W sprawie z odwołania od decyzji o niepodleganiu pracowniczemu tytułowi ubezpieczeń społecznych sądy ubezpieczeń społecznych mogą ustalić nie tylko podleganie spornemu tytułowi ubezpieczeń społecznych, ale także zweryfikować zawyżoną podstawę wymiaru samookreślanych i opłacanych przez płatnika składek, gdy podstawa ich wymiaru została objęta treścią zaskarżonej decyzji i jest przedmiotem odwołania.

1. Dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest spełnienie warunków zarobkowego charakteru, zorganizowanego i ciągłego wykonywania tej działalności. Te kryteria są zgodne z definicją działalności gospodarczej zawartą w art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. 2. Działalność gospodarcza nie może być prowadzona jedynie w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia

W sprawach dotyczących należności z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne sąd jest związany prawomocną decyzją administracyjną, określającą podleganie danej osoby obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu z określonego tytułu. Próba kwestionowania podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, na którą wydana została ostateczna decyzja administracyjna w postępowaniu dotyczącym wysokości należności

Umowy oznaczone jako „umowy o dzieło”, które w rzeczywistości przewidują powtarzalne i staranne działania, a nie osiągnięcie konkretnego rezultatu, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, co powoduje obowiązek ubezpieczeń społecznych.

W sytuacji, gdy inwestor budowy nie dopełnia obowiązków związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa na placu budowy, w tym nie przygotowuje odpowiedniej dokumentacji projektowej i nie uzyskuje niezbędnych pozwoleń na wykonanie prac rozbiórkowych, ponosi solidarną odpowiedzialność z pracodawcą za wypłatę zadośćuczynienia za śmierć pracownika, który zginął w wyniku wypadku przy pracy spowodowanego tymi

W sytuacji, gdy decyzja organu rentowego została doręczona zgodnie z art. 44 § 4 k.p.a., a odwołanie od tej decyzji zostało wniesione po znacznym przekroczeniu ustawowego terminu, bez wystarczających dowodów na to, że przekroczenie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się, odwołanie podlega odrzuceniu zgodnie z art. 477(9) § 3 k.p.c. Sąd Najwyższy podkreśla przy tym znaczenie należytego

Negatywna ocena okresowa referendarza sądowego, oparta wyłącznie na analizie danych statystycznych bez uwzględnienia wszystkich istotnych okoliczności i przyczyn opóźnień w załatwianiu spraw, może naruszać dobra osobiste pracownika, takie jak godność i cześć pracownicza.

Nagrania wykonane bez wiedzy rozmówcy mogą być uznane za dopuszczalne dowody w sprawach pracowniczych, jeśli mają istotne znaczenie dowodowe i korespondują z innymi zgromadzonymi dowodami.

Nieważność postępowania zachodzi jeżeli strona została pozbawiona możności obrony swych praw. Przewidziane w art. 379 pkt 5 Kodeksu postępowania cywilnego pozbawienie strony możności obrony jej praw polega na tym, że strona na skutek wadliwości procesowych sądu lub uchybień strony przeciwnej nie brała udziału w całym postępowaniu lub jego znacznej części, a skutki tych wadliwości i uchybień nie mogły

1. W państwie prawnym interpretator musi zawsze w pierwszym rzędzie brać pod uwagę językowe znaczenie tekstu prawnego. Jeżeli językowe znaczenie tekstu jest jasne, wówczas - zgodnie z zasadą clara non sunt interpretanda - nie ma potrzeby sięgania po inne, pozajęzykowe metody wykładni. W takim wypadku wykładnia pozajęzykowa może jedynie dodatkowo potwierdzać, a więc wzmacniać, wyniki wykładni językowej

1. W skardze kasacyjnej zarzuty naruszenia przepisów postępowania są uzasadnione tylko w przypadku, kiedy mogą wykazać, że wadliwość procedowania prowadziła do błędnego zastosowania prawa materialnego. Zarzuty te nie mogą być celem samym w sobie, powinny służyć wykazaniu naruszenia prawa materialnego, które stanowi podstawę orzeczenia. 2. Sąd Najwyższy jest uprawniony do oceny jedynie tych zarzutów

Aby rozpatrzyć skargę kasacyjną pod kątem istotnego zagadnienia prawnego, wątpliwe zagadnienie musi być sformułowane w sposób ogólny i abstrakcyjny, dotycząc nowych, niewyjaśnionych problemów prawnych o znaczeniu dla praktyki stosowania przepisów, a nie konkretnego rozstrzygnięcia indywidualnej sprawy.

W przypadku umowy o pracę istnieją ograniczenia wynikające z natury stosunku prawnego oraz ustawy, co oznacza, że umowa o pracę nie może być zawarta w sposób sprzeczny z przepisami prawa oraz zasadami współżycia społecznego.

