Obowiązek uzyskania zgody abonenta celem legalnego korzystania z ASW obciąża przedsiębiorcę, który faktycznie używa ASW oraz przedsiębiorcę, który posługuje się ASW innego przedsiębiorcy (zleca użycie ASW innemu przedsiębiorcy) dla celów marketingu bezpośredniego adresowanego do abonentów i użytkowników końcowych, których bazę przekazał temu innemu przedsiębiorcy.

Recepcjonista czy ochroniarz nie jest osobą czynną do dokonywania czynności prawnych zgodnie z art. 97 k.c. Okazanie tym osobom legitymacji kontrolera UOKiK nie rozpoczyna przeszukania, ale okazanie jej osobom upoważnionym do reprezentowania spółki w razie kontroli. Nie Wyklucza to jednak odpowiedzialności kontrolowanego podmiotu za wcześniejszy brak współpracy polegający na utrudnianiu rozpoczęcia

W sytuacjach, gdy źródłem "narzucenia", o którym mowa w art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów jest umowa, zaś zakres kontrahentów jest określony i zamknięty, za relewantne w myśl art. 93 ust. 1 ustawy należy uznać to samo kryterium, jak w przypadku art. 9 ust. 2 pkt 6, tj. moment zawarcia umowy.

Prawnik może otrzymać wynagrodzenie po wygranej sprawie ustalone jako procent od kwoty, jaką uzyskał w sądzie dla swoich klientów. Nie jest to sprzeczne z prawem.

Celem wprowadzenia zmian w art. 359 k.c., obowiązujących od 20 lutego 2006 r. była przede wszystkim ochrona dłużników przed ustaleniem w umowach nadmiernej wysokości odsetek. Jest to argument decydujący dla sposobu wykładni tego przepisu, którego stosowanie nie może być ograniczone wyłącznie do odsetek, których zarówno źródło, jak i wysokość wynika z umowy.

Łączne odczytanie przepisów art. 9a ust. 8 p.e. i art. 56 ust. 2a pkt 3 p.e. prowadzi jednak do wniosku, że po 31 marca danego roku wygasał obowiązek określony w art. 9a ust. 8 p.e. (złożenia świadectwa pochodzenia lub uiszczenia opłaty zastępczej), a w to miejsce powstawał jedynie obowiązek uiszczenia kary pieniężnej na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 1a p.e., której wysokość wymierzona zgodnie z art

Uchwała jest jedyną i właściwą formą działania organu kolegialnego, jakim jest niewątpliwie rada izby notarialnej.

Wpis postanowienia do rejestru, o którym mowa w art. 47945 § 2 k.p.c, działa wyłącznie na niekorzyść przedsiębiorcy pozwanego w sprawie o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolony, nie działa natomiast na niekorzyść innych przedsiębiorców, nawet wówczas, gdy stosują oni we wzorcach postanowienia identyczne (tożsame) z tymi, które zostały wpisane do rejestru. To zaś oznacza, że stosowanie przez

W sytuacji, gdy regulator krajowy decyduje się na określenie innego rynku właściwego niż wymieniony w zaleceniu Komisji, powinien się upewnić, że spełnione zostały trzy kryteria wymienione w zaleceniu (tzw. test trzech kryteriów). Test ten stanowi podstawę określania rynków przez Komisję w zaleceniu, a także powinien być stosowany przez krajowego regulatora, jeżeli określa on dla potrzeb regulacji

Wprowadzenie przez przedsiębiorcę do obrotu biopaliwa, które nie odpowiada wymogom jakościowym określonym w przepisach ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw oraz rozporządzenia jakościowego nie stanowi w rozumieniu art. 56 ust. 1 pkt 12 p.e. nieprzestrzegania obowiązku wynikającego z koncesji, nawet, jeżeli w decyzji o udzieleniu koncesji Prezes URE

1. Dla przyjęcia, iż koncesja nakłada na koncesjonariusza obowiązek, którego naruszenie uzasadnia nałożenie kary pieniężnej na podstawie art. 56 ust. 1 pkt. 12 p.e. muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki. Decyzja o udzieleniu koncesji musi po pierwsze, być autonomicznym źródłem obowiązku koncesjonariusza, a po drugie, konkretyzować wykonywanie działalności koncesjonowanej w sposób bardziej szczegółowy

Decyzja administracyjna nie może wywoływać skutków prawnych, pomimo jej formalnego nieuchylenia, jeśli jest dotknięta wadami, godzących w jej istotę jako aktu administracyjnego. Do takich wad zalicza się brak organu powołanego do orzekania w określonej materii oraz niezastosowanie jakiejkolwiek procedury lub oczywiste naruszenie zasad postępowania administracyjnego.

Przeciętny konsument mógł nie zrozumieć znaczenia pism wysyłanych przez operatora. Ten zaś robił wiele, by ukryć rzeczywisty sens swojego działania.

Zakres zastosowania art. 66 ust. 2a u.t.k. jest wąski i dotyczy tylko pewnej kategorii zachowań sankcjonowanych na podstawie art. 66 ust. 1 u.t.k. Zakres ten nie może być dowolnie poszerzany, z powołaniem się na wykładnię celowościową powyższego przepisu.

1. Prowadzenie postępowania antymonopolowego tylko przeciwko organizatorowi porozumienia wertykalnego nie jest wadą decyzji uzasadniającą jej uchylenie (art. 47931a § 3 k.p.c. w związku z art. 88 ust. 1 u.o.k.k.). 2. Kontekst ekonomiczny porozumień ustalających minimalne lub sztywne ceny odsprzedaży nie zwalnia z konieczności respektowania ustalonych przez ustawodawcę standardów w zakresie prawnej

Użyte w art. 56 ust. 1 pkt 12 Pe sformułowanie "wynikające z koncesji" nie może być rozumiane w ten sposób, że to koncesja jest samoistnym, wyłącznym i autonomicznym źródłem obowiązku prawnego koncesjonariusza.

Kontekst ekonomiczny porozumień ustalających minimalne lub sztywne ceny odsprzedaży nie zwalnia z konieczności respektowania ustalonych przez ustawodawcę standardów w zakresie prawnej oceny porozumień tego rodzaju. Przepisy ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów akcentują bowiem pierwszoplanowe znaczenie konkurencji cenowej wśród różnych form konkurencji, samodzielność kształtowania polityki cenowej

1. Sąd, wymierzając karę uczestnikowi porozumienia, korzystającemu z dobrodziejstwa art. 103a ust. 3 u.o.k.k. powinien w pierwszej kolejności wskazać, jaka jest wysokość kary ustalona na podstawie tego przepisu, następnie wskazać dodatkowe okoliczności rzutujące na wysokość kary, wyjaśniając, czy i w jakim stopniu wpływają na złagodzenie lub zaostrzenie kary, a dopiero na końcu określić ostateczną

1. Przed dniem 17 kwietnia 2016 r. wyłączną kompetencję do stwierdzenia, iż postanowienie wzorca umowy, którym posługuje się przedsiębiorca jest abuzywne w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. posiadał sąd ochrony konkurencji i konsumentów. Natomiast Prezes UOKiK w ramach postępowania prowadzonego na podstawie przepisów u.o.k.k., ze względu na treść art. 25 u.o.k.k., nie był uprawniony do samodzielnego dokonania

1. Nie sposób przyjąć, że uprawnienie przewidziane w art. 42 u.k.k. dotyczy jedynie kredytu odnawialnego w rozumieniu przepisów p.b. 2. Przedsiębiorca udzielający kredytu konsumenckiego ma obowiązek wskazać w umowie konkretną wysokość stopy oprocentowania zadłużenia przeterminowanego obowiązującą w chwili zawierania umowy, a także sposób ustalania jej wysokości w trakcie obowiązywania umowy, jeżeli

Kary pieniężne nakładane przez organy antymonopolowe nie mają charakteru sankcji karnych, jednakże w zakresie, w jakim dochodzi do wymierzenia takiej kary, zasady sądowej weryfikacji prawidłowości orzeczenia organu powinny odpowiadać wymaganiom analogicznym do obowiązujących sąd orzekający w sprawie karnej. Przyjmuje się, że uczynienie zadość "wymaganiom analogicznym do tych, jakie obowiązują sąd orzekający

Ponieważ art. 159 ust. 1 pkt 1 Pt nie ogranicza przedmiotowego zakresu danych dotyczących użytkowników do danych osobowych, do zakresu tajemnicy telekomunikacyjnej należy zaliczyć też inne dane o użytkownikach, nawet jeżeli dla przedsiębiorcy telekomunikacyjnego nie mają one charakteru osobowego. Także wówczas, jeżeli przedsiębiorca nie identyfikuje użytkownika jako imiennie oznaczonej osoby na podstawie

Kontekst ekonomiczny porozumień ustalających sztywne ceny odsprzedaży nie zwalnia z konieczności respektowania ustalonych przez ustawodawcę standardów w zakresie prawnej oceny porozumień tego rodzaju. Przepisy ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów akcentują bowiem pierwszoplanowe znaczenie konkurencji cenowej wśród różnych form konkurencji, samodzielność kształtowania polityki cenowej przez uczestników