Nie ma w szczególności podstaw do przyjęcia, że na podstawie art. 494 § 1 k.c. w związku ze stosowanym w drodze analogii art. 395 § 2 zd. 1 k.c. wygasają postanowienia umowne związane z prawem odstąpienia od umowy zmodyfikowanym przez art. 492 zd. 1 k.c. Przeciwny pogląd oznaczałby bowiem, paradoksalnie, że na skutek odstąpienia od umowy wygasałoby również przewidziane w niej uprawnienie kształtujące

W procesie dotyczącym obniżenia wysokości renty wyrównawczej, nie doszło do naruszenia art. 444 § 2 k.c., ale wyłącznie do naruszenia art. 907 § 2 k.c., który stanowił podstawę prawną sformułowanego powództwa. Zmiana wysokości renty zgodnie z art. 907 § 2 k.c. może wynikać z różnych okoliczności, a nie tylko zmiany realnej wartości wynikającej ze zmiany siły nabywczej pieniądza. Zmiana stosunków, o

Bezczynność organu administracji w rozpatrzeniu wniosku o odstępstwo od warunków technicznych pojazdu występuje wówczas, gdy wniosek spełnia wymogi formalne i zawiera wystarczający opis żądania, natomiast organ odmawia jego merytorycznego rozpoznania, niesłusznie powołując się na konieczność uzupełnienia braków formalnych.

Stosowanie instytucji wezwania do usunięcia braków formalnych podania, zamiast przystąpienia do jego merytorycznego rozpoznania, w przypadku gdy braki formalne takiego podania nie istnieją, stanowi bezczynność organu administracji publicznej.

Tryb naprawczy w przypadku sprostowań stanowi istotne narzędzie ochrony praw zainteresowanych stron, umożliwiające skuteczną publikację sprostowania, nawet jeśli początkowo nie spełnia ono wszystkich wymogów. Odmowa redaktora naczelnego zamieszczenia wadliwego sprostowania bez wdrożenia trybu naprawczego naruszałaby obowiązujące przepisy prawa prasowego, negując istnienie prawa podmiotowego do publikacji

Zatrzymanie prawa jazdy w przypadku kierowania pojazdem z prędkością przekraczającą dopuszczalną o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym lub w przypadku przewożenia osób w liczbie przekraczającej liczbę miejsc określoną w dowodzie rejestracyjnym

Kwestia charakteru odpowiedzialności członków zarządu za zobowiązania spółki na gruncie art. 299 § 1 k.s.h. od dawna budzi w doktrynie prawa polskiego wątpliwości i powoduje istotne rozbieżności interpretacyjne. W postępowaniu wywołanym skargą nadzwyczajną nie jest jego rolą rozstrzyganie, która koncepcja odpowiedzialności zarządu spółki jest odpowiednia.

Pozostawienie wniosku o udzielenie indywidualnego odstępstwa od warunków technicznych dla pojazdu bez rozpoznania na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. jest bezczynnością organu, gdy wniosek nie zawiera braków formalnych uniemożliwiających nadanie mu biegu i wymaga rozpoznania merytorycznego zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 7, art. 77 § 1 i art.80 k.p.a.

Bezpodstawne pozostawienie podania bez rozpoznania na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. stanowi bezczynność organu, która podlega skardze do sądu administracyjnego i obliguje organ do merytorycznego rozpoznania żądania, gdy jest ono wystarczająco precyzyjne i nie zawiera braków formalnych uniemożliwiających nadanie wnioskowi biegu.

W postępowaniu o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy, dowód dotyczący zdolności odróżniającej znaku musi odnosić się do warunków panujących w dacie zgłoszenia tego znaku do ochrony, a nie do momentu rozpatrywania wniosku, i powinien w sposób przekonujący wskazywać, że znak nie został postrzegany przez przeciętnych odbiorców jako zdolny do odróżniania towarów jednego przedsiębiorstwa od

1. Nie uznaje się za zatrudnienie pracownicze zatrudnienia dominującego wspólnika wtedy, gdy udział innych wspólników w kapitale zakładowym spółki jest tak mały, że pozostaje w istocie iluzoryczny, to jest nie przekracza kilku procent. Taka skala większości udziałów (przewagi głosów) oraz sposób jej wykorzystywania nakazuje bowiem traktować stosunki pracy w wieloosobowej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością

Zgodnie z art. 299 k.s.h., członkowie zarządu spółki są odpowiedzialni za zobowiązania spółki, a dla uwolnienia się od tej odpowiedzialności muszą wykazać, że wierzyciel nie poniósł żadnej szkody, pomimo zaniechania złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, co jest konieczne do rozłożenia ciężaru dowodu w procesie.

W przypadku kwestionowania zdolności odróżniającej zarejestrowanego znaku towarowego na podstawie przepisów prawa własności przemysłowej, ocena ta musi bazować na dowodach z chwili zgłoszenia znaku do ochrony, a ciężar udowodnienia braku odróżniającego charakteru znaku spoczywa na wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 387 § 21 k.p.c., może to mieć miejsce jedynie w sytuacji, kiedy sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego ani nie zmienił ustaleń faktycznych sądu pierwszej instancji, a w apelacji nie zgłoszono zarzutów dotyczących tych ustaleń - wówczas uzasadnienie wyroku może zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa. Natomiast w sytuacji