W przypadku zobowiązania organu administracji do wydania decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami na mocy art. 103 ust. 1 pkt 4 ustawy o kierujących pojazdami oraz art. 182 § 2 k.k.w., decyzja ta ma charakter związany i nie podlega uznaniu administracyjnemu. Stosowanie wyroków Trybunału Konstytucyjnego dotyczących niemożności zróżnicowania wynagrodzenia pełnomocnika sądowego w zależności

Zastosowanie przepisu art. 12 ust. 2 pkt 1 u.k.p. w sposób prowadzący do automatycznej odmowy zwrotu prawa jazdy ponad orzeczoną sankcję karną narusza zasadę ne bis in idem oraz konstytucyjne prawo do sądu.

1. W myśl art. 75 ust. 1 pkt 5 ustawy o kierujących pojazdami badaniu lekarskiemu przeprowadzanemu w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami podlega osoba posiadająca prawo jazdy, jeżeli istnieją uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do stanu jej zdrowia. 2. Jedyną przesłanką do zastosowania przez organ art. 103 ust.1 pkt 1 lit. a ustawy o kierujących pojazdami

W postępowaniu kasacyjnym przed Naczelnym Sądem Administracyjnym zasada związania sądu granicami skargi kasacyjnej wymaga od skarżącego precyzyjnego wskazania zarzutów i podstaw kasacyjnych, czyli konkretnych przepisów prawa materialnego bądź proceduralnego, które miały zostać naruszone przez Sąd pierwszej instancji, oraz obowiązuje skarżącego obowiązek wykazania, że naruszenie to mogło mieć istotny

Zgodnie z art. 75 ust. 1 pkt 5 ustawy o kierujących pojazdami, stwierdzenie uzależnienia od alkoholu stanowi przeciwwskazanie zdrowotne do kierowania pojazdami, a skierowanie na badania lekarskie w przypadku istnienia uzasadnionych i poważnych zastrzeżeń co do stanu zdrowia kierowcy jest uzasadnione koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

W postępowaniu kasacyjnym przed Naczelnym Sądem Administracyjnym granice rozpoznania sprawy wyznaczają zarzuty podniesione w skardze kasacyjnej i zdefiniowane przez wnoszącego skargę wskazaniem konkretnych przepisów prawa, które zarzuca się jako naruszone. Do oceny zasadności skargi kasacyjnej należy badać tylko ocenę zarzutów kasacyjnych, bez konieczności odniesienia się do wszystkich elementów wynikających

Zastosowanie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego w postępowaniach dotyczących przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego jest modyfikowane przez specjalne regulacje sektorowe, co może zmieniać reguły dotyczące postępowania dowodowego i ciężaru dowodu, a w konsekwencji również wpływać na zakres obowiązków organu w tym postępowaniu oraz na sposób oceny zebranego materiału

W ramach oceny skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny bada zarzuty z nią podniesione w granicach wskazanych przez skarżącego, koncentrując się na ocenie naruszeń prawa materialnego lub proceduralnego oraz ich potencjalnym wpływie na wynik sprawy, i ogranicza się do oceny zasadności podniesionych zarzutów, gdy postępowanie nie wykazuje przesłanek nieważności określonych w prawie procesowym.

W kontekście zasad interpretacji norm prawnych, Sąd kasacyjny wskazuje, że technika regulacji za pomocą tabelarycznego zestawienia przepisów wymaga, aby przy analizie naruszeń określonych reguł świadczeń rolno-środowiskowo-klimatycznych traktować każde uchybienie, określone w poszczególnym wierszu tabeli jako rodzaj uchybienia, indywidualnie i nie dokonywać jego rozdzielenia na kilka odrębnych naruszeń

W interpretacji terminu "powierzchnie odwadniane" zawartego w zarządzeniu organu gminy, należy kierować się zasadą jasności i precyzyjności, co wynika z art. 4 ust. 2 ustawy o gospodarce komunalnej, mającej na celu zapewnienie obywatelom klarowności w zakresie ich praw i obowiązków w kontekście opłat komunalnych.

Obowiązek uiszczenia opłaty abonamentowej RTV powstaje z mocy samej ustawy, niezależnie od wezwania, i jest realizowane w terminach oraz wysokości określonej przez ustawę, przy czym wysokość należności z tytułu abonamentu oraz termin jej płatności wynikają bezpośrednio z ustawy.

W postępowaniu kasacyjnym przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, strona wnosząca skargę kasacyjną obowiązana jest precyzyjnie wskazywać naruszone przepisy prawa materialnego lub procesowego, a nadto adekwatnie uzasadniać każdy z zarzutów, co umożliwia sądowi dokonanie oceny zasadności skargi w granicach wyznaczonych przez jej autorów. Pominięcie konkretnej podstawy kasacyjnej lub jej ogólnikowe i