Analizowany par. 2 ust. 3 pkt 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 221 poz. 2193/, wyznacza wysokość wpisu stałego nie w sprawach "zobowiązań podatkowych", które to pojęcie zdefiniowane zostało w art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U

Ustawa z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych /Dz.U. 2003 nr 15 poz. 148 ze zm./ nie jest ustawą podatkową w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Nie powoduje ona powstania obowiązku podatkowego według art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ stanowiącego sferę

Odsyłanie skarżących na drogę odrębnego postępowania o udzielenie ulg wynikających z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie powinno mieć miejsca w postępowaniu o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji.

Ogólnikowość zarzutów, podobnie jak brak ich sformułowania, tak co do naruszenia prawa procesowego jak i materialnego, czyni skargę niedopuszczalną, z uwagi na niedopełnienie wymagań materialnych. Z tych powodów wyłącza bowiem możliwość oceny przez Sąd zgodności z prawem zaskarżonego wyroku.

Nie można skutecznie dokonać doręczenia "zastępczego" wezwania o wpis jeżeli - niezależnie od przyczyn - nie zostało ono skierowane na adres skarżącego.

Zgodnie z art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ do autora skargi należy wskazanie konkretnych przepisów prawa materialnego lub przepisów procesowych naruszonych przez sąd skarżonym wyrokiem i wyjaśnienie na czym polegało ich niewłaściwe zastosowanie lub błędna interpretacja - w odniesieniu do prawa materialnego, bądź

Stosownie do art. 35 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ pełnomocnikiem strony w postępowaniu przed sądem administracyjnym "(...) może być adwokat lub radca prawny (...) a także inne osoby, jeżeli przewidują to przepisy szczególne". Do nich należy art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym

Z treści wniosku Burmistrza Miasta U. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość z Burmistrzem B. oraz z treści nadesłanych przy tym wniosku dokumentów nie wynika, aby oba te organy prowadziły jakiekolwiek postępowanie mające na celu rozpatrzenie i załatwienie sprawy administracyjnej /podatkowej/, wymagającej wskazania przez Naczelny Sąd Administracyjny organu właściwego do jej rozpoznania /art. 15 par.