Dopuszczalne jest uznanie zarzutu niezastosowania art. 28 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów za zasadny, jeżeli organ ochrony konsumentów nie wydał decyzji zobowiązującej wbrew wypracowanym w swojej praktyce orzeczniczej standardom postępowania. Analogicznie należy traktować sytuację, w której organ nie wydał takiej decyzji wbrew zasadom, do respektowania których zobowiązał się w stosunku

Kryterium dobrych obyczajów nie może być podstawą tworzenia nowych obowiązków określonego zachowania, wykraczających poza przyjęty już standard starannego działania. Przeciwnie, to ukształtowany wcześniej standard starannego działania przedsiębiorcy wobec konsumentów ma wpływ na ocenę kryterium dobrych obyczajów, których dany podmiot powinien przestrzegać w swojej działalności.

Jakkolwiek zarzut naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. (w zw. z art. 391 § 1 k.p.c.) może wypełniać procesową podstawę kasacyjną przewidzianą w art. 3983 § 1 pkt 2 k.p.c., to chodzi tu o sytuacje wyjątkowe, gdy wskutek uchybienia warunkom określonym w powołanym przepisie, zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej - z taką sytuacją, jak już była o tym mowa powyżej, nie mamy zaś do czynienia

Z punktu widzenia zakazu ustanowionego w art. 6 ust. 1 pkt 1 u.o.k.k. nie ma także znaczenia okoliczność, czy kwestionowane porozumienie wywołało skutek w postaci wyeliminowania, ograniczenia lub naruszenia w inny sposób konkurencji na rynku właściwym. Przepis ten - na co wskazuje posłużenie się w jego treści alternatywą "celem lub skutkiem" - odnosi się bowiem nie tylko do tych przypadków, w których

Prezydium Krajowej Radcy Radców Prawnych oraz prezydia rad okręgowych izb radców prawnych nie są organami samorządu radców prawnych - biorąc pod uwagę brzmienie art. 42 ust. 1 ustawy o radcach prawnych nie ulega wątpliwości, iż przepis ten zawiera zamknięty katalog organów samorządu.

Samo wpisanie do umowy lub wzorca umownego klauzuli abuzywnej znajdującej się w rejestrze UOKiK nie wystarcza do ukarania przedsiębiorcy. Urząd i sądy muszą sprawdzić, jaka była praktyka realizowania umów i czy te klauzule były stosowane na niekorzyść klientów.

Zarówno uchwalenie budżetu izby komorniczej na dany rok, jak i każdorazowa zmiana tej uchwały wymaga podjęcia stosownej uchwały na podstawie art. 208 ust. 1 pkt 5 ustawy o komornikach sądowych. Jedynym organem upoważnionym do jej podjęcia jest walne zgromadzenie izby komorniczej, którego ustawa o komornikach sądowych nie wyposażyła jednocześnie w kompetencję do delegowania swoich uprawnień w tym względzie

Z art. 4 ust. 1 oraz art. 9c ust. 3 pkt 3 i 4 P.e. można wywieść obowiązek rozbudowy sieci na potrzeby "utrzymania spójności i prawidłowego działania systemu energetycznego", natomiast nie ma ten obowiązek związku z rozbudową sieci ciepłowniczej na potrzeby przyłączania nowych podmiotów.

Po połączeniu się spółek na podstawie art. 494 § 1 i § 2 k.s.h. spółka przejmująca wstępuje w sytuację prawną spółki przejmowanej, a zatem ponosi odpowiedzialność za naruszenia prawa dokonane przez poprzedniczkę prawną, z którą powodowa spółka na skutek połączenia stała się jednym podmiotem prawa.

1. Wpis postanowienia do rejestru, o którym mowa w art. 47945 § 2 k.p.c., działa wyłącznie na niekorzyść przedsiębiorcy pozwanego w sprawie o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolony, nie działa natomiast na niekorzyść innych przedsiębiorców, nawet wówczas, gdy stosują oni we wzorcach postanowienia identyczne (tożsame) z tymi, które zostały wpisane do rejestru. To zaś oznacza, że stosowanie

Dyspozycja art. 24 ust. 2 pkt 1 u.o.k.k. znajduje zastosowanie w razie naruszenia uprzednio istniejącego zakazu, którego źródłem jest prawomocne orzeczenie sądu, wydane w ramach tak zwanej kontroli abstrakcyjnej. Jeżeli więc adresatem zakazu stosowania postanowienia wzorca umowy, które zostało wpisane do rejestru klauzul abuzywnych (art. 24 ust. 2 pkt 1 u.o.k.k.), jest wyłącznie przedsiębiorca, który

Obowiązek uzyskania zgody abonenta celem legalnego korzystania z ASW obciąża przedsiębiorcę, który faktycznie używa ASW oraz przedsiębiorcę, który posługuje się ASW innego przedsiębiorcy (zleca użycie ASW innemu przedsiębiorcy) dla celów marketingu bezpośredniego adresowanego do abonentów i użytkowników końcowych, których bazę przekazał temu innemu przedsiębiorcy.

