W ocenie NSA w konsekwencji należało uznać zarzuty naruszenia prawa materialnego za nieuzasadnione. Spółka ujmuje te zarzuty w sposób szeroki, jednak ich istota sprowadza się do próby podważenia stanu faktycznego poprzez kwestionowanie zasadności oceny, że działki nie były utrzymane w dobrej kulturze rolnej. W ocenie NSA w świetle ustaleń faktycznych dokonanych przez organ i przyjętych za podstawę

Przez przewlekłe prowadzenie postępowania należy rozumieć sytuację, w której formalnie prowadzi się postępowanie, ale to postępowanie nie jest efektywne, a np. czynności są podejmowane w dużych odstępach czasowych albo mają charakter działań pozornych.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podkreśla się, że organ administracji publicznej pozostaje w bezczynności w każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 k.p.a., jeżeli nie dopełnił czynności określonych w art. 36 k.p.a. lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych mających na celu usunięcie przeszkody w wydaniu

W orzecznictwie podkreśla się, że opierając się na konstrukcji wad powodujących nieważność oraz wzruszalność decyzji administracyjnych, można wskazać rodzaje naruszeń przepisów, które trzeba zaliczyć do istotnych, skutkujących nieważnością uchwały organu jednostki samorządu terytorialnego. Do nich należy naruszenie: przepisów wyznaczających kompetencję do podejmowania uchwał, podstawy prawnej podejmowania

Zgodnie z orzecznictwem NSA z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie określonym terminie organ nie podejmuje żadnych czynności. Określenie "bezczynności" wymagało reinterpretacji w orzecznictwie sądowym i literaturze prawniczej wobec wprowadzenia od dnia 11 kwietnia 2011 r. instytucji przewlekłości postępowania jako ustawowej podstawy interwencji sądu

Wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić przedmiot skutecznego zarzutu kasacyjnego, w sytuacji, gdy sporządzone jest ono w taki sposób, że uniemożliwia kontrolę instancyjną zaskarżonego wyroku, bądź czyni ją wyłącznie iluzoryczną.

Z poglądów doktryny i orzecznictwa wynika, że zezwolenie (decyzja ) może zostać uznane za bezprzedmiotowe w sytuacji, kiedy po dniu jej wydania powstaną nowe okoliczności faktyczne, które czynią ją niemożliwą do wykonania, nierealne jest osiągnięcie zamierzonego – realnego w dacie pierwotnego zezwolenia – celu.

Należy podkreślić, że organ administracji publicznej jest obowiązany przestrzegać z urzędu swojej właściwości w całym toku postępowania administracyjnego, a zatem naruszenie przez organ administracji publicznej, każdego rodzaju właściwości, w tym także właściwości instancyjnej, powoduje nieważność podjętego w tym postępowaniu aktu.

W orzecznictwie, jak i w piśmiennictwie wskazuje się, że zwrot normatywny "mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy", należy wiązać z hipotetycznymi następstwami uchybień przepisom postępowania. W tym kontekście mówi się także o uprawdopodobnieniu potencjalnej możliwości odmiennego wyniku sprawy.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego podnosi się ponadto co również nie jest bez znaczenia w rozpatrywanej sprawie że ocena prawna, o której mowa w art. 190 p.p.s.a., to osąd odnośnie do prawnej wartości sprawy, a ocena prawna może dotyczyć stanu faktycznego, wykładni przepisów prawa, tak materialnego, jak i procesowego, prawidłowości korzystania z uznania administracyjnego, jak też kwestii

Powszechnie przyjmuje się, że rażące naruszenie prawa to m.in. naruszenie oczywiste, nie budzące wątpliwości, naruszenie w skali albo w stopniu nie dającym się zaakceptować w stosunkach prawnych określonego rodzaju.