Korzyść majątkowa polegająca na uzyskaniu przez pożyczkodawcę wartości nieruchomości tytułem zabezpieczenia spłaty pożyczki nie ma bezpłatnego charakteru (art. 528 KC), jeżeli dający zabezpieczenie (pożyczkobiorca lub osoba trzecia) był zobowiązany do jego udzielenia przy zawarciu umowy pożyczki.

Ustalenie wysokości zadośćuczynienia oraz renty z tytułu zwiększonych potrzeb wymaga uwzględnienia wszelkich istotnych okoliczności sprawy, w tym zmian siły nabywczej pieniądza, aby adekwatnie zrekompensować poszkodowanemu doznaną krzywdę i zabezpieczyć jego zwiększone potrzeby wynikające z trwałego uszczerbku na zdrowiu.

1. Niewłaściwe uznanie długu może być wyrażone w dowolnej formie, nawet w sposób dorozumiany. W oświadczeniu wiedzy dłużnik nie musi wskazywać podstawy prawnej, ani w jakiej wysokości dług uznaje. Wystarczająca jest taka czynność dłużnika, z której wynika, że jest on świadomy istnienia długu. 2. Mimo, że zgodnie z przepisem art. 32 zd. pierwsze pr. weksl. poręczyciel odpowiada tak samo, jak ten za

Jeżeli bowiem strony umówiły się w ten sposób, że powód ma obowiązek przy wykonywaniu dokumentacji projektowej dochować należytej staranności w ustaleniu stanu faktycznego i prawnego terenu i obiektów objętych projektem, i ma obowiązek ująć w dokumentacji tylko takie elementy, które uda się ustalić, a pominąć te, których nie da się ustalić przy dochowaniu należytej staranności, to w takim przypadku

Wyeliminowanie ryzyka kursowego, charakterystycznego dla umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej i uzasadniającego powiązanie stawki oprocentowania ze stawką LIBOR, jest równoznaczne z tak daleko idącym przekształceniem umowy, że należy ją uznać za umowę o odmiennej istocie i charakterze, choćby nadal chodziło tu tylko o inny podtyp czy wariant umowy kredytu. Po wyeliminowaniu tego rodzaju klauzul

Przepisy art. 410 i n. k.c. nie zawierają żadnej odrębnej regulacji, która wskazywałaby na jakąkolwiek zależność tych zobowiązań, a art. 497 w zw. z art. 496 k.c. potwierdzają, iż nawet w przypadku nieważności umowy wzajemnej zobowiązania stron do zwrotu otrzymanych nienależnie świadczeń są co do zasady, zgodnie z teorią dwóch kondykcji od siebie niezależne.

1. Sąd krajowy jest zobowiązany do zbadania z urzędu, czy warunki umowy wchodzące w zakres stosowania dyrektywy 93/13 mają nieuczciwy charakter, a także do tego, by dokonawszy takiego badania, zniwelować brak równowagi między konsumentem a przedsiębiorcą, o ile sąd ów posiada niezbędne ku temu informacje dotyczące stanu prawnego i faktycznego 2. Na przeszkodzie badania abuzywności postanowień umowy

1. To, że postanowienia określające sposób ustalania kursu waluty obcej, które składają się na klauzulę waloryzacyjną zawartą w umowie kredytu, określają główne świadczenie kredytobiorcy, nie oznacza, że te postanowienia nie podlegają kontroli pod kątem ich abuzywności. Postanowienia określające główne świadczenia stron nie podlegają bowiem takiej kontroli jedynie pod warunkiem, że zostały sformułowane

1. Punktem wyjścia wykładni oświadczeń woli powinno być ustalenie treści i celu umowy oraz kreowanego nią stosunku prawnego. Należy przy tym uwzględnić zgodny zamiar stron, treść umowy, w tym związki między jej postanowieniami, okoliczności zawarcia umowy oraz inne czynniki wskazane w art. 65 k.c. i art. 66 k.c., a także zasadę favor contractus ‎i w razie wątpliwości przypisać postanowieniu takie znaczenie

Skuteczność wypowiedzenia umowy kredytu hipotecznego przez poprzedniego wierzyciela oraz ocena wymagalności wierzytelności - kluczowe kwestie rozstrzygnięte przez sąd w kontekście dochodzenia roszczenia.

