Orzeczenia
Dla stwierdzenia złej wiary zgłaszającego znak towarowy - w rozumieniu art. 131 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 ze zm.; dalej: p.w.p.; obecnie art. 129(1) ust. 1 pkt 6 p.w.p.) - kluczowa jest nieuczciwość jego zachowania, którą należy kwalifikować – w oparciu o całokształt okoliczności sprawy - biorąc pod uwagę wykorzystanie
Organ administracyjny, który otrzymuje wniosek w zakresie swojej właściwości, musi dokonać jego oceny z punktu widzenia materialnych i procesowych przesłanek oraz podjąć odpowiednie rozstrzygnięcie w formie przewidzianej przepisami prawa. Brak takiego działania stanowi bezczynność.
Zgodnie z art. 90 ust. 1 pkt 3 ustawy - Prawo własności przemysłowej, patent wygasa na skutek nieuiszczenia w przewidzianym terminie opłaty okresowej, a maksymalne zwolnienie od opłat może obejmować jedynie 10 lat od zgłoszenia wynalazku.
Ostateczne cło antydumpingowe może zostać nałożone na produkty, które zostały wprowadzone do konsumpcji nie wcześniej niż 90 dni przed datą zastosowania środków tymczasowych, ale nie przed wszczęciem postępowania, pod warunkiem że dany produkt w przeszłości stanowił przedmiot dumpingu w dłuższym okresie lub importer był świadomy albo powinien być świadomy dumpingu w zakresie jego rozmiarów i szkody
Nałożenie administracyjnej kary pieniężnej za nieuzupełnienie danych w zgłoszeniu przewozowym SENT przed rozpoczęciem przewozu powinno być rozważane z uwzględnieniem zasady proporcjonalności oraz możliwości odstąpienia od jej nałożenia w przypadku stwierdzenia, że naruszenie miało charakter incydentalny, a nałożenie kary byłoby nieproporcjonalnie dolegliwe w kontekście celów ustawy SENT.
Zważywszy, że określony w § 13zo ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 27 stycznia 2015 r. w sprawie szczegółowego zakresu i sposobów realizacji niektórych zadań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 2015 r. poz. 187) termin na złożenie wniosku jest terminem prawa materialnego nie można uznać, by sposób jego obliczania zawarty w zd. 2. tegoż przepisu kolidował z przepisem art
Przewóz międzynarodowy rzeczy z państwa członkowskiego do państwa trzeciego, jak również w odwrotnym kierunku, wymaga posiadania licencji wspólnotowej. Brak takiej licencji uzasadnia nałożenie kary pieniężnej zgodnie z przepisami ustawy o transporcie drogowym oraz obowiązującymi umowami międzynarodowymi.
Wykonywanie przewozu osób za pomocą aplikacji mobilnej, bez wymaganej licencji na transport drogowy, stanowi naruszenie przepisów prawa, które uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.