W sprawie oceny zasadności przyznania świadczenia w drodze wyjątku z ubezpieczenia społecznego, choroba alkoholowa jako taka nie jest wystarczającą szczególną okolicznością w rozumieniu art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Konieczne jest wykazanie, że szczególne okoliczności uniemożliwiły wypracowanie wymaganego okresu ubezpieczenia na skutek niemożliwych do przezwyciężenia przeszkód

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, osoba ubiegająca się o świadczenie pielęgnacyjne musi spełniać dwie podstawowe przesłanki: stałą i osobistą opiekę nad osobą niepełnosprawną oraz rezygnację z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, spowodowaną koniecznością sprawowania tej opieki.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, niepodejmowanie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przez osobę bezrobotną, będącą jedynie gotową do zatrudnienia, może być uzasadnione koniecznością sprawowania opieki nad członkiem rodziny z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, pod warunkiem wykazania, że brak możliwości podjęcia pracy jest bezpośrednio związany ze sprawowaną

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego wystarczające jest, by osoba ubiegająca się o świadczenie nie podejmowała zatrudnienia z uwagi na opiekę nad osobą niepełnosprawną, a nie bezwzględnie spełniała warunek aktywności zawodowej przed podjęciem się opieki.

W postępowaniu kasacyjnym Naczelny Sąd Administracyjny jest związany granicami skargi kasacyjnej. Skuteczna skarga kasacyjna wymaga precyzyjnego wskazania naruszeń prawa materialnego przez sąd I instancji oraz uzasadnienia zarzutów, co oznacza konieczność wystąpienia argumentacji prawniczej usprawiedliwiającej zarzuty. Nie wystarcza powielenie zarzutów postawionych w skardze do sądu I instancji bez

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie spokrewnionej w dalszym stopniu z osobą niepełnosprawną jedynie wtedy, gdy osoby zobowiązane w pierwszej kolejności (tj. dzieci) legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

W sytuacji zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna, uprawnionemu przysługuje jedno z tych świadczeń wybrane przez osobę uprawnioną, przy czym wybór świadczenia pielęgnacyjnego wymaga nie tylko złożenia wniosku, ale również rezygnacji z uprzednio przyznanego zasiłku dla opiekuna poprzez wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji go przyznającej.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczeń rodzinnych, takich jak specjalny zasiłek opiekuńczy i świadczenie pielęgnacyjne, osoba uprawniona może otrzymać tylko jedno z tych świadczeń i tylko od momentu, gdy przestają jej przysługiwać prawa do innego konkurencyjnego świadczenia (art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b oraz art. 27 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych).

Przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobom uprawnionym do alimentacji w kolejności dalszej niż pierwszy stopień spokrewnienia wymaga, aby osoby zobowiązane do alimentacji w pierwszej kolejności legitymowały się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b, przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego jest możliwe jedynie po rezygnacji z wcześniej przyznanego świadczenia konkurencyjnego, takiego jak zasiłek dla opiekuna, z uwagi na przepisy wykluczające możliwość jednoczesnego pobierania kilku świadczeń przysługujących z tego samego tytułu. Rezygnacja musi być wyraźna i skuteczna, co oznacza wyeliminowanie z obrotu prawnego

W myśl artykułu 30 ust. 9 ustawy o świadczeniach rodzinnych, organ administracyjny ma prawo odroczyć płatność niesłusznie pobranego świadczenia rodzinnego wraz z odsetkami, całkowicie lub częściowo, jeśli istnieją istotnie uzasadnione powody związane z sytuacją danej rodziny.

Jeżeli osoba spełniająca warunki do przyznania wyższego świadczenia pielęgnacyjnego chce je otrzymać, a pobiera emeryturę, powinna mieć możliwość wyboru tego wyższego świadczenia, poprzez rezygnację z pobierania świadczenia niższego, tj. emerytury. Wyboru tego można dokonać przez złożenie do organu rentowego wniosku o zawieszenie prawa do emerytury na podstawie art. 103 ust. 3 ustawy z 17 grudnia 1998

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje osobie sprawującej opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, który pozostaje w związku małżeńskim, jeżeli małżonek osoby niepełnosprawnej nie jest legitymowany orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Rozstrzygnięcie o przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego nie może ignorować potrzeby zapewnienia ochrony socjalnej osobom opiekującym się niepełnosprawnymi, co wyraża się poprzez umożliwienie wyboru świadczeń na podstawie art. 27 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych, w kontekście gwarantowania równego traktowania.