Jeżeli Sąd Apelacyjny nie rozpozna istoty zaskarżenia w aspekcie materialnym, uzasadnia to uchylenie zaskarżonego wyroku z przyczyny proceduralnej, bowiem Sąd Najwyższy w dwuinstancyjnym postępowaniu nie zastępuje sądu powszechnego drugiej instancji, który w ogóle nie rozpoznał przedmiotu zaskarżenia określonego w apelacji.

Przejście zakładu pracy na innego pracodawcę, zgodnie z art. 231 k.p., skutkuje automatycznym wstąpieniem nowego pracodawcy w prawa i obowiązki poprzednika, niezależnie od statusu budżetowego jednostki. W takim przypadku, zasady określone w ustawie o finansach publicznych odnoszące się do likwidacji jednostki budżetowej nie znajdują zastosowania. Odpowiedzialność nowego pracodawcy obejmuje również

Kluczowe dla rozstrzygnięcia, czy osoba podlega ubezpieczeniom społecznym, jest faktyczne i rzeczywiste wykonywanie pracy w ramach stosunku pracy, a nie samo formalne zawarcie umowy o pracę. Umowa o pracę, która nie wiąże się z rzeczywistym jej wykonywaniem, nie stanowi podstawy przystąpienia do ubezpieczeń społecznych, nawet jeżeli występują takie formalności jak wypłata wynagrodzenia czy opłacanie

1. Posiadanie orzeczenia lekarskiego, stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy i do kierowania pojazdami, to obowiązek prawny, wynikający z przepisów prawa transportowego, niezależny od obowiązków wynikających z innych przepisów. Orzeczenia te nie mogą być zastąpione innymi dokumentami, a ich brak może skutkować uznaniem zwykłych czynności wykonywanych

1. Organy rentowe mają prawo do kwestionowania tytułu ubezpieczenia społecznego, podstawy wymiaru składek oraz badania, czy zawarcie umowy nie miało na celu obejścia prawa. 2. Czynności prawne, które mogą być uznane za nieważne w zakresie prawa ubezpieczeń społecznych, nie mogą jednocześnie być uznane za nieważne z powodu pozorności i obejścia prawa.

1. Zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego, bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. 2. W przypadku wytoczenia powództwa, przerwanie biegu

W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych dotyczących orzekania o stopniu niepełnosprawności, zasada oceny prawidłowości decyzji według stanu istniejącego w dacie jej wydania, wyrażona w art. 316 § 1 k.p.c., ulega ograniczeniu ze względu na szczególny, odwoławczy charakter tego postępowania. Sąd, jako organ kontrolny, ma obowiązek odnosić się do stanu rzeczy istniejącego w dacie wydania decyzji

odrzucenie pozwu (odwołania od decyzji organu rentowego) jest uprawnione tylko ze względu na ściśle określone w ustawie negatywne przesłanki postępowania cywilnego, skoro zasadą jest prawo do rozpoznania sprawy na drodze sądowej przed sądem powszechnym - art. 1 i 2 Kodeksu postępowania cywilnego. Katalog przyczyn odrzucenia odwołania (pozwu) nie jest otwarty, lecz zamknięty. Jednoznacznie wynika to

1. Przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, w kontekście art. 23(1) Kodeksu pracy, powoduje przejęcie zatrudnionych pracowników, jednak nie powoduje odpowiedzialności nowego pracodawcy za zobowiązania wynikające ze stosunków pracy powstałych przed przejęciem. 2. Wybór świadczenia przemiennego przez pracownika zgodnie z art. 365 § 2 Kodeksu cywilnego w związku z art. 61 § 1 k.c.

Odrzucenie odwołania od decyzji organu rentowego jest nieuprawnione, gdy odwołanie wnosi osoba nie będąca pełnomocnikiem, a w takiej sytuacji należy wezwać stronę do uzupełnienia odwołania, zgodnie z art. 126 § 1 pkt 6 i art. 130 k.p.c., gdyż odrzucenie odwołania na podstawie art. 199 § 1 k.p.c. jest sytuacją wyjątkową i nie powinno prowadzić do odmowy realizacji prawa do sądu, gwarantowanego przez

W sytuacji, gdy roszczenie o przywrócenie do pracy staje się niemożliwe do zrealizowania (np. z powodu osiągnięcia wieku emerytalnego przez powoda), możliwe jest wytoczenie przez powoda kolejnego powództwa opartego na roszczeniach surogatywnych. Roszczenia surogatywne, wywodzące się z tej samej podstawy faktycznej co pierwotne roszczenie o przywrócenie do pracy, mogą obejmować żądanie zasądzenia zadośćuczynienia