Umowa zlecenia nie rodzi stosunku obligacyjnego przez samo jej sporządzenie (zawarcie) na piśmie, gdy nie są realizowane ani obowiązki zleceniodawcy, ani na jego rzecz obowiązki zleceniobiorcy a praca, o której mowa w tej umowie, jest realizowana w ramach stosunku pracy nawiązanego z innym podmiotem. W takim wypadku nie ma potrzeby weryfikowania umowy zlecenia zawartej z odrębnym podmiotem z punktu

Związanie prawomocnym wyrokiem, o jakim mowa w art. 365 § 1 k.p.c, oznacza, iż sąd obowiązany jest uznać, że kwestia prawna, która była już przedmiotem rozstrzygnięcia w pewnej sprawie, a która ma znaczenie prejudycjalne w innej sprawie przez niego rozpoznawanej, kształtuje się tak, jak przyjął sąd w prawomocnym wcześniejszym wyroku, nawet jeżeli argumentacja prawna, na której opiera się to rozstrzygnięcie

Nie jest też tak, że relacje rodzinne a priori wykluczają pracownicze zatrudnienie lub, że kobieta w ciąży nie może podjąć zatrudnienia, kierując się nawet uzyskaniem świadczeń z ubezpieczenia chorobowego.

Przepis art. 3983 § 3 k.p.c. wprawdzie nie wskazuje expressis verbis konkretnych przepisów, których naruszenie, w związku z ustalaniem faktów i przeprowadzaniem oceny dowodów, nie może być przedmiotem zarzutów wypełniających drugą podstawę kasacyjną, nie ulega jednak wątpliwości, że obejmuje on art. 233 k.p.c, bowiem właśnie ten przepis określa kryteria oceny wiarygodności i mocy dowodów.

1. Nie jest umową o dzieło (art. 627 k.c.) umowa, której przedmiotem jest wykonywanie przez zainteresowanego w kooperacji wraz z innymi robotnikami czynności prowadzących do stworzenia (odtworzenia) zamkniętej pod względem konstrukcyjnym całości, która stanowi indywidualnie określony i samoistny rezultat tych wspólnych czynności. 2. Ujęcie podstaw kasacyjnych w art. 3983 k.p.c. ma charakter abstrakcyjny

1. Współpracą przy prowadzeniu działalności gospodarczej - art. 8 ust. 11 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, powodującą powstanie obowiązku ubezpieczenia emerytalnego i rentowego, jest poza stwierdzeniem powiązania więzami rodzinnymi z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność i pozostawanie z nią we wspólnym gospodarstwie domowym - ciężar gatunkowy działań współpracownika

O ile przyjmujący zamówienie w umowie zlecenia (umowie o świadczenie usług) nie bierze na siebie ryzyka pomyślnego wyniku spełnianej czynności, to odpowiedzialność strony przyjmującej zamówienie w umowie o dzieło jest odpowiedzialnością za rezultat.

1. Pojęcie „orzeczenia niezgodnego z prawem”, o którym mowa w art. 4171 § 2 k.c., interpretowane w powiązaniu z art. 4241 § 1 k.p.c., nie obejmuje każdego orzeczenia obiektywnie sprzecznego z prawem, lecz tylko takie, którego niezgodność z prawem jest oczywista, rażąca i przybiera postać kwalifikowaną. Orzeczeniem niezgodnym z prawem jest orzeczenie niewątpliwie sprzeczne z zasadniczymi i niepodlegającymi

Ciężar udowodnienia (onus probanci) wchodzi w rachubę dopiero wówczas, gdy pewne twierdzenia okażą się nieudowodnione, a nie już wtedy, gdy strona nie przedstawiła środków dowodowych na potwierdzenie lub zaprzeczenie danej okoliczności. Oznacza to, że rozkład ciężaru dowodu stanowi regułę wskazującą stronę, która ma ponieść negatywne skutki nieudowodnienia określonych twierdzeń. Na tym polega funkcja

Przesłanką miarkowania kary umownej z art. 484 § k.c. w związku z art. 300 k.p. jest zgłoszenie wyraźnego żądania przez dłużnika. Nie jest wystarczające domaganie się oddalenia powództwa. 1. Zgłoszenie zarzutu z art. 484 § 2 k.c. nie może nastąpić tylko przez wniesienie o oddalenie powództwa o zapłatę kary umownej. Argument odwołujący się do wnioskowania a maiori ad minus prowadzi do trafnych konkluzji

Obowiązek rozpoznania sprawy w granicach apelacji nakłada na sąd odwoławczy wymóg ustosunkowania się do zarzutów mających wpływ na rozstrzygnięcie sprawy w uzasadnieniu, a niedochowanie go może być przyczyną uwzględnienia skargi kasacyjnej, jeśli czyni niemożliwym dokonanie kontroli w odniesieniu do zgodności wyroku ze wskazanymi w niej przepisami prawa materialnego.

