W okresie od 1 stycznia 1999 r. do 31 grudnia 2002 r. wspólnicy spółki jawnej podlegali obowiązkowi ubezpieczenia społecznego jako osoby prowadzące działalność gospodarczą.

1. Udział wspólnika spółki cywilnej, którego wkład nie polega na świadczeniu usług (art. 861 § 1 k.c), w zysku wypracowanym przez innych wspólników, nie jest wykonywaniem pracy zarobkowej w okresie orzeczonej niezdolności do pracy, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst:

Czynność prawna przeniesienia akcji imiennych wymaga obecnie m. in. przeniesienia ich posiadania (art. 339 k.s.h.), a nie wyłącznie wręczenia (art. 350 k.h.), a więc pod rządem przepisów k.s.h. utraciła ona charakter czynności realnej.

Pracownik ma prawo do odszkodowania ustalonego w umowie o zakazie konkurencji z niepubliczną spółką handlową (art. 1011 k.p.), choćby mogło być ocenione jako wygórowane.

Zmiana regulacji materialnoprawnej, która wprowadza nowy hipotetyczny stan faktyczny, do którego ustalenia organ jest obowiązany, nakazuje zastosowanie w pełni reguł procesowych do ustalenia stanu faktycznego, a zatem i podstawowej reguły rządzącej postępowaniem administracyjnym: zasady dwuinstancyjności.

Zawarte w ustawie z dnia 19.08.1997r. Ordynacja podatkowa przepisy nie zawierają odpowiednika w art. 94 § 1 Kpc, nie mniej wynikająca z tego przepisu reguła, zgodnie z którą wypowiedzenie pełnomocnictwa procesowego przez mocodawcę odnosi skutek prawny z chwilą zawiadomienia o tym organu, znajduje zastosowanie także i w postępowaniu prowadzonym na podstawie przepisów tej ustawy (tj. w postępowaniu podatkowym

Pracodawca nie zawsze jest stroną w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych (zainteresowanym w rozumieniu art. 47711 k.p.c), nawet gdy kwestionowana jest ważność umowy o pracę ubezpieczonego.

Jeśli uchwały walnego zgromadzenia spółdzielni i zebrania przedstawicieli przegłosowane były prawidłowo, choć z pewnymi proceduralnymi uchybieniami, są ważne.

Dopiero stwierdzenie naruszeń wskazanych w art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym /Dz.U. nr 125 poz. 1371 ze zm./ po pisemnym ostrzeżeniu skutkuje wszczęciem postępowania w sprawie cofnięcia licencji. Przyjęcie innego rozumienia owego pisemnego ostrzeżenia przedsiębiorcy pozbawiałoby wskazany przepis jakiegokolwiek znaczenia normatywnego.

Od wejścia w życie z dniem 1 stycznia 2002 r. przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych /Dz.U. nr 94 poz. 1037 ze zm./ określenie "spółka osobowa" nabrało określonego doktrynalnego znaczenia. Zgodnie bowiem z definicją przyjętą w art. 4 par. 1 pkt 1 Ksh przez spółkę nie mającą osobowości prawnej należy rozumieć każdą spółkę osobową w rozumieniu tej ustawy, a także spółkę

Dopiero stwierdzenie naruszeń wskazanych w art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym /Dz.U. nr 125 poz. 1371 ze zm./ po pisemnym ostrzeżeniu skutkuje wszczęciem postępowania w sprawie cofnięcia licencji.

Jeżeli nieodwracalność skutków prawnych wynika z późniejszych niż orzeczenie o nacjonalizacji, decyzji lub zdarzeń, nie występuje negatywna przesłanka stwierdzenia nieważności /decyzji/ o nacjonalizacji.

1. Art. 14 par. 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych /Dz.U. nr 94 poz. 1037 ze zm./ nie przesądza o pieniężnym charakterze konwersji wierzytelności na udziały, lecz o wyeliminowaniu praktyki wnoszenia tzw. ukrytych aportów, polegającej na samowolnej zmianie sposobu pokrycia, gdzie zamiast wkładu pieniężnego, do czego się zobowiązał wspólnik /"należnej zapłaty na poczet udziałów