Nietezowane

Spełnienie wymagań dotyczących wniesienia wkładów budowlanych odnoszących się do poszczególnych lokali, a także całokształt okoliczności uzasadniających uznanie, że doszło do zawarcia umowy o budowę tych lokali i ich przydział, rodzą cywilnoprawny skutek i mogą stanowić podstawę roszczenia zgłoszonego na podstawie art. 64 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 1047 Kodeksu postępowania cywilnego.

Naruszenie przez sąd drugiej instancji zasad sporządzania uzasadnienia orzeczenia (aktualnie uregulowanych w art. 3271 i art. 387 § 21 k.p.c.) jedynie wyjątkowo może stanowić usprawiedliwioną podstawę kasacyjną, co ma miejsce, gdy wskutek uchybienia wymaganiom stawianym uzasadnieniu zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej.

W przypadku umowy kredytu mieszkaniowego denominowanego w walucie obcej, zawierającej abuzywne klauzule dotyczące mechanizmu indeksacji i waloryzacji, które obciążają konsumentów nieprzewidywalnym ryzykiem kursowym, zarówno umowa, jak i próby jej modyfikacji poprzez ugodę bez należytego informowania konsumentów o abuzywnym charakterze postanowień i bez ich świadomej zgody na sanowanie tych wad, są

Sąd, także w postępowaniu nakazowym, zawsze winien badać umowę stanowiącą podstawę dochodzonego roszczenia pod kątem jej ważności i wiążącego skutku jej postanowień dla jej stron, przy czym ocena abuzywności konkretnych postanowień kontraktowych zawsze należy do zakresu kognicji sądu meriti, z uwzględnieniem konkretnej umowy zawartej przez strony oraz całokształtu okoliczności danej sprawy.

Nie można podzielić zapatrywania, iż sam fakt dopuszczenia się przez stronę umowy przestępstwa należy traktować jako przyczynę obligatoryjnego ustalenia nieważności czynności prawnej.

Ważność, ewentualnie skuteczność, umowy sprzedaży nie jest zależna od tego, by sprzedający w chwili zawarcia umowy był właścicielem zbywanej rzeczy.

Zwalczanie swobodnej oceny dowodów nie może polegać na przedstawieniu własnej, korzystnej dla skarżącego wersji zdarzeń, ustaleń stanu faktycznego opartej na własnej ocenie, lecz konieczne jest przy tym posłużenie się argumentami wyłącznie jurydycznymi oraz wykazanie, że wymienione w art. 233 § 1 k.p.c. kryteria oceny wiarygodności i mocy dowodów zostały naruszone, a w konsekwencji prowadzą do oczywistej

Pojęcie „konsument” użyte w art. 76 Konstytucji RP ma charakter autonomiczny i nie może być rozumiane wyłącznie w znaczeniu cywilnoprawnym, zgodnie z art. 221 k.c.

Przewidziana w umowie opcji nabycia akcji kara umowna w wysokości stanowiącej trzydziestokrotność kwoty uiszczonej była rażąco wygórowana, a zatem postanowienie umowne przewidujące tę karę, jako klauzula abuzywna, nie wiązało konsumenta.

Sąd, także w postępowaniu nakazowym, zawsze winien badać umowę stanowiącą podstawę dochodzonego roszczenia pod kątem jej ważności i wiążącego skutku jej postanowień dla jej stron, przy czym ocena abuzywności konkretnych postanowień kontraktowych zawsze należy do zakresu kognicji sądu meriti, z uwzględnieniem konkretnej umowy zawartej przez strony oraz całokształtu okoliczności danej sprawy.

Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów zawiera otwarty katalog przesłanek, od których spełnienia uzależniona jest wysokość kar, dlatego też sąd może uwzględnić okoliczności przemawiające za obniżeniem kary lub jej podwyższeniem nie ujęte w art. 111 u.o.k.k.

W odniesieniu do czynności dokonanych przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz o zmianie niektórych innych ustaw - w stosunku do których, ze względu na brzmienie art. 5 powołanej ustawy, nie stosuje się przepisów o odsetkach maksymalnych - to właśnie regulacje dotyczące nadużycia prawa podmiotowego (art. 5 k.c.) lub naruszenia swobody kontraktowania

W umowie kredytu indeksowanego do waluty obcej, postanowienia dotyczące stosowania kursów walut ustalanych jednostronnie przez bank, które nie są sformułowane w sposób jednoznaczny i przejrzysty, mogą być uznane za niedozwolone postanowienia umowne naruszające interesy konsumenta, a ich eliminacja z umowy nie prowadzi automatycznie do jej unieważnienia, o ile możliwe jest dalsze wykonywanie umowy bez

Pojęcie konsumenta, użyte w art. 76 Konstytucji RP, ma znaczenie autonomiczne i jest szersze niż definicja zawarta w art. 221 k.c., co oznacza, że każda osoba fizyczna korzystająca z usług lub towarów może korzystać z ochrony praw konsumenckich, nawet jeśli dokonuje czynności niezwiązanych bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.

Umowa pożyczki musi być wolna od rażących naruszeń art. 3531 k.c., w tym od ustalenia lichwiarskich odsetek za opóźnienie, które są sprzeczne z celem i naturą umowy pożyczki, a także z zasadami współżycia społecznego. W przeciwnym razie, umowa pożyczki może zostać uznana za nieważną na zasadzie art. 58 § 1 k.c. w zw. z § 3 k.c., jako sprzeczna z ustawą.

Art. 3531 k.c. nie zawiera samodzielnej sankcji, ale jego naruszenie – stanowiące naruszenie któregokolwiek z wymienionych w nim kryteriów swobody kontraktowej – uruchamia sankcję nieważności przewidzianą w art. 58 k.c.

Przeciwko konsumentowi nie może zostać wydany nakaz zapłaty wyłącznie na podstawie treści samego weksla, niezależnie od tego, że uwzględnianie w postępowaniu nakazowym innych dokumentów dołączonych do pozwu wraz z wekslem byłoby sprzeczne z istotą tego typu postępowania nakazowego. Konieczność zapewnienia przewidzianej w unormowaniach unijnych skutecznej ochrony konsumentom oznacza bowiem, że niezależnie

Jeżeli dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej, wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu konsumenckiego charakteru stosunku podstawowego. Sąd, przed którym prowadzone jest postępowanie nakazowe z weksla wobec

W przypadku, gdy dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 – i wprowadzonych w ramach jej implementacji do polskiego porządku prawnego przepisach art. 3851-3853 k.c. – wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu

Opłata koncesyjna jest wnoszona tylko raz w roku od każdej koncesji. Przedsiębiorstwo energetyczne zobowiązane jest więc do uiszczenia tylu rocznych opłat koncesyjnych do budżetu państwa, ile w danym roku posiada koncesji. Jeżeli w ciągu roku kalendarzowego przedsiębiorstwo uzyska nową (kolejną) koncesję na prowadzenie tej samej działalności koncesjonowanej, to zobowiązane jest do uiszczenia także

Przekroczenie ograniczeń swobody umów w postaci zasad współżycia społecznego i natury stosunku prawnego, zwłaszcza w przypadku zastrzegania przez pożyczkodawcę pozaodsetkowych kosztów pożyczki w wysokości niemal 100% jej kapitału, stanowi naruszenie art. 3531 k.c. i może uruchomić sankcję nieważności przewidzianą w art. 58 k.c. nawet w przypadku, gdy umowa ma charakter niedozwolony i jest nakierowana