Odmowa ustanowienia przez sąd pełnomocnika z urzędu dla strony nie jest zdarzeniem prowadzącym do pozbawienia możności obrony jej praw.
Szkodę wynikającą z objęcia nieruchomości Obszarem Ograniczonego Użytkowania (OOU) należy ustalać respektując zasadę pełnej odpowiedzialności odszkodowawczej (art. 361 § 2 k.c. w zw. z art. 322 p.o.ś.). Związek ustanowienia OOU z obniżeniem wartości nieruchomości jest ujmowany szeroko. Przyjmuje się, że ograniczeniem tym jest już samo ustanowienie OOU, gdyż powoduje ono obniżenie wartości nieruchomości
Przy ustalaniu zachowku nie uwzględnia się wartości gospodarstwa rolnego przekazanego przez spadkodawcę następcy na podstawie umowy przewidzianej w art. 59 Ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin.
Choć subiektywny charakter krzywdy i zasadny postulat indywidualizacji zadośćuczynienia powodują, że przydatność kierowania się przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia sumami zasądzonymi z tego tytułu w innych sprawach jest ograniczona, to jednak odwołanie się do tego kryterium może być przydatne przy kontroli, czy na tle innych przypadków żądane lub zasądzone zadośćuczynienie nie jest rażąco zaniżone
Wątpliwości interpretacyjne, niedające się usunąć za pomocą ogólnych reguł, powinny być rozstrzygane zgodnie z regułą in dubio contra proferentem, a więc na niekorzyść strony, która zredagowała tekst umowy wywołujący wątpliwości i powinna ponieść związane z tym ryzyko.
W sprawach dotyczących nieuczciwej konkurencji kluczowe znaczenie ma dokładna analiza pojęć oraz określenie, czy sposób oznaczania produktów przez pozwanego może wprowadzać konsumentów w błąd co do ich pochodzenia, składu czy innych istotnych cech, co wymaga wnikliwej oceny zarówno okoliczności faktycznych, jak i definicji używanych pojęć.
Konsekwencją stwierdzenia, że dane postanowienie umowne ma charakter niedozwolony w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. jest działająca ex lege sankcja bezskuteczności niedozwolonego postanowienia, połączona z przewidzianą w art. 3851 § 2 k.c. zasadą związania stron umową w pozostałym zakresie.
Klauzule waloryzacyjne w umowie kredytu hipotecznego indeksowanego kursem CHF, które pozostawiają bankowi swobodę w kształtowaniu kursów waluty, są niejednoznaczne, abuzywne i sprzeczne z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając interesy konsumentów, co prowadzi do nieważności takiej umowy.
Jeżeli klauzula umownego prawa odstąpienia, na którą powołuje się strona, jest nieważna, sąd ocenia, czy oświadczenie woli strony o odstąpieniu od umowy jest skuteczne w świetle przepisów regulujących ustawowe prawo odstąpienia
Uwzględnienie kwoty podatku VAT przy ustalaniu odszkodowania w pieniądzu uzależnione jest od rozstrzygnięcia, czy poszkodowany, nabywając rzecz lub usługę konieczne do naprawienia szkody, mógłby dokonać jej odliczenia. Jeżeli taka możliwość istnieje, odszkodowanie powinno być ustalone bez uwzględniania kwoty należnego podatku VAT, jako że w ostatecznym rozrachunku to nie poszkodowany będzie ponosił
Instytucja wygaśnięcia roszczenia ma charakter wyjątkowy i jeżeli taka klauzula została wprowadzona przez strony do umowy, powinna być ona przedmiotem wnikliwej oceny sądu rozpoznającego sprawę. Nieważna jest bowiem czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 2 k.c.).
W ramach zasady swobody umów, strony mogą kształtować nietypowe stosunki zobowiązaniowe. Mogą także wzorować się na umowach nazwanych, ale określając łączący je stosunek prawny dokonywać pewnych modyfikacji lub uzupełnień, kreując w ten sposób bardziej odpowiedni dla nich instrument prawny.
"Niezgodność z prawem" w świetle art. 77 ust. 1 Konstytucji RP musi być rozumiana ściśle, zgodnie z konstytucyjnym ujęciem źródeł prawa (art. 87-94 Konstytucji RP). Pojęcie to jest więc węższe niż tradycyjne ujęcie bezprawności na gruncie prawa cywilnego, które obejmuje obok naruszenia przepisów prawa również naruszenie norm moralnych i obyczajowych, określanych terminem "zasad współżycia społecznego
Do wierzytelności wchodzącej w skład spadku nie ma zastosowania art. 379 § 1 k.c.
