Odpowiedzialność za szkody wynikłe z naruszenia przepisów budowlanych w kontekście publicznego przedszkola nie może być przypisana jednostce, która nie jest bezpośrednio poszkodowana przez te naruszenia. Ponadto, roszczenie o zapłatę kwoty odpowiadającej różnicy między kwotą dotacji należnej a kwotą dotacji wypłaconej ma charakter odszkodowawczy, a podstawę jego dochodzenia stanowi nie art. 417 k.c

W stanie prawnym ukształtowanym ustawą z dnia 4 lipca ‎2019 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (jedn. tekst: Dz. U. poz. 1469 ze zm.), apelacja od postanowienia w przedmiocie wpisu do rejestru zastawów, o którym mowa w art. 41 ust. 4 ustawy z dnia ‎6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (jedn. tekst: Dz. U. z 2018 r., poz. 2017), niepoprzedzona

Dalszy tytuł wykonawczy (art. 793 k.p.c.) może być wydany tylko wierzycielowi, który uzyskał tytuł wykonawczy na swoją rzecz.

W przypadku stwierdzenia abuzywności klauzul przeliczeniowych w umowie kredytu hipotecznego indeksowanego kursem waluty obcej, konieczne jest dokładne określenie konsekwencji prawnych takiego stwierdzenia dla całości umowy, z uwzględnieniem zasady, że wyeliminowanie abuzywnych klauzul nie może prowadzić do automatycznego przekształcenia umowy w kredyt złotowy, a decyzja o ewentualnej nieważności umowy

Klauzule przeliczeniowe zastrzeżone w umowie kredytu indeksowanego lub denominowanego do waluty obcej określają główne świadczenie kredytobiorcy, a wyeliminowanie niedozwolonych klauzul, kształtujących mechanizm indeksacji, prowadzi do przekształcenia kredytu w umowę o odmiennej istocie i charakterze, uprawniając kredytobiorcę do żądania nieważności umowy kredytu i zwrotu świadczeń pieniężnych spełnionych

W sytuacji, gdy w toku procesu cywilnego dochodzi do zbycia nieruchomości obciążonej hipoteką, która stanowi przedmiot roszczenia, skuteczność doręczenia pozwu oraz ocena legitymacji biernej zbywcy nieruchomości powinny być rozpatrywane w świetle przepisów o doręczeniach procesowych oraz o skutkach zbycia rzeczy lub prawa w toku procesu. Błędna interpretacja tych przepisów przez sąd może prowadzić

1. Postanowienia umowne przyznające bankowi swobodę kształtowania kursu waluty w ramach obowiązującego stosunku umownego, a przez to swobodę kształtowania wysokości świadczenia własnego i drugiej strony, są niedozwolone i nie wiążą konsumenta, kształtując jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. 2. Wyeliminowanie z umowy kredytu denominowanego

Zasiedzenie nieruchomości przez Skarb Państwa można uważać za zasiedzenie w dobrej wierze, a przeszkoda w postaci braku decyzji administracyjnej o przejęciu nieruchomości nie miała charakteru obiektywnego uniemożliwiającego rozpoczęcie zasiedzenia.

W sytuacji błędnego wpisu w księdze wieczystej, dotyczącego prawa rzeczowego, wpis ten wywołuje skutki prawne mimo jego wadliwości, prowadząc do niezgodności między rzeczywistym stanem prawnym a stanem ujawnionym w księdze. Rozstrzygnięcie uzgodnieniowe ma na celu weryfikację rzeczywistego stanu prawnego i nie ma charakteru prawo tworzącego, choć ma wpływ na odbicie tego stanu w księdze wieczystej.

W sytuacji, gdy Sąd pomija w sentencji wyroku rozstrzygnięcie o części roszczenia, o której wspomina jedynie w uzasadnieniu, i nie zostaje to naprawione przez wniosek o uzupełnienie wyroku lub nowe powództwo, kontynuacja postępowania przez sąd jest niedopuszczalna i prowadzi do błędu proceduralnego. W takich okolicznościach, jedynym właściwym postępowaniem jest wytoczenie nowego powództwa dotyczącego

Klauzule ryzyka walutowego i spreadu walutowego w umowach kredytowych, które nie są formułowane w sposób jednoznaczny i transparentny, pozwalający konsumentom na samodzielne oszacowanie konsekwencji ekonomicznych umowy, są uznawane za abuzywne. Takie postanowienia, które umożliwiają bankowi jednostronne określenie wysokości zobowiązania i rat kredytowych, naruszają interesy konsumenta i stoją w sprzeczności

Umowa najmu zawarta na czas oznaczony może określać wypadki, w których każdej lub jednej ze stron przysługuje prawo do wypowiedzenia najmu, o ile wspomniane wypadki zostaną zrealizowane. W takim przypadku, w treści umowy muszą zostać wyraźnie wskazane przyczyny, sytuacje czy zdarzenia, które uzasadniają wypowiedzenie najmu, i nie mogą być one całkowicie arbitralne ani zapewniać pełnej swobody w zakończeniu

Wartość godziwą akcji w kontekście postępowania przymusowego wykupu, o ile nie istnieje odrębna definicja w przepisach, powinno się określać zgodnie z definicją legalną zawartą w ustawie o rachunkowości, tj. jako kwotę, za jaką składnik aktywów mógłby zostać wymieniony w transakcji rynkowej między dobrze poinformowanymi, niepowiązanymi stronami, przy uwzględnieniu cen bieżących na rynku i pomniejszonej

1. Strony umowy korzystają ze swobody w oznaczeniu sumy stanowiącej karę umowną, jednak ich ustalenia muszą być na tyle precyzyjne, aby umożliwiały obiektywne jej oznaczenie. 2. Kara umowna nie może prowadzić do nieuzasadnionego wzbogacenia wierzyciela. W przypadku wątpliwości co do wysokości kary umownej, należy zweryfikować, czy nie dochodzi do nieusprawiedliwionej okolicznościami sprawy dysproporcji

Z uwagi na objęcie braku zgody małżonka na dokonanie dwustronnej czynności prawnej sankcją bezskuteczności zawieszonej, pozwana winna doprowadzić do zawarcia umowy zgodnie z art. 41 ust. 1 u.g.n. i następnie wyznaczyć małżonkowi, którego zgoda jest wymagana, odpowiedni termin do potwierdzenia tej umowy.

Mechanizmy ustalania ceny przymusowego wykupu akcji mniejszościowych w spółkach publicznych, zgodnie z przepisami ustawy o ofercie, zapewniają ochronę zarówno interesów akcjonariuszy większościowych, jak i mniejszościowych, poprzez ustalenie uczciwej ceny opartej na kryteriach rynkowych i wartości godziwej.

Zawarcie umowy z celem sprzecznym z prawem, w tym przypadku przestępstwem przewidzianym w art. 300 § 2 k.k., prowadzi do nieważności takiej umowy na mocy art. 58 k.c. W tym kontekście, druga strona umowy, będąca świadoma tego celu, nie może uniknąć odpowiedzialności.

Uprawnienie banku do wypowiedzenia umowy może być uruchomione jedynie w przypadku, gdy kredytobiorca godzi w trwałość stosunku prawnego naruszając warunki umowy. Nie można zatem negować uprawnienia banku stwierdzającego zaległość w spłacie kredytu, której kredytobiorca, mimo wystosowanych do niego – tak jak to miało miejsce w okolicznościach sprawy – ponagleń nie reguluje, do ograniczenia ryzyka i

Niedozwolone postanowienia umowne, które nie wiążą konsumenta, nie mogą stanowić podstawy do określenia podstawy i zakresu jego zobowiązania. Z tego względu świadczenie spełnione przez konsumenta na podstawie abuzywnego postanowienia umowy, jest świadczeniem nienależnym i podlega zwrotowi, chociażby konsument był nadal dłużnikiem banku.

Stosowanie art. 5 k.c. nie może prowadzić do modyfikacji normy prawnej, ani do nabycia prawa lub jego zniweczenia. Uwzględnienie zarzutu nadużycia prawa podmiotowego oznacza jedynie, że w konkretnych okolicznościach faktycznych ocenianych in casu przyznane normą prawną istniejące prawo podmiotowe zostaje zakwalifikowane jako wykonywane bezprawnie i w konsekwencji nie podlega ochronie.

1. Wypowiedzenie umowy kredytowej przez bank może zawierać zastrzeżenie, iż jej skutek zależy od skorzystania z uprawnienia lub woli osoby wykonującej zobowiązanie, a zdarzenie zależne od zachowania strony może polegać na spełnieniu lub niespełnieniu świadczenia. 2. Art. 75c Prawa bankowego nie zawiera wymogu, aby wezwanie do zapłaty zaległych świadczeń z pouczeniem o możliwości złożenia wniosku o

1. W sytuacji, w której wynika, że poza roszczeniem objętym żądaniem, powodowi przysługuje jeszcze inne roszczenie, sąd nie może wyrokować co do tego roszczenia. Powód jako dysponent żądania musi się liczyć ze skutkami procesowymi żądania, przy którym obstaje, a wszelkie zabiegi interpretacyjne w zakresie wykładni żądania nie mogą doprowadzić do tego by sąd zmienił rzeczywistą treść żądania powoda.

Dopuszczalne jest zażalenie na zarządzenie o zwrocie pozwu mimo uiszczenia brakującej opłaty od pozwu w terminie tygodniowym od dnia doręczenia zarządzenia o zwrocie pozwu, powodującego, że pozew wywołuje skutek od daty jego pierwotnego wniesienia zgodnie z art. 1302 § 2 k.p.c.

Termin przedawnienia roszczenia o rekompensatę za koszty odzyskiwania należności, opartego na art. 10 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, określa art. 118 Kodeksu cywilnego.