Recepcjonista czy ochroniarz nie jest osobą czynną do dokonywania czynności prawnych zgodnie z art. 97 k.c. Okazanie tym osobom legitymacji kontrolera UOKiK nie rozpoczyna przeszukania, ale okazanie jej osobom upoważnionym do reprezentowania spółki w razie kontroli. Nie Wyklucza to jednak odpowiedzialności kontrolowanego podmiotu za wcześniejszy brak współpracy polegający na utrudnianiu rozpoczęcia

W sytuacjach, gdy źródłem "narzucenia", o którym mowa w art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów jest umowa, zaś zakres kontrahentów jest określony i zamknięty, za relewantne w myśl art. 93 ust. 1 ustawy należy uznać to samo kryterium, jak w przypadku art. 9 ust. 2 pkt 6, tj. moment zawarcia umowy.

Prawnik może otrzymać wynagrodzenie po wygranej sprawie ustalone jako procent od kwoty, jaką uzyskał w sądzie dla swoich klientów. Nie jest to sprzeczne z prawem.

Celem wprowadzenia zmian w art. 359 k.c., obowiązujących od 20 lutego 2006 r. była przede wszystkim ochrona dłużników przed ustaleniem w umowach nadmiernej wysokości odsetek. Jest to argument decydujący dla sposobu wykładni tego przepisu, którego stosowanie nie może być ograniczone wyłącznie do odsetek, których zarówno źródło, jak i wysokość wynika z umowy.

Łączne odczytanie przepisów art. 9a ust. 8 p.e. i art. 56 ust. 2a pkt 3 p.e. prowadzi jednak do wniosku, że po 31 marca danego roku wygasał obowiązek określony w art. 9a ust. 8 p.e. (złożenia świadectwa pochodzenia lub uiszczenia opłaty zastępczej), a w to miejsce powstawał jedynie obowiązek uiszczenia kary pieniężnej na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 1a p.e., której wysokość wymierzona zgodnie z art

Uchwała jest jedyną i właściwą formą działania organu kolegialnego, jakim jest niewątpliwie rada izby notarialnej.

Wpis postanowienia do rejestru, o którym mowa w art. 47945 § 2 k.p.c, działa wyłącznie na niekorzyść przedsiębiorcy pozwanego w sprawie o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolony, nie działa natomiast na niekorzyść innych przedsiębiorców, nawet wówczas, gdy stosują oni we wzorcach postanowienia identyczne (tożsame) z tymi, które zostały wpisane do rejestru. To zaś oznacza, że stosowanie przez

W sytuacji, gdy regulator krajowy decyduje się na określenie innego rynku właściwego niż wymieniony w zaleceniu Komisji, powinien się upewnić, że spełnione zostały trzy kryteria wymienione w zaleceniu (tzw. test trzech kryteriów). Test ten stanowi podstawę określania rynków przez Komisję w zaleceniu, a także powinien być stosowany przez krajowego regulatora, jeżeli określa on dla potrzeb regulacji

Wprowadzenie przez przedsiębiorcę do obrotu biopaliwa, które nie odpowiada wymogom jakościowym określonym w przepisach ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw oraz rozporządzenia jakościowego nie stanowi w rozumieniu art. 56 ust. 1 pkt 12 p.e. nieprzestrzegania obowiązku wynikającego z koncesji, nawet, jeżeli w decyzji o udzieleniu koncesji Prezes URE

1. Dla przyjęcia, iż koncesja nakłada na koncesjonariusza obowiązek, którego naruszenie uzasadnia nałożenie kary pieniężnej na podstawie art. 56 ust. 1 pkt. 12 p.e. muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki. Decyzja o udzieleniu koncesji musi po pierwsze, być autonomicznym źródłem obowiązku koncesjonariusza, a po drugie, konkretyzować wykonywanie działalności koncesjonowanej w sposób bardziej szczegółowy

Decyzja administracyjna nie może wywoływać skutków prawnych, pomimo jej formalnego nieuchylenia, jeśli jest dotknięta wadami, godzących w jej istotę jako aktu administracyjnego. Do takich wad zalicza się brak organu powołanego do orzekania w określonej materii oraz niezastosowanie jakiejkolwiek procedury lub oczywiste naruszenie zasad postępowania administracyjnego.