Dla stwierdzenia złej wiary zgłaszającego znak towarowy - w rozumieniu art. 131 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 ze zm.; dalej: p.w.p.; obecnie art. 129(1) ust. 1 pkt 6 p.w.p.) - kluczowa jest nieuczciwość jego zachowania, którą należy kwalifikować – w oparciu o całokształt okoliczności sprawy - biorąc pod uwagę wykorzystanie

Organ administracyjny, który otrzymuje wniosek w zakresie swojej właściwości, musi dokonać jego oceny z punktu widzenia materialnych i procesowych przesłanek oraz podjąć odpowiednie rozstrzygnięcie w formie przewidzianej przepisami prawa. Brak takiego działania stanowi bezczynność.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 pkt 3 ustawy - Prawo własności przemysłowej, patent wygasa na skutek nieuiszczenia w przewidzianym terminie opłaty okresowej, a maksymalne zwolnienie od opłat może obejmować jedynie 10 lat od zgłoszenia wynalazku.