Art. 3531 k.c. nie zawiera samodzielnej sankcji, ale jego naruszenie – stanowiące naruszenie któregokolwiek z wymienionych w nim kryteriów swobody kontraktowej – uruchamia sankcję nieważności przewidzianą w art. 58 k.c.

Pojęcie konsumenta, użyte w art. 76 Konstytucji RP, ma znaczenie autonomiczne i jest szersze niż definicja zawarta w art. 221 k.c., co oznacza, że każda osoba fizyczna korzystająca z usług lub towarów może korzystać z ochrony praw konsumenckich, nawet jeśli dokonuje czynności niezwiązanych bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.

Umowa pożyczki musi być wolna od rażących naruszeń art. 3531 k.c., w tym od ustalenia lichwiarskich odsetek za opóźnienie, które są sprzeczne z celem i naturą umowy pożyczki, a także z zasadami współżycia społecznego. W przeciwnym razie, umowa pożyczki może zostać uznana za nieważną na zasadzie art. 58 § 1 k.c. w zw. z § 3 k.c., jako sprzeczna z ustawą.

Przeciwko konsumentowi nie może zostać wydany nakaz zapłaty wyłącznie na podstawie treści samego weksla, niezależnie od tego, że uwzględnianie w postępowaniu nakazowym innych dokumentów dołączonych do pozwu wraz z wekslem byłoby sprzeczne z istotą tego typu postępowania nakazowego. Konieczność zapewnienia przewidzianej w unormowaniach unijnych skutecznej ochrony konsumentom oznacza bowiem, że niezależnie

Jeżeli dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej, wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu konsumenckiego charakteru stosunku podstawowego. Sąd, przed którym prowadzone jest postępowanie nakazowe z weksla wobec

W przypadku, gdy dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 – i wprowadzonych w ramach jej implementacji do polskiego porządku prawnego przepisach art. 3851-3853 k.c. – wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu

Jeżeli dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej, wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu konsumenckiego charakteru stosunku podstawowego. Sąd, przed którym prowadzone jest postępowanie nakazowe z weksla wobec

Zastosowanie kontratypu z art. 81 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie było konieczne, ponieważ powód w sprawie nie spełniał kryteriów osoby powszechnie znanej, a udział w uroczystości religijnej miał charakter prywatny i nie był związany z jego działalnością gospodarczą ani aktywnością społeczno-polityczną.

Przekroczenie ograniczeń swobody umów w postaci zasad współżycia społecznego i natury stosunku prawnego, zwłaszcza w przypadku zastrzegania przez pożyczkodawcę pozaodsetkowych kosztów pożyczki w wysokości niemal 100% jej kapitału, stanowi naruszenie art. 3531 k.c. i może uruchomić sankcję nieważności przewidzianą w art. 58 k.c. nawet w przypadku, gdy umowa ma charakter niedozwolony i jest nakierowana

Jeżeli dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej, wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu konsumenckiego charakteru stosunku podstawowego. Sąd, przed którym prowadzone jest postępowanie nakazowe z weksla wobec

Opłata koncesyjna jest wnoszona tylko raz w roku od każdej koncesji. Przedsiębiorstwo energetyczne zobowiązane jest więc do uiszczenia tylu rocznych opłat koncesyjnych do budżetu państwa, ile w danym roku posiada koncesji. Jeżeli w ciągu roku kalendarzowego przedsiębiorstwo uzyska nową (kolejną) koncesję na prowadzenie tej samej działalności koncesjonowanej, to zobowiązane jest do uiszczenia także

Skuteczne wykazanie w procesie cywilnym rozstroju zdrowia powinno w istotnym stopniu zwiększać kwotę należnego pokrzywdzonemu zadośćuczynienia, ale w żadnym razie wykazanie braku rozstroju zdrowia, nie może być uznane za okoliczność uzasadniającą przyznanie symbolicznego zadośćuczynienia.

W istocie strony umowy gwarancyjnej nie doszły do porozumienia w zakresie istotnego elementu czynności prawnej (umowy gwarancji bankowej), w związku z czym należało przyjąć, że zamierzona czynność prawna nie doszła do skutku i była czynnością nieistniejącą z uwagi na brak porozumienia stron (dyssens).

Kwalifikacja prawna umowy jako umowy o dzieło bądź umowy o świadczenie usług zależy od ustaleń faktycznych dotyczących konkretnego przypadku. Zgodnie z art. 65 § 2 k.c. w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu.

Nie świadczy o powstaniu umów o dzieło wielokrotność umów zawieranych przez płatnika składek, zamiast pojedynczych umów trwałych. Rozstrzygając o charakterze zobowiązania należy bowiem przede wszystkim interpretować jego istotę i to, do czego strony przywiązują istotną wagę.

Nie można podzielić stanowiska, że kwota określona w art. 8 ust 1a ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego „musiała być ‘zarezerwowana’ dla przypadków skrajnych, takich, w których strony żądały oprócz zadośćuczynienia jeszcze odszkodowania i których krzywda wynikła z internowania mogła być wyższa, chociażby

Termin przedawnienia roszczenia banku wobec osoby niebędącej przedsiębiorcą z umowy kredytu bankowego wynosi trzy lata.

Wyeliminowanie z umowy zawartej przez przedsiębiorcę z konsumentem postanowień niedozwolonych otwiera wprawdzie drogę do rozważań, czy umowa w pozostałym zakresie jest możliwa do utrzymania, jednak wynik tych rozważań nie poddaje się żadnemu automatyzmowi. Dla oceny tej kwestii nie ma bezpośredniego znaczenia nawet fakt, że bezskuteczna klauzula umowna określa świadczenie główne stron. Wprawdzie eliminacja

Przepisy art. 673 § 3 k.c. w zw. z art. 694 k.c., zawierają normy prawne o charakterze bezwzględnie obowiązującym, a więc ich zastosowanie nie może być wolą stron - umową wyłączone lub ograniczone. Teza od Redakcji