Konstytutywny charakter orzeczenia uwzględniającego roszczenie regulacyjne przemawia za uznaniem, że wierzyciel nie może żądać ustawowych odsetek za opóźnienie od świadczenia pieniężnego nim przyznanego przed jego uprawomocnieniem. Obowiązek zapłaty odszkodowania zostaje bowiem ukształtowany dopiero w prawomocnym wyroku ustalającym ostatecznie wysokość odszkodowania i przesądzającym o braku możliwości
Orzekanie w postępowaniu cywilnym odbywa się z zachowaniem zasady aktualności, wyrażonej w art. 316 § 1 k.p.c. („sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy”). Rodzaj zgłoszonego roszczenia decyduje jednak o tym, w jaki sposób należy tę zasadę odnosić do przedmiotu postępowania w konkretnej sprawie. O ile w sprawie o świadczenie przytoczoną regułę stosuje
W sytuacji, gdy zabezpieczeniem pożyczki jest przewłaszczenie nieruchomości, ważność takiej umowy oraz jej zgodność z zasadami współżycia społecznego musi być oceniana z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy, w tym wartości zabezpieczenia w stosunku do kwoty pożyczki i odsetek, przewidywalności spłaty zobowiązania przez pożyczkobiorcę oraz działań pożyczkodawców mających na celu rozwiązanie
Przepis art. 51a ust. 1 p.u.s.p. nie nakłada na sąd obowiązku korzystania z opinii biegłego lub stanowiska Ministerstwa Sprawiedliwości co do prawa obcego, gdyż źródłem stwierdzenia treści prawa obcego mogły być także inne środki. Tylko w razie, gdy sąd, korzystając z dostępnych mu środków we własnym zakresie, nie jest w stanie ustalić treści prawa obcego, powinien skorzystać z opinii biegłego lub
Skoro warunkiem wystąpienia ze skargą pauliańską jest stwierdzenie, że przeniesienie korzyści z majątku dłużnika do majątku osoby trzeciej było skuteczne erga omnes i tak samo jej kolejne przeniesienie z majątku osoby trzeciej do majątku osoby czwartej, a jedynym celem - stworzenie warunków umożliwiających wierzycielowi zaspokojenie się z przedmiotu tej czynności lub do wysokości wartości przesunięcia
Zgodnie z art. 425 § 1 zdanie drugie Kodeksu spółek handlowych (k.s.h.), wyłączenie stosowania art. 189 Kodeksu postępowania cywilnego (k.p.c.) ma charakter generalny, co oznacza, że niedopuszczalne jest powództwo o ustalenie nieważności uchwały walnego zgromadzenia spółki akcyjnej oparte na art. 189 k.p.c. Przyjęcie przeciwnego poglądu skutkowałoby pozbawieniem właściwego znaczenia normatywnego przepisu
Wprowadzenie bowiem uregulowania, że bieg terminu przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody na osobie rozpoczyna się z chwilą dowiedzenia się przez poszkodowanego o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia (bo tak należy odczytać § 3 art. 4421 k.c.) oznacza, że nie został w żaden sposób ograniczony czas, w jakim może ujawnić się szkoda na osobie prowadząc do powstania (zaktualizowania
Do naruszenia dobra osobistego osoby bliskiej poszkodowanego dochodzi także wtedy, gdy sprawca czynu niedozwolonego spowodował u niego poważny uszczerbek na zdrowiu, nieprowadzący do utraty życia.
Jeżeli roszczenie odszkodowawcze opiera się na dawnym art. 153 k.p.a. w związku z art. 417 k.c., za zasadne należy uznać stanowisko, że jego przedawnienie, zarówno gdy chodzi o początek biegu, jak i termin, powinno kształtować się analogicznie jak w przypadku roszczenia odszkodowawczego wynikającego z dawnego art. 160 § 1 i 2 k.p.a.
W sytuacji, w której treść wezwania adresowanego do adwokata lub radcy prawnego jest myląca, stwarza wątpliwość co do czasu rozpoczęcia posiedzenia lub tego, jakiej sprawy wezwanie dotyczy, można oczekiwać, że przy uwzględnieniu profesjonalizmu pełnomocnika procesowego i współczesnych możliwości komunikowania się z sądem, podejmie on czynności zmierzające do wyjaśnienia rzeczywistego stanu rzeczy.