Przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga stwierdzenia bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną.

W przypadku orzekania o prawie do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad osobą niepełnosprawną, decydujące znaczenie ma stwierdzenie faktycznego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy niepodjęciem zatrudnienia a koniecznością opieki nad niepełnosprawnym, przy czym opieka ta winna być ustawiczna i uniemożliwiać podjęcie pracy zarobkowej przez opiekuna.

W sytuacji, gdy nie da się jednoznacznie ustalić daty powstania niepełnosprawności osoby wnioskującej o zasiłek pielęgnacyjny, za wystarczający dowód powstania niepełnosprawności przed ukończeniem wymaganego wieku można uznać przyporządkowany jej symbol chorobowy, który określa charakterystyczny okres powstania schorzenia, zgodnie z przepisami prawa określającymi procedurę orzekania o niepełnosprawności

Sąd administracyjny, rozpoznając zgodność aktu administracyjnego z prawem, powinien brać pod uwagę stan faktyczny i prawny istniejący w chwili wydania tego aktu, a nie zmiany, które nastąpiły po jego wydaniu. Kontrola legalności decyzji administracyjnej dokonywana jest wyłącznie na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego do daty jej wydania, bez uwzględniania okoliczności powstałych po tej dacie

Zgodnie z art. 17c ust. 3 i 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, ustawodawca precyzując terminy na złożenie wniosku o świadczenie rodzicielskie, stawia wymóg terminowości, który nie narusza konstytucyjnych zasad ochrony rodziny, macierzyństwa i rodzicielstwa.

W celu przyznania świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych nie wystarczy samo współwystępowanie rezygnacji z zatrudnienia i opieki nad osobą niepełnosprawną, lecz konieczne jest istnienie bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego, gdzie konieczność sprawowania opieki jest przyczyną uniemożliwiającą podejmowanie pracy zarobkowej. W rozstrzyganiu

Przy ocenie, czy konkretna osoba ma uprawnienia do świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, nie wystarczy samo stwierdzenie znacznego stopnia niepełnosprawności osoby będącej pod opieką zobowiązanego do alimentacji. Kluczowe jest istnienie związku przyczynowego pomiędzy koniecznością opieki a rezygnacją z pracy zarobkowej, gdzie konieczność opieki musi

Podstawa do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga istnienia bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną a niemożnością podjęcia lub kontynuowania pracy zarobkowej przez opiekuna.

Jeżeli jedyną negatywną przesłanką uniemożliwiającą przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego jest pobieranie przez stronę emerytury, organ administracji publicznej zobowiązany jest do należytego poinformowania strony o stanie procedury oraz konieczności zawieszenia wypłaty emerytury w celu uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego, zanim przystąpi do sporządzania decyzji odmownej.

W przypadku ustalania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego krytyczne znaczenie ma ocena, czy zakres faktycznie sprawowanej opieki nad osobą z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności wyłącza możliwość podjęcia przez opiekuna jakiejkolwiek pracy zarobkowej.

Korzystanie z urlopu wychowawczego nie jest równoznaczne z rezygnacją z zatrudnienia i nie uprawnia do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego w świetle art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, gdyż stosunek pracy jako podstawa zatrudnienia pozostaje nieprzerwany.

Pobieranie renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy przez opiekuna osoby niepełnosprawnej nie jest bezwzględną przeszkodą do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, pod warunkiem zawieszenia wypłaty renty, aby możliwe było skorzystanie ze świadczenia pielęgnacyjnego jako świadczenia zarówno wyższego, jak i bardziej adekwatnego do spełnianej roli opiekuna.

Uzasadnienie uchwały organu samorządu terytorialnego dotyczącej rozwiązania stosunku pracy ma kluczowe znaczenie dla kontroli sądowej, a brak adekwatnego uzasadnienia i możliwości skutecznego wysłuchania przez skarżącego narusza zasadę praworządności oraz gwarancje procesowe.

W kontekście prawa do zasiłku rodzinnego, przeprowadzona egzekucja komornicza nie jest równoznaczna z 'utratą dochodu' w rozumieniu art. 3 pkt 23 ustawy o świadczeniach rodzinnych i nie wpływa na samą wysokość dochodu branej pod uwagę przy ustalaniu prawa do zasiłku.

Zgodnie z art. 76 ust. 2 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, utrata przez osobę bezrobotną prawa do zasiłku dla bezrobotnych z powodu podjęcia zatrudnienia powoduje obowiązek zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, o ile osoba ta była pouczona o okolicznościach skutkujących utratą uprawnienia do jego pobierania.

Wypłata renty rodzinnej za okres obejmujący kilka lat minionych, dokonana w roku rozpatrywanym jako bazowy przy ustalaniu prawa do świadczeń socjalnych, powiększa dochód rodziny za ten rok w całości i nie podlega podziałowi na poszczególne okresy, w których renta była należna.

W przypadku wskazania w wyroku sądowym miejsca zamieszkania dziecka, organy administracji publicznej oraz sądy administracyjne są związane tym ustaleniem przy rozstrzyganiu o przyznaniu świadczenia wychowawczego, co znajduje oparcie w art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci oraz art. 365 § 1 kodeksu postępowania cywilnego, wykluczając możliwość dokonywania odmiennych ustaleń

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje z tytułu rezygnacji z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, a pobieranie tego świadczenia pomimo podjęcia przez podopiecznego zatrudnienia stanowi nienależne pobieranie świadczenia w rozumieniu art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych.