Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na rzecz innej osoby niż współmałżonek osobie wymagającej opieki jest uzależnione od legitymowania się przez współmałżonka osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, warunkiem koniecznym do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego jest udowodnienie, że rezygnacja z zatrudnienia lub niepodejmowanie pracy zarobkowej jest bezpośrednio spowodowane koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, przy czym opieka ta powinna być odpowiednia do charakteru istniejącej niepełnosprawności.

Świadczenie pielęgnacyjne nie może być przyznane, jeśli osoba uprawniona posiada ustalone prawo do zasiłku dla opiekuna. Dopiero uchylenie decyzji przyznającej zasiłek dla opiekuna umożliwia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego; takie uchylenie musi być dokonane w sposób formalnie prawny, poprzez ostateczną decyzję właściwego organu.

Stosownie do art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, prawo do świadczenia pielęgnacyjnego jest wyłączone dla osób o ustalonym prawie do emerytury czy innych świadczeń emerytalno-rentowych, co odzwierciedla zasadę unikania kumulacji publicznych świadczeń mających charakter zastępczego dochodu, umożliwiającego rezygnację z pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną

Decyzja wojewody o wyrażeniu zgody na odstąpienie od stosowania przepisów prawa budowlanego i innych ustaw, określona w art. 46c ust. 3 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, nie jest decyzją administracyjną w klasycznym rozumieniu, lecz stanowi specyficzny akt administracji, który może być przedmiotem kontroli sądu administracyjnego

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r., jest ściśle powiązane z obowiązkiem alimentacyjnym, przewidzianym w art. 128 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, co ogranicza krąg osób uprawnionych do tego świadczenia wyłącznie do krewnych w linii prostej oraz rodzeństwa sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną.

Zgodnie z art. 46.c ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, decyzje dotyczące odstąpienia od stosowania przepisów prawa budowlanego i innych ustaw w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, podejmowane przez podmioty wykonujące działalność leczniczą, nie są załatwiane w formie decyzji administracyjnej, lecz stanowią czynności administracyjne, które

Przy rozpatrywaniu wniosku o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, kluczowym aspektem jest ocena, czy opieka świadczona przez wnioskodawcę nad osobą niepełnosprawną faktycznie uniemożliwia podjęcie lub kontynuowanie pracy zarobkowej. Ocena musi opierać się na rzeczywistym zakresie i natężeniu wymaganej opieki, nie zaś na uprzedniej aktywności zawodowej wnioskodawcy. Decydujące znaczenie ma zatem

Do uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego wystarczające jest niepodejmowanie zatrudnienia przez osobę ubiegającą się o świadczenie w związku z koniecznością sprawowania opieki nad osobą bliską, która jej wymaga, od dnia ustanowienia stopnia niepełnosprawności tej osoby, bez względu na wcześniejszy okres nieaktywności zawodowej opiekuna.

Osoba uprawniona do emerytury może ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne, jeżeli zawiesi swoje prawo do emerytury, co eliminuje przeszkodę z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, świadczenie wychowawcze przysługuje temu z rodziców, u którego miejsce zamieszkania dziecka zostało ustalone w wyroku sądowym, niezależnie od faktycznego przebywania dziecka u drugiego rodzica.

Nie można utożsamiać konieczności stałej lub długotrwałej opieki nad osobą niepełnosprawną wynikającej z orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności z automatyczną rezygnacją opiekuna z zatrudnienia czy innej pracy zarobkowej; wymiar rzeczywiście sprawowanej opieki nad osobą niepełnosprawną musi uniemożliwiać podjęcie pracy w takim stopniu, że zachodzi bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy

Aby przyznać świadczenie pielęgnacyjne na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, osoba ubiegająca się musi nie tylko sprawować stałą lub długotrwałą opiekę nad osobą niepełnosprawną, ale również wykazać, że opieka ta jest bezpośrednią przeszkodą do wykonywania pracy zawodowej, co oznacza oczywisty brak możliwości podjęcia zatrudnienia lub prowadzić do rezygnacji z zatrudnienia,