1. Zawarte w art. 118 k.c. określenie „roszczenie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej” jest określeniem bardzo szerokim, ale nie można go interpretować jako jakikolwiek związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Należy bowiem dokonać rozróżnienia pomiędzy zakresem pojęć „prowadzenie działalności gospodarczej” a pojęciem „prowadzenie przedsiębiorstwa”. Podstawą działalności gospodarczej

Przepisy kodeksu cywilnego o odpowiedzialności za produkt niebezpieczny nie odnoszą się do umowy o świadczenie przez lekarza usługi podniesienia i powiększenia biustu z zastosowaniem implantów, które w dacie zabiegu były dopuszczone do obrotu i legitymowały się wszystkimi niezbędnymi certyfikatami i zezwoleniami.

Katalog postaci pokrycia należnego zachowku, zawarty w art. 991 § 2 k.c., ma charakter zamknięty. Tym samym, umowa użyczenia nie może być uznana jako kolejny przykład wypełniający hipotezę tej normy.

Dla oceny, czy roszczenie podwykonawcy wobec wykonawcy o zwrot kaucji gwarancyjnej objęte jest odpowiedzialnością solidarną inwestora (art. 6471 § 5 k.c.), rozstrzygające jest ustalenie, czy w danym stosunku umownym między wykonawcą a podwykonawcą ustanowiona kaucja gwarancyjna stanowiła część wynagrodzenia za wykonane prace.

1. Dla skuteczności orzeczenia, wydanego na podstawie art. 64 k.c. jest konieczna uchwała wspólników, wymagana w trybie art. 228 k.s.h. 2. Sankcją naruszenia normy z art. 209 k.s.h. nie jest nieważność czynności prawnej spółki, ale odpowiedzialność korporacyjna członka zarządu, jego odpowiedzialność odszkodowawcza, a także ewentualnie jego odpowiedzialność pracownicza (dyscyplinarna).

Ustanie bytu prawnego spółki nie zakazuje prowadzić sprawy o ustalenie nieważności umowy związanej z funkcjonowaniem spółki w oparciu o 189 k.p.c. Następczy i nieusuwalny brak dotyczący pełnej legitymacji biernej podmiotów będących stroną nieważnej umowy nie powinien skutkować oddaleniem powództwa z tej przyczyny. Dopiero w sytuacji, gdy nie istnieje żaden podmiot będący stroną kwestionowanej umowy

1. Dopuszczalne jest zastrzeżenie kary umownej na wypadek naruszenia zobowiązania powoda do niezawierania określonych umów (poręczenia, gwarancji). 2. Czynność prawna mająca na celu zmianę wierzyciela, zarówno na podstawie art. 53 ust. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (t.j. Dz.U. z 2007 r., Nr 14, poz. 89 ze zm.), jak również na podstawie art. 54 ust. 5 u.d.l., obejmuje

Pomiędzy wydaniem bezprawnego orzeczenia o przejęciu na własność państwa przedsiębiorstwa uzdrowiskowego, a szkodą w postaci utraty wartości budynków na skutek ponadnormatywnego ich zużycia zachodzi związek przyczynowo-skutkowy.

Prawo domagania się wykupu części nieruchomości powinno być odnoszone wyłącznie do obszaru, w którym takie ograniczenia w związku z wejściem w życie planu miejscowego powstały. Pojęcie „części nieruchomości”, o którym mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może być utożsamiane z nieruchomością, której część dotknięta jest negatywnymi skutkami uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego.