Rozstrzygnięcie w granicach danej sprawy oznacza, że sąd nie może uczynić przedmiotem rozpoznania legalności innej sprawy administracyjnej niż ta, w której wniesiono skargę.

1. W orzecznictwie TK przyjmuje, że konstytucyjna zasada równości wobec prawa w ujęciu najszerszym polega na tym, że wszystkie podmioty prawa (adresaci norm prawnych), charakteryzujące się daną cechą istotną w równym stopniu, mają być traktowane równo. Ustalono też, że zasada równości dotycząca praw i wolności obywateli oznacza zakaz ustanawiania regulacji o charakterze dyskryminującym, ale pod warunkiem

Przede wszystkim skarga kasacyjna nie wskazuje podstaw, w ramach których strona stawia zarzuty naruszenia konkretnych przepisów oraz nie wyjaśnia charakteru tych naruszeń zwłaszcza w zakresie przepisów procesowych. Jest to niewątpliwie uchybienie przepisom prawa, które w przypadku profesjonalnych środków prawnych, a takim jest skarga kasacyjna, nie powinno mieć miejsca.

Podkreślenia wymaga, iż skuteczne zakwestionowanie stanu faktycznego w skardze kasacyjnej może nastąpić poprzez stawianie zarzutów o charakterze procesowym. Skarga kasacyjna nie wskazuje jednak żadnych konkretnych przepisów postępowania, które miałby naruszyć Sąd pierwszej instancji, co oznacza, że NSA nie może rozpoznać merytorycznie tych zarzutów z uwagi na wadliwość ich skonstruowania.

Terminem procesowym jest natomiast okres do dokonania czynności procesowej przez strony lub uczestników postępowania, a jego uchybienie powoduje nieskuteczność takiej czynności. Różnica między nimi sprowadza się więc do odmiennych skutków ich uchybienia W przeciwieństwie do terminu procesowego, przywrócenie terminu prawa materialnego jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy taką możliwość przewidują przepisy

W orzecznictwie przyjmuje się, że rażące naruszenie przepisów postępowania, regulujących kwestię ustaleń faktycznych sprawy, można by rozważać w sytuacji, gdyby organ w sposób oczywisty nie poczynił takich ustaleń, gdyby całkowicie uchylił się od rozpatrzenia materiału dowodowego sprawy.

W orzecznictwie przyjmuje się, że rażące naruszenie przepisów postępowania, regulujących kwestię ustaleń faktycznych sprawy, można by rozważać w sytuacji, gdyby organ w sposób oczywisty nie poczynił takich ustaleń, gdyby całkowicie uchylił się od rozpatrzenia materiału dowodowego sprawy.