Obowiązek wspólnika spółki z o.o. do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, nałożony przez umowę spółki w myśl art. 176 § 1 Kodeksu spółek handlowych, musi być dokładnie określony co do rodzaju i zakresu tych świadczeń, a ich charakter musi mieć cechy periodyczności. Świadczenia o charakterze ciągłym lub stałym, nie spełniające tych przesłanek, nie mieszczą się w ramach tego przepisu.

Prawidłowe zastosowanie przepisu art. 81a § 1 k.p.a., zasady in dubio pro tributario, polegającej na rozstrzyganiu niedających się usunąć wątpliwości co do stanu faktycznego na korzyść strony, jest istotne w sytuacji, gdy zebrany materiał dowodowy nie pozwala na jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego mającego wpływ na wynik sprawy, co stanowi podstawę do uchylenia decyzji przez sąd administracyjny

Prawidłowe sformułowanie podstaw skargi kasacyjnej oraz ich należyte uzasadnienie jest kluczowe dla wyniku sprawy rozpoznawanej przez Naczelny Sąd Administracyjny, ponieważ NSA jest związany wyłącznie granicami skargi kasacyjnej, co oznacza, że może rozpoznawać jedynie te zarzuty kasacyjne, które zostały wyraźnie wskazane i należycie uzasadnione w skardze. Zarzuty muszą w sposób precyzyjny i rzetelny

W kontekście oceny etiologii chorób zawodowych, domniemanie związku przyczynowego między występowaniem choroby a warunkami pracy, oparte na definicji choroby zawodowej zawartej w art. 235 1 kodeksu pracy, wymaga od organów orzekających w sprawach o stwierdzenie choroby zawodowej przyjęcia założenia, że wysoki stopień prawdopodobieństwa wystarcza do uzasadnienia związku przyczynowego pomiędzy narażeniem

Naczelny Sąd Administracyjny w postępowaniu kasacyjnym dokonuje oceny zasadności zarzutów opartych na naruszeniu przepisów postępowania oraz prawa materialnego w granicach skargi kasacyjnej, kierując się zasadą dyspozycyjności strony i biorąc pod uwagę jedynie te naruszenia, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Weryfikacja zakresu legalności i prawidłowości procedury, która doprowadziła

Wykładnia przepisów prawa materialnego dokonana przez sąd administracyjny pierwszej instancji w ramach prawomocnego wyroku jest wiążąca dla dalszego postępowania sądowego i administracyjnego, a zarzuty środka odwoławczego sprzeczne z tą wykładnią są niedopuszczalne, chyba że chodzi o naruszenie przepisów regulujących instytucję związania oceną prawną i wykładnią w toku ponownego rozpoznania sprawy.

Pełnomocnik posiadający pełnomocnictwo ogólne na profilu informatycznym PUE ZUS musi doręczyć osobne szczególne pełnomocnictwo do każdej sprawy toczącej się przed ZUS, w celu uznania go za pełnomocnika w konkretnej sprawie, ponieważ ani art. 32 ani art. 33 kodeksu postępowania administracyjnego nie przewidują wyjątku umożliwiającego inne postępowanie w tej kwestii.

Pełnomocnictwo ogólne złożone na profilu informatycznym PUE ZUS nie zwalnia pełnomocnika od konieczności przedstawienia szczególnego pełnomocnictwa do każdej indywidualnej sprawy toczącej się przed ZUS, a posiadanie takiego ogólnego pełnomocnictwa nie uprawnia automatycznie do reprezentowania płatnika w każdej konkretnej sprawie.

Zgodnie z art. 193 zdanie drugie P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku oddalającego skargę kasacyjną ogranicza się wyłącznie do oceny zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej, bez potrzeby odnoszenia się do obligatoryjnych elementów uzasadnienia przewidzianych dla wojewódzkich sądów administracyjnych przez art. 141 § 4 P.p.s.a., co wynika z charakteru szczególnego tego rodzaju

W postępowaniu o zwolnienie z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, organ administracji nie może ograniczyć się do danych zawartych wyłącznie w rejestrze REGON jako jedynego środka dowodowego określającego przeważającą działalność podmiotu gospodarczego. W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do prawdziwości lub aktualności danych rejestracyjnych, organ ma obowiązek przeprowadzenia

Wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdzono zgodność z prawem decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dotyczącej odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, podkreślając prawidłowość zastosowania przepisów dotyczących przedawnienia należności i legalności działań egzekucyjnych, a zarzuty naruszenia procedury oraz prawa materialnego przez organ administracji

Zgodnie z art. 28 ust. 3 pkt 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w sytuacji, gdy organ egzekucyjny stwierdzi brak majątku dłużnika, z którego można prowadzić egzekucję, organ rentowy nie może podważać tego ustalenia w kontekście umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, gdyż kwestia ta z woli ustawodawcy została pozostawiona do wyłącznej kompetencji naczelnika urzędu

Na mocy art. 494 § 1 i 2 KSH, przy połączeniu spółek, prawa i obowiązki, w tym zezwolenia, przechodzą na spółkę przejmującą, chyba że przepisy specjalne stanowią inaczej. Przy zmianie zezwolenia na aptekę, połączenie spółek nie przeszkadza w sukcesji zezwoleń, a wnioski o zmianę powinny być rozpatrywane zgodnie z obecną sytuacją prawną i faktyczną.

Przepisy art. 99 ust. 3-4 ustawy prawo farmaceutyczne podlegają bezpośredniemu zastosowaniu jedynie w postępowaniu w sprawie o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 99 ust. 1 tej ustawy, a nie w postępowaniu w sprawie zmiany tego rodzaju zezwolenia.

Przepisy art. 99 ust. 3-4 ustawy - Prawo farmaceutyczne podlegają bezpośredniemu zastosowaniu jedynie w postępowaniu w sprawie o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 99 ust. 1 tej ustawy, a nie w postępowaniu w sprawie zmiany tego rodzaju zezwolenia.

Zgodnie z art. 30 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w przedmiocie umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ustawodawca wyraźnie wyłącza możliwość umorzenia składek finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek.

1. Przygotowanie wykładu, nawet gdy przekazywana w nim wiedza wykracza poza zwykły poziom i granice programowe oraz jest w sposób indywidualny dostosowywana do potrzeb słuchaczy, nie może stanowić podstawy do przyjęcia, że w takim wypadku mamy do czynienia z dziełem. Jedynie wyjątkowo wygłoszenie wykładu można zakwalifikować jako dzieło, o ile wykładowi można przypisać cechy utworu, a ten warunek spełnia