1. Skoro art. 3 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń /Dz.U. 1991 nr 1 poz. 1/ operuje pojęciem "odpis podstawowy", to nie może chodzić o odpis, o którym mowa w art. 275 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./. Ten ostatni nie ma bowiem charakteru podstawowego. 2. Naruszenie zakazu z art. 12 ust. 2 ustawy z

W sprawie o zniesienie wspólności ustawowej obowiązkiem sądu jest również zbadanie, czy powództwo nie zmierza do pokrzywdzenia wierzycieli jednego z małżonków.

Rodzina korzystająca z dochodów związanych z działalnością gospodarczą jednego ze współmałżonków musi też ponosić ujemne skutki takiej działalności. Niepowodzenia współmałżonka w działalności gospodarczej i zamiar uniemożliwienia wierzycielom egzekucji z majątku wspólnego nie mogą stanowić ważnego powodu do zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej w rozumieniu art. 52 § 1 k.r.o.

Korzyść uzyskana przez pracownika banku z tytułu udzielenia mu przez pracodawcę kredytu na warunkach korzystniejszych od ogólnie stosowanych przez ten bank dla tego rodzaju umów stanowi przychód tego pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od decyzji organu administracji państwowej decyzje organu pierwszej instancji i przekazującej sprawę do ponownego rozpoznania skarga sądowo-administracyjna nie przysługuje. Z tych samych powodów nie służy również skarga na uzasadnienie tejże decyzji, - skarga od uzasadnienia decyzji administracyjnej dopuszczalna jest tylko wówczas, gdy skarga taka od samej decyzji przysługuje. Uzasadnienie decyzji

Organ egzekucyjny, nie będąc uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym, nie jest też uprawniony do oceny, czy zachodzi błąd co do treści czynności prawnej w rozumieniu art. 84 Kc.

1. Obejmując na podstawie art. 90 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe /Dz.U. 1991 nr 118 poz. 512/ zarząd majątku upadłego, syndyk nie staje się przez to "zakładem pracy" w rozumieniu art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/; jest nim nadal upadły. 2. Odsetki od zaległości powstałych

1. Organem właściwym do wydawania decyzji administracyjnej o przyznaniu koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego jest przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji; uchwała samej Rady nie jest decyzją administracyjną, nie podlega zatem odrębnemu, bezpośredniemu zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego. 2. Do

1. Działalność gospodarcza jest faktem i kategorią o charakterze obiektywnym. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej /subiektywnie/ jako działalności gospodarczej, nie nazywa jej tak, oświadcza, że jej nie prowadzi bądź nie zgłasza obowiązku podatkowego itp. Wymóg zgłoszenia do ewidencji podjętej działalności gospodarczej

W sprawie o rozgraniczenie działki zaliczonej do dróg gminnych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 7 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. nr 14, poz. 60 ze zm.), której stan prawny nie jest uregulowany, konieczne jest ustalenie właściciela tej działki i wezwanie go do udziału w sprawie jako uczestnika postępowania.

Spółdzielnia mieszkaniowa może, na podstawie art. 208 i 226 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. – Prawo spółdzielcze (Dz.U. nr 30, poz. 210 z późn. zm.), obciążyć członka spółdzielni kosztami uzbrojenia terenu, jeżeli inny podmiot nie jest zobowiązany do pokrycia tych kosztów.

Działalność rolniczą prowadzi rolnicza spółdzielnia produkcyjna, nie zaś właściciel gruntu, który wniósł go do użytkowania spółdzielni; jego dochody z tego tytułu - w formie tzw. renty gruntowej - nie są dochodami z działalności opisanej przedmiotowo w art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, do której przepisy tej ustawy

Nie można uznać, że strona nie zaskarżyła wyroku w sytuacji, gdy wprawdzie cofnęła wniosek o sporządzenie jego uzasadnienia lecz jej pełnomocnik wniósł rewizję.

„Umowa zlecenia zawarta przez zakład pracy z sanitariuszem, zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, przewidująca wykonywanie przez niego po godzinach pracy - za ustalonym w niej wynagrodzeniem - pracy tego samego rodzaju, co określony w umowie o pracę, stanowi umowę uzupełniającą umowę o pracę. Za pracę wykonywaną na podstawie tej umowy pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia nie niższego, niż

Pod pojęciem niepodatkowych należności budżetowych, użytym w art. 20 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 46 poz. 201 ze zm./, mieszczą się wyłącznie należności publicznoprawne - przepis ten jest bowiem konkretyzacją deklaracji zapowiedzianej przez ustawodawcę w art. 181a par. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr

Zarządzenia i inne akty organu założycielskiego skierowane do przedsiębiorstwa państwowego nie mają charakteru decyzji administracyjnych i nie stosuje się do nich przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.

Skoro przepisów kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się do decyzji z art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych /t.j. Dz.U. 1991 nr 18 poz. 80 ze zm./, to tym bardziej przepisy te nie mają zastosowania do porozumienia, które organ założycielski ma obowiązek uzyskać z Ministerstwem Finansów, bądź też z dyrektorem izby skarbowej /por. art. 74 cyt.

1. Nie może ulegać wątpliwości, że działalność gospodarcza jest faktem i kategorią o charakterze obiektywnym. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej /subiektywnie/ jako działalności gospodarczej, nie nazywa jej tak, oświadcza, że jej nie prowadzi bądź nie zgłasza obowiązku podatkowego, itp. Rzecz traktując jeszcze ogólniej

Prowadzenie przez zakład pracy samodzielnego postępowania w celu wyjaśnienia, czy zachowanie pracownika nosi znamiona oczywistości przestępstwa, o którym mowa w art. 52 § 1 pkt 2 kodeksu pracy samo przez się nie przesądza o bezprawności takiego działania w rozumieniu art. 24 § 1 kodeksu cywilnego także wówczas, gdy przypisywane pracownikowi przestępstwo nie zostało przez niego popełnione.