Skazanie prawomocnym wyrokiem zakazującym prowadzenia pojazdów mechanicznych w zakresie danej kategorii, uniemożliwia organom administracji nie tylko wydanie prawa jazdy, zwrot zatrzymanego prawa jazdy, czy przywrócenie uprawnienia w zakresie kategorii prawa jazdy objętej zakazem, ale także w zakresie innych kategorii wyraźnie wskazanych w art. 12 ust. 2 u.k.p.

Decyzja organu wydawana na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 3 lit. b u.k.p. ma charakter związany, co oznacza, że w przypadku wystąpienia przesłanki określonej w powyższym przepisie, starosta ma bezwzględny obowiązek wydania decyzji o skierowaniu kierującego pojazdem na badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu.

Przez "wskazany termin", o jakim mowa w art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. d u.k.p., należy rozumieć najkrótszy czas, w którym możliwe jest wykonanie obowiązku wynikającego z ostatecznej decyzji nakładającej obowiązek zgłoszenia się na egzamin państwowy.

Skoro rada powiatu jest zobowiązana wziąć pod uwagę zarówno konieczność sprawnej realizacji zadań związanych z usuwaniem pojazdu z drogi, jak i koszty usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu, to warunkiem prawidłowego procesu legislacyjnego prowadzonego w oparciu o przepis art. 130a ust. 6 Prawa o ruchu drogowym winno być rozważanie przez organ obu ww. dyrektyw. Oznacza to, że

Skierowanie na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego wydawane na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1 u.k.p. nie ma charakteru sankcji i nie musi być powiązane z liczbą punktów karnych uzyskanych przez danego kierowcę. Ponadto możliwość skierowania kierowcy na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji jest niezależna od tego, czy karalność danego wykroczenia uległa przedawnieniu.

Ustalenie w drodze uchwały - wydawanej na podstawie art. 130a ust. 6 p.r.d. - stawek opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów usuniętych z dróg powinno zostać poprzedzone szczegółową kalkulacją, która winna pozwolić na dokonanie miarodajnej oceny, czy wysokość stawek została ustalona arbitralnie z pominięciem ustawowych kryteriów, czy też stanowi ona odzwierciedlenie dokonanej rzetelnie analizy

Właściciela pojazdu obciąża się kosztami, o których mowa w art. 130a ust. 2 Prawa o ruchu drogowym, niezależnie od tego, jaka była rzeczywista ich wysokość i bez względu na okoliczności, którymi kierowała się naruszająca prawo osoba pozostawiając pojazd w miejscu niedozwolonym lub prowadząc pojazd bez wymaganego obowiązkowego ubezpieczenia. Nie jest dopuszczalne "miarkowanie" wysokości tych kosztów