W przypadku wznowienia postępowania administracyjnego w wyniku uchylenia wyroku stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia w sprawie świadczeń z funduszu alimentacyjnego, kluczowe jest potwierdzenie przez stronę, że istnieje aktualny wyrok sądowy, który ma wpływ na rozstrzygnięcie i powinien być uwzględniony przy wydawaniu nowej decyzji orzekającej o wysokości świadczenia.

W przypadkach podejmowania decyzji w sprawie przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku, organ rentowy jest zobowiązany do dokładnego i wnikliwego zbadania wszystkich okoliczności przypadku, w tym stanu zdrowia wnioskodawcy i historii jego zatrudnienia, by oszacować wpływ tych czynników na 'szczególne okoliczności' uniemożliwiające zatrudnienie i uzyskanie wymaganych okresów składkowych

Wznowienie postępowania administracyjnego i wydanie nowej decyzji w sprawie świadczeń z funduszu alimentacyjnego jest zasadne, gdy wyrok sądowy, będący podstawą wcześniejszej decyzji ostatecznej, zostaje uchylony, co uzasadnia konieczność wydania nowego rozstrzygnięcia z uwzględnieniem aktualnego stanu faktycznego oraz prawnego.

Przyznanie renty w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ust. 1 u.e.r. wymaga spełnienia ściśle określonych warunków - wystąpienia 'szczególnych okoliczności' uniemożliwiających uzyskanie prawa do świadczenia w trybie zwykłym oraz braku możliwości podjęcia pracy ze względu na całkowitą niezdolność do pracy i braku niezbędnych środków utrzymania. Odwołanie do uznaniowości organu rentowego nie może usprawiedliwiać

Sama wola pobierania świadczenia pielęgnacyjnego, bez podjęcia konkretnych działań w zakresie zawieszenia prawa do wypłaty emerytury, nie może stanowić podstawy do jego przyznania. Ustawodawca nie przewidział bowiem możliwości przyznania jednej osobie obydwu świadczeń – pielęgnacyjnego i emerytalnego, a jedynie wyboru jednego z nich. Stąd też właśnie wynika potrzeba uprzedniego przedłożenia przez wnioskodawcę

Wobec zaistniałego zbiegu uprawnień do specjalnego zasiłku opiekuńczego oraz świadczenia pielęgnacyjnego, osoba ubiegająca się o te świadczenia ma prawo do korzystania z wybranego przez siebie, bardziej korzystnego świadczenia, z możliwością jego przyznania również z mocą wsteczną, jeśli wyraziła wolę rezygnacji z wcześniej pobieranego zasiłku na rzecz świadczenia pielęgnacyjnego.

Sprawowanie stałej i długotrwałej opieki nad osobą niepełnosprawną, która uniemożliwia podjęcie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, stanowi przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z ustawą o świadczeniach rodzinnych, przy czym zakres tej opieki musi być zgodny ze stanem zdrowia osoby niepełnosprawnej i jej orzeczeniem o niepełnosprawności.

Warunkiem niezbędnym do przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w sytuacji otrzymywania świadczeń z ZUS w niższej wysokości niż świadczenie pielęgnacyjne, jest dokonanie wyboru przez uprawnioną świadczenia pielęgnacyjnego i zawieszenie przez nią prawa do emerytury i świadczenia uzupełniającego.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie rezygnującej z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania stałej lub długotrwałej opieki nad osobą niepełnosprawną, gdy opieka ta faktycznie uniemożliwia lub w znaczący sposób ogranicza możliwość podjęcia pracy zawodowej, co musi znajdować odzwierciedlenie w charakterze i zakresie sprawowanej opieki.

Przy rozpatrywaniu wniosku o rentę w drodze wyjątku, należy wszechstronnie uwzględnić wszystkie istotne okoliczności zdrowotne wnioskodawcy, nawet jeżeli nie stwierdzono ich wcześniej w orzeczeniach lekarskich, by właściwie ocenić, czy stanowią one 'szczególne okoliczności' uzasadniające przyznanie świadczenia.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego nie przysługuje osobie sprawującej opiekę nad członkiem rodziny z orzeczonym znacznym stopniem niepełnosprawności, jeżeli osoba ta pozostaje w związku małżeńskim z małżonkiem, który nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

W okresie otrzymywania świadczeń z funduszu alimentacyjnego, osoba uzyskująca świadczenia jest zobowiązana do powstrzymania się od bezpośredniego pobierania alimentów od dłużnika alimentacyjnego, co wynika z art. 28 ust. 1 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, określającej kolejność zaspokajania należności z kwot uzyskanych od dłużnika alimentacyjnego.

Przy ocenie spełnienia przesłanek do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego kluczowe jest stwierdzenie bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną a rezygnacją lub niemożnością podjęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przez opiekuna.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga wykazania bezpośredniego związku przyczynowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, co oznacza, że samo sprawowanie opieki, bez ustalenia związku między nią a brakiem możliwości podjęcia pracy, nie jest

Opieka w rozumieniu art. 17 ust. 1 u.ś.r. nie może być postrzegana wyłącznie w kontekście jej długotrwałości. Zakres czynności opiekuńczych w stosunku do osoby niepełnosprawnej jest zależny od rodzaju i zakresu niepełnosprawności. Czynności opiekuńcze nie muszą zatem ograniczać się do pomocy w wykonywaniu czynności samoobsługowych dnia codziennego, ale mogą – w zależności od okoliczności – polegać

Dla przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego decydujące znaczenie ma faktyczna niemożność podjęcia zatrudnienia przez opiekuna z powodu konieczności sprawowania ciągłej opieki nad osobą niepełnosprawną; istnienie innych osób potencjalnie zobowiązanych do udzielania tej opieki lub finansowania jej nie jest przesłanką do odmowy przyznania świadczenia.