Wyeliminowanie ryzyka kursowego, charakterystycznego dla umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej i uzasadniającego powiązanie stawki oprocentowania ze stawką LIBOR, jest równoznaczne z tak daleko idącym przekształceniem umowy, że należy ją uznać za umowę o odmiennej istocie i charakterze, choćby nadal chodziło tu tylko o inny podtyp czy wariant umowy kredytu. Oznacza to z kolei, że po wyeliminowaniu

Możliwość żądania zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji przez osobę trzecią, zgodnie z art. 841 § 1 k.p.c., dotyczy tylko sytuacji, gdy doszło już do zajęcia określonego przedmiotu, znamionującego wykonanie zabezpieczenia w drodze egzekucji, co wyklucza sytuacje, w których zabezpieczenie polega na ustanowieniu hipoteki lub orzeczeniu zakazu zbywania i obciążania nieruchomości.

Umowy kredytu denominowanego i kredytu indeksowanego, choć nie są definiowane w przepisach prawa, stanowią rodzaje umów kredytowych, w których kwoty są związane z walutą obcą, co różni je od kredytów walutowych, gdzie kwoty są wyrażane i spłacane w walucie obcej. Definicja tych umów opiera się na sposobie wyrażenia kwoty kredytu, a nie na walucie, w jakiej spłacane są raty kredytowe.

1. Emisja przez Narodowy Bank Polski monet kolekcjonerskich z wykorzystaniem dzieł artysty bez uzyskania zgody jego prawnych spadkobierców stanowi naruszenie praw autorskich. 2. Prawa autorskie są chronione niezależnie od charakteru i formy wykorzystania dzieła, a środki płatnicze, choć wyłączone z ochrony prawa autorskiego, nie mogą być podstawą do naruszania praw do dzieł objętych tą ochroną. Ponadto

Wyeliminowanie z umowy kredytu indeksowanego kursem waluty obcej klauzuli przeliczeniowej, jako postanowienia określającego główne świadczenia stron, powoduje, że nie jest możliwe określenie zgodnego z wolą stron rozmiaru wzajemnych świadczeń, a przede wszystkim wysokości zobowiązania konsumenta względem banku. Nie istnieje więc konsens w zakresie głównych świadczeń, który z perspektywy art. 3851 §

Przy ocenie odpowiedzialności deliktowej osoby prawnej w przypadku naruszenia powszechnego obowiązku przestrzegania zasad uczciwości, lojalności kontraktowej i dobrych obyczajów, nie można opierać się wyłącznie na art. 415 k.c., który nie stanowi samodzielnej podstawy odpowiedzialności deliktowej osoby prawnej, lecz należy uwzględniać także przesłanki określone w art. 430 k.c., odnoszące się do odpowiedzialności

W ramach oceny prawidłowości wykonywania prawa przez uprawnionego, sąd bierze pod uwagę kontekst, w którym prawo to jest realizowane, włączając w to normy społeczne. Przy ocenie, czy zachowanie strony jest zgodne z zasadami lojalności kontraktowej, należy brać pod uwagę całość faktów istotnych dla danej sprawy.

1. Uznanie długu w istocie nie kreuje odrębnego stosunku zobowiązaniowego. Jego skutek materialny ogranicza się do przerwania biegu przedawnienia (art. ‎123 § 1 pkt 1 k.c.), zaś procesowy sprowadza się do tego, że na dłużnika, który uznał dług przenosi się ciężar wykazania w ewentualnym sporze sądowym, że dług nie istnieje. Uznanie długu nie stoi zatem na przeszkodzie wykazaniu, że zobowiązanie, z

Decyzja o unieważnieniu umowy nie może być oparta wyłącznie na skutkach czysto finansowych, lecz również uwzględniać niepewność sytuacji prawnej konsumenta, zwłaszcza w przypadku wykonywania już świadczonych usług, gdzie przedsiębiorca może dochodzić roszczeń na podstawie prawa pozaumownego.

To na wierzycielu spoczywa obowiązek wykazania podstaw odpowiedzialności dłużnika, a więc również zdarzenia, które wywołało szkodę, której naprawienia domaga się wierzyciel, oraz adekwatnego związku przyczynowego między zdarzeniem a szkodą. Dopiero wykazanie tych przesłanek aktualizuje potrzebę obrony dłużnika, który może wykazać, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem

1. W prawie wekslowym weksel in blanco może służyć jako skuteczne narzędzie zabezpieczające różnorodne wierzytelności, jednak w przypadku sporów między wystawcą a remitentem, samodzielność zobowiązania wekslowego ulega złagodzeniu, a możliwości obrony pozwanych jako dłużników wekslowych zależą od podstaw materialnoprawnych zobowiązania wynikających ze stosunku podstawowego między wystawcą a remitentem

Także umowa zawarta przez rzekomego pełnomocnika, w razie spełnienia przesłanek przewidzianych w art. 169 k.c., może prowadzić do nabycia własności rzeczy ruchomej od nieuprawnionego, jeżeli rzekomy mocodawca taką umowę potwierdzi na podstawie art. 103 § 1 k.c.

Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym (co oznacza odwołanie do art. 444 § 1 k.c.) sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie „odpowiedniej sumy”, użyte w art. 445 § 1 k.c., ma charakter niedookreślony, albowiem krzywda oraz przyznane z powodu jej wyrządzenia poszkodowanemu zadośćuczynienie

Rektor uczelni wyższej ponosi odpowiedzialność za zapewnienie bezpieczeństwa podczas imprezy studenckiej, nawet gdy określone decyzje w tej sprawie zostały podjęte przez innych pracowników uczelni.

Katalog kryteriów pozwalających na zmniejszenie kary umownej jest otwarty, a decyzja sądów meriti o miarkowaniu lub odmowie redukcji tej kary jest silnie warunkowana okolicznościami konkretnej sprawy, co stanowi wyraz prawa sędziowskiego i uprawnienia sądu do ingerencji w stosunki umowne równorzędnych podmiotów.

1. Obecność strony w postępowaniu sądowym nie jest konieczna, jeżeli strona jest reprezentowana przez pełnomocnika, a nie istnieją konkretne czynności procesowe, których pełnomocnik nie mógłby wykonać w imieniu strony, nawet w przypadku usprawiedliwionej nieobecności strony, takiej jak choroba. 2. Jeśli każde wyznaczenie rozprawy przez sąd spotykało się z wnioskiem pozwanej o odroczenie terminu posiedzenia

W stosunkach ubezpieczenia na życie zasadniczą rolę odgrywa zasada, że wypadek ubezpieczeniowy powinien mieć charakter zdarzenia losowego, niezależnego od woli ubezpieczającego lub ubezpieczonego. Wyjątkiem od tej zasady jest samobójstwo ubezpieczonego, które uzasadnia się względami humanitarnymi, jednak z zachowaniem okresu karencji, mającego na celu minimalizację ryzyka wykorzystania ubezpieczenia

W przypadku umów kredytowych, termin początkowy biegu przedawnienia roszczenia przedsiębiorcy, gdy umowę uznano za nieważną, powinien być liczony od chwili unieważnienia umowy, a nie od momentu udzielenia kredytu.

Ustalenie treści oświadczenia woli należy do ustaleń faktycznych i wchodzi w zakres podstawy faktycznej rozstrzygnięcia sądu, a uchybienia w tym zakresie mogą być - z ograniczeniami przewidzianymi w art. 3983 § 3 k.p.c. i art. 39813 § 2 k.p.c. - wykazywane w jedynie ramach podstawy przewidzianej w art. 3983 § 1 pkt 2 k.p.c.

1. Art. 123 § 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego nakłada ograniczenia na przerwanie biegu przedawnienia przez czynność podjętą przed sądem, wymagając identyczności wierzytelności i osób w stosunku do których czynność ta została dokonana, co jest kolejną ogólną zasadą prawa cywilnego dotyczącą przedawnienia. 2. Możliwość powoływania się na art. 5 k.c. w kontekście nadużycia prawa jest ograniczona, zwłaszcza

Naruszenie przez sąd drugiej instancji przepisów odnoszących się do sposobu sporządzania uzasadnienia może jedynie wyjątkowo stanowić usprawiedliwioną podstawę kasacyjną; dzieje się tak wtedy, gdy wskutek uchybienia wymaganiom stawianym uzasadnieniu, zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej. Zgodnie z art. 3983 § 1 pkt 2 k.p.c. zarzut naruszenia przepisów postępowania tylko wtedy jest

Podstawowym kryterium decydującym o tym, czy szkodę wyrządzono przy wykonywaniu powierzonej czynności, jest cel działania sprawcy, co pozwala na precyzyjne wyróżnienie zachowań, za które odpowiada Skarb Państwa na podstawie art. 417 § 1 k.c. w dawnym brzmieniu, jednakże wyjątki od tej zasady powinny być raczej wyjątkowe i nie mogą prowadzić do daleko idącej niepewności co do rezultatów zastosowania

W przypadku braku terminowej zapłaty odszkodowania na podstawie art. 129 ustawy Prawo ochrony środowiska, prawidłowe wezwanie do zapłaty powoduje, że dłużnik popada w opóźnienie i naliczanie odsetek ustawowych zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. jest uzasadnione.

W przypadku, gdy wynagrodzenie powoda za wykonanie umowy zostało zaspokojone w całości przez pozostałych zleceniodawców w wykonaniu ugody, roszczenie podniesione przez powoda wobec pozwanej należy ocenić jako zaspokojone i niepodlegające uwzględnieniu w sprawie.