Pojęcie "wykładnia prawa" powinno być rozumiane wąsko, jako ustalenie znaczenia przepisów prawa. Związanie sądu wykładnią prawa dokonaną przez Sąd Najwyższy nie obejmuje ocen dotyczących stanu faktycznego sprawy; argumentacja w tym zakresie nie ma cech wykładni prawa, lecz polega na ocenie prawnej ustalonych faktów, więc należy do sfery stosowania prawa, o której art. 39820 k.p.c. nie stanowi. Jeżeli

Z art. 5 k.p.c. i art. 212 § 2 k.p.c. nie wynika powinność sądu o charakterze ogólnego obowiązku udzielania w każdym wypadku pouczeń osobom stającym przed sądem, tylko dlatego, że występują bez profesjonalnego pełnomocnika. Udzielenie pouczenia zależy od oceny i uznania sądu uwiarygodnionego konkretną sytuacją procesową i staje się powinnością sądu tylko w sytuacjach zupełnie wyjątkowych, kiedy zachodzi

1. U pracodawcy "prywatnego" ryczałt za nocleg może być w układzie zbiorowym pracy, regulaminie lub umowie o pracę ustalony na niższym poziomie niż w rozporządzeniu dotyczącym sfery budżetowej. 2. Sąd ma prawo (obowiązek) szacunkowo badać, czy przyjęty pułap ryczałtu daje kierowcy realną możliwość zaspokojenia potrzeb noclegowych w godnych i regenerujących warunkach. W razie stwierdzenia, że wyznacznik

Dopuszczalne jest stosowanie art. 322 k.p.c. w sprawach ryczałtowych, gdy ryczałt za nocleg został ustalony w układzie zbiorowym pracy, regulaminie lub umowie o pracę na niższym poziomie niż w rozporządzeniu wydanym na podstawie 775 k.p., gdyż wówczas sąd pracy ma obowiązek badać, czy przyjęty u danego pracodawcy regulaminowy pułap ryczałtu zapewniał pracownikowi realną możliwość zaspokojenia jego

Wykonanie czynności według wzorców przyjętych dla redaktorów i korektorów nie wymaga indywidualnego wkładu pracy i predyspozycji, a w konsekwencji ich rezultat nie może być dziełem.

Zgodnie z art. 379 pkt 5 k.p.c, nieważność postępowania zachodzi, jeżeli strona została pozbawiona możności obrony swych praw. Przytoczona podstawa nieważności postępowania jest spełniona, jeżeli z powodu wadliwości procesowych sądu lub strony przeciwnej, będących skutkiem naruszenia konkretnych przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, których nie można było usunąć przed wydaniem orzeczenia w danej

Jeżeli "nowe okoliczności" dotyczące stwierdzenia - określonej w art. 57 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - niezdolności do pracy, zgłoszone w toku postępowania przed sądem pierwszej instancji, nie spowodowały stosownie do art. 47714 § 4 k.p.c. uchylenia decyzji organu rentowego i przekazania sprawy do rozpoznania organowi rentowemu

Nie można stwierdzić oczywistej zasadności skargi kasacyjnej bez zarzutu naruszenia prawa materialnego (art. 3983 § 1 pkt 4 k.p.c. w zw. z art. 3983 § 1 pkt 1 k.p.c.) i przy związaniu ustaleniami stanu faktycznego, na którym oparto zaskarżony wyrok (art. 3989 § 1 pkt 4 w zw. z art. 39813 § 2 k.p.c. i art. 3983 § 3 k.p.c.).

Skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku nie można utożsamiać ze skargą kasacyjną, gdyż o ile ta ostatnia wynika z zarzutu naruszenia prawa, to pierwsza wymaga oceny, że kwestionowany wyrok jest niezgodny z prawem w rozumieniu art. 4241 § 1 k.p.c.

Zmowa stron stosunku pracy o niedokumentowaniu wypłaty należnych pracownikowi świadczeń premiowych, dokonana z naruszeniem art. 462 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p., powinna obciążać obie "zmawiające się" strony, które obarcza obustronne ryzyko bezprawnego ukrywania, zatajania lub braku obiektywnych możliwości zweryfikowania wypłat zatajanych lub "ukrytych" należności ze stosunku pracy, jeżeli obie

Ubezpieczony pracownik nie ma roszczenia o zwrot składek, które zostały przekazane zgodnie z prawem przez płatnika pracodawcę do ZUS a potem do otwartego fundusz emerytalnego. Mógł tylko rozporządzić zgromadzonymi środkami na wypadek śmierci. Niedopuszczalne byłoby rozporządzenie ubezpieczonego w ten sposób, że środki te wcześniej otrzyma jego dziecko (na wydatki szkolne albo wesele). Taka treść umowy

To, że w aneksie do umowy o pracę odnoszono się do wykonywania projektów pracowniczych jako przedmiotu prawa autorskiego, miało takie tylko znaczenie, że prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, przysługujące z mocy ustawy pracodawcy (art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych), na skutek rezygnacji