Wykonywanie odpłatnych usług przewozowych osób za pośrednictwem aplikacji mobilnej bez odpowiednich zezwoleń podlega kwalifikacji jako wykonywanie krajowego transportu drogowego w ramach działalności gospodarczej, niezależnie od ciągłości czy zorganizowania tego rodzaju działalności, co rodzi odpowiedzialność na podstawie ustawy o transporcie drogowym i skutkuje obowiązkiem posiadania wymaganych licencji

Zgodnie z ustawą o drogach publicznych, każde naruszenie obowiązku wprowadzenia prawidłowych danych do systemu elektronicznego poboru opłat stanowi oddzielne przewinienie podlegające sankcji, niezależnie od liczby naruszeń stwierdzonych w wyniku kontroli. Znikomość wagi naruszenia oraz zaprzestanie naruszania prawa muszą być rozważane indywidualnie dla każdej sprawy z uwzględnieniem charakteru chronionych

Nie można uznać serii samodzielnych naruszeń przepisów jako jednego deliktu wieloczynowego, a tym samym nie można odstąpić od nałożenia kary pieniężnej ze względu na znikomą wagę naruszenia prawa i jednoczesne zaprzestanie przez stronę naruszania prawa, jeżeli każde naruszenie traktowane jest jako odrębne, jednoczynowe działanie deliktowe.

W sytuacji, gdy zachowanie naruszające przepisy o transporcie drogowym nie wyczerpuje tożsamych znamion opisowych typów deliktów w świetle załączników nr 3 i 4 do ustawy o transporcie drogowym, art. 92a ust. 10 tej ustawy nie wyłącza podwójnej karalności administracyjnej.

Przeprowadzenie przez organy administracyjne szczegółowego postępowania dowodowego w sprawach dotyczących niespójności danych w CEIDG stanowi podstawę do wykreślenia przedsiębiorcy z rejestru, jeśli ten nie dostosuje wpisów do rzeczywistego stanu rzeczy pomimo wielokrotnych wezwań.

Naruszenie obowiązku wprowadzenia do urządzenia prawidłowych danych o kategorii pojazdu na każdym przejeździe stanowi odrębne naruszenie i podlega sankcji jako odrębny czyn, a wielokrotność takich naruszeń nie może być traktowana jako jedno ciągłe naruszenie wieloczynowe z perspektywy art. 13i ust. 4a ustawy o drogach publicznych oraz art. 189f § 1 pkt 1 kodeksu postępowania administracyjnego.

Prawo do stosowania uproszczonej procedury rozliczania podatku VAT od importu towarów wymaga od podatnika przedstawienia odpowiednich dokumentów lub złożenia oświadczeń, które nie mogą być starsze niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu, a ich aktualność jest warunkiem koniecznym do skorzystania z preferencyjnego sposobu rozliczenia podatku.

Jeśli dany czyn stanowi naruszenie określone w załącznikach nr 3 i nr 4 ustawy o transporcie drogowym, to zastosowanie przepisu art. 92a ust. 10 u.t.d., nakładającego karę pieniężną wyłącznie na podstawie art. 92a ust. 1, wymaga tożsamości znamion obu naruszeń wynikających z jednego działania lub zaniechania strony.

W przypadku naruszenia obowiązku prawidłowego wprowadzenia danych do systemu poboru opłat elektronicznych, które ma charakter jednorazowy i skutkowy, nie można mówić o zaprzestaniu naruszenia prawa ani o jego znikomości, co wyklucza możliwość odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej na podstawie art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a.

Decyzja o cofnięciu zezwolenia na przewozy regularne w transporcie krajowym jest uzasadniona, jeżeli przedsiębiorca przez okres przekraczający trzy miesiące nie wykonywał przewozów z powodu okoliczności, które są zależne od niego, nawet jeżeli są one podyktowane względami ekonomicznymi.

Brak wykonywania przez przedsiębiorcę przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym przez okres co najmniej 3 miesięcy na skutek okoliczności zależnych od niego, takich jak oczekiwanie na wydanie zezwolenia międzynarodowego czy kalkulacja finansowa przedsiębiorcy, uprawnia organ do cofnięcia udzielonego zezwolenia na przewóz krajowy.