania środków prawnych przewidzianych w art. 37 Kpa, tzn. winien wnieść zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie.
Od decyzji Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, wydanej w I instancji, przysługuje odwołanie do Ministra Finansów.
Przepis art. 196 par. 3 Kpa nie przewiduje możliwości wniesienia skargi na postanowienie odmawiające przedłużenia terminu określonego w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442/.
Wynik kontroli ustalony przez inspektora kontroli skarbowej w trybie art. 24 ust. 2 spełniający warunki art. 25 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442/ nie jest ostateczną decyzją organu administracji, która może być zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Czy przy wymiarze podatku od spadków i darowizn na podstawie ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207; zm. Dz.U. 1989 nr 74 poz. 443/ mają zastosowanie wartości z art. 3 pkt 3, z art. 9 ust. 1, z art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 tej ustawy określone przez rozporządzenie Ministra Finansów wydane w wyniku polecenia z art. 17 tej ustawy a obowiązujące w dniu:
Decyzje dotyczące usunięcia nieprawidłowości w rocznym bilansie przedsiębiorstwa /par. 21 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 1982 r. w sprawie weryfikacji rocznych bilansów przedsiębiorstw i innych państwowych jednostek organizacyjnych - Dz.U. nr 25 poz. 180/ nie są decyzjami objętymi art. 196 par. 2 pkt 4 i 11 Kpa, a możliwości ich zaskarżenia do sądu administracyjnego nie przewidują
Nowy wymiar podatku dot. okresu 1978-1980 dokonany w dniu 25.06.1981 w sprawach, w których podatek został już raz wymierzony przed dniem 1.09.1980 r. jest decyzją wydaną w tej samej sprawie, a jedynie w innej fazie postępowania. Skarga na taki wymiar, jako na decyzję wydaną w sprawie, w której postępowanie zostało wszczęte przed wejściem w życie przepisów o sądowej kontroli decyzji administracyjnych
Zgłoszenie zeznania podatkowego może być uznane - przy braku innych dowodów - za pierwszą czynność w sprawie w rozumieniu art. 52 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/. Takie same skutki powoduje złożenie organowi administracji wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie ryczałtu podatkowego.
W razie braku innych dowodów datę doręczenia stronie zawiadomienia właściwego przedsiębiorstwa gospodarki mieszkaniowej, zawierającego ustalenie wysokości rocznego podatku lokalowego, należy uznać za datę wszczęcia z urzędu postępowania w tej sprawie /art. 61 Kpa/. Zgodnie bowiem z art. 16 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o niektórych podatkach i opłatach terenowych /Dz.U. nr 45 poz. 229/ jednostkom
W braku innych dowodów za datę wszczęcia postępowania podatkowego zmierzającego do wymierzenia podatku od spadku należy przyjąć datę złożenia zeznania podatkowego przez stronę zobowiązaną.