Zgodnie z orzecznictwem NSA z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie określonym terminie organ nie podejmuje żadnych czynności. Określenie "bezczynności" wymagało reinterpretacji w orzