Ustawa nowelizująca Prawo bankowe nie zawiera przepisów o charakterze dyspozytywnym, które mogłyby zastąpić nieuczciwe klauzule zawarte w umowie stanowiącej przedmiot niniejszej sprawy. Nie stwarza również podstawy do formułowania przez kredytobiorców roszczeń przeciwko bankom o złożenie oświadczenia woli w zakresie zmiany postanowień umowy od chwili jej zawarcia. Umożliwia ona jedynie dokonanie zmiany

1. Interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. jest zachowany, gdy ze spornego stosunku wynikają jeszcze dalsze skutki, których dochodzenie powództwem o świadczenie nie jest możliwe bądź nie jest jeszcze aktualne. 2. W umowach kredytowych denominowanych lub indeksowanych do waluty obcej, klauzule dotyczące mechanizmu przeliczania waluty, które nie są sformułowane w sposób jednoznaczny i zrozumiały,

Zgodnie z art. 390 § 2 k.p.c. uchwała Sądu Najwyższego rozstrzygająca zagadnienie prawne wiąże w danej sprawie. Oznacza to, że są nią związane wyłącznie sądy rozpoznające sprawę, w której przedstawiono Sądowi Najwyższemu to konkretne zagadnienie, nie wiąże ona natomiast w innej sprawie, nawet jeśli przedmiotem innego powództwa jest to samo roszczenie oparte na tej samej podstawie faktycznej i prawnej

W świetle ustawowej definicji umowa o doradztwo inwestycyjne jest umową dwustronnie zobowiązująca i konsensualną. Jej zawarcie nie wymaga zachowania żadnej formy, może zatem zostać zawarta również ustnie, czy ‎w sposób dorozumiany.

Wykładnia językowa i systemowa art. 4 ust. 7 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U.2011, poz. 1382), uwzględniająca niedopuszczalność rozszerzającej wykładni ograniczeń prawa własności, prowadzi do wniosku, że przepis ten nie stanowi dla dzierżawcy źródła roszczenia o zawarcie umowy sprzedaży

Abuzywność tych postanowień umownych wynika z ich niejednoznaczności i dowolności przyjętej formuły wysokości spreadów. W ten sposób bank przyznaje sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem CHF bez żadnych ograniczeń, co jest sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco narusza interesy konsumenta. Wyeliminowanie tych klauzul, odnoszących się do głównego przedmiotu

Samo „zawężenie granic własności”, czy „stygmatyzacja nieruchomości” – jak to wielokrotnie przyjmowano w sprawach ‎o odszkodowanie dochodzonego na podstawie art. 129 ust. 2 Ustawy Prawo ochrony środowiska - nie stanowią dostatecznej podstawy do dochodzenia odszkodowania z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości w związku z utworzeniem obszaru ograniczonego użytkowania. Rozmiar szkody

W przypadku szkody wynikłej ze śmierci dziecka, która wpadło do stawu znajdującego się na sąsiedniej nieruchomości, konieczne jest dokładne ustalenie, czy staw był elementem gospodarstwa rolnego i czy obowiązywały regulacje prawne dotyczące jego zabezpieczenia, a także zbadanie roli nadzoru nad dzieckiem oraz ustalenie adekwatnego związku przyczynowego między brakiem zabezpieczeń a szkodą.

W art. 18 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego chodzi o osoby, które wcześniej dysponowały tytułem prawnym do zajmowania lokalu prawnego. W ustawie nie wskazuje się, o jaki tytuł prawny chodzi, wobec czego przepis ten ma zastosowanie także do tych osób zajmujących lokal, które wcześniej legitymowały się prawnorodzinnym lub obligacyjnym tytułem

Jeżeli dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej, wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu konsumenckiego charakteru stosunku podstawowego.

Praktyka wydawania nakazu zapłaty przeciwko konsumentowi, wyłącznie na podstawie weksla przedstawionego przez powoda, z pominięciem kontroli umowy będącej źródłem stosunku podstawowego będzie prowadzić do powstania mechanizmu obejścia Dyrektywy 93/13 i stanowić będzie strukturalne zagrożenie zbiorowych interesów konsumentów.

Zastrzeganie w umowie pożyczki odsetek w wysokości nadmiernej, która nie ma uzasadnienia ani w wysokości inflacji ani w zyskach osiąganych w ramach normalnej, rzetelnie prowadzonej działalności gospodarczej, należy uznać za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Okoliczność, iż pozaodsetkowe koszty kredytu konsumenckiego nie przekraczają wysokości określonej w art. 36a ust. 1 i 2 ustawy o kredycie konsumenckim, nie wyłącza dopuszczalności i obowiązku oceny przez sąd (z urzędu), czy postanowienia określające te koszty są niedozwolone (art. 3851 § 1 k.c.). Jest oczywiste, że przepisy art. 36a u.k.k. nie określają pozytywnie, w sposób bezwzględnie wiążący, liczby

Przepis art. 76 Konstytucji RP stosowany powinien być w związku z przepisami ustaw zwykłych, w tym przepisami wyznaczającymi ramy prawne ochrony praw konsumentów. Nie jest on źródłem praw podmiotowych, ale stanowi zasadę polityki państwa, którą władze publiczne mają obowiązek realizować.

Za niesłuszną uznać należy praktykę orzeczniczą, polegającej na wydawaniu nakazu zapłaty przeciwko konsumentowi na podstawie samej tylko treści weksla przedstawionego przez przedsiębiorcę, bez kontroli treści umowy, na podstawie której doszło do jego wystawienia.

Sam fakt oznaczenia słowa „prawda” cudzysłowem nie stanowi komentarza do tekstu zamieszonego sprostowania.

W przypadku nieruchomości nabytej przez upadłego przedsiębiorcę w drodze przewłaszczenia na zabezpieczenie zobowiązań pieniężnych, możliwe jest jej wyłączenie z masy upadłości i zwrot osobie zabezpieczającej, pod warunkiem dogłębnego rozważenia okoliczności sprawy, w tym celów postępowania upadłościowego, sytuacji osobistej i majątkowej zabezpieczającego oraz oceny skuteczności oświadczenia o uznaniu

Przedawnienie to przyznanie pierwszeństwa stabilizacji stosunków społecznych nad słusznością, a istota skargi nadzwyczajnej jako instytucji daje pierwszeństwo słuszności nad stabilnością stosunków prawnych.

Nie można też uznać, że samo posługiwanie się przez przedsiębiorcę wzorcami umownymi, które nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sporu lub rozpoznania środka odwoławczego, zwłaszcza nadzwyczajnego, uzasadnia uchylenie zaskarżonego wyroku.

Biorąc pod uwagę wykładnię art. 76 Konstytucji dokonywaną przez TK w związku z wykładnią Dyrektywy 93/13, której dokonał TSUE należy stwierdzić, że sąd, przed którym prowadzone jest postępowanie nakazowe z weksla wobec konsumenta, obok przepisów kodeksu postępowania cywilnego, musi także z urzędu stosować przepisy mające na celu ochronę konsumenta. Chociaż więc TSUE orzekł w połączonych sprawach C

Wysokość kary umownej jest rażąco wygórowana, jeżeli prowadzi do nieuzasadnionego wzbogacenia wierzyciela. Powyższe wymaga weryfikacji czy doszło do nieusprawiedliwionej okolicznościami sprawy dysproporcji między wysokością zastrzeżonej kary umownej, a ochroną interesu wierzyciela. Teza od Redakcji

Weksel własny kreuje abstrakcyjne zobowiązanie zapłacenia przez wystawcę weksla oznaczonej sumy pieniężnej. Abstrakcyjność zobowiązania jest specyficzną cechą weksla własnego.

Biorąc pod uwagę wykładnię art. 76 Konstytucji dokonywaną przez TK w związku z wykładnią Dyrektywy 93/13, której dokonał TSUE należy stwierdzić, że sąd, przed którym prowadzone jest postępowanie nakazowe z weksla wobec konsumenta, obok przepisów kodeksu postępowania cywilnego, musi także z urzędu stosować przepisy mające na celu ochronę konsumenta. Chociaż więc TSUE orzekł w połączonych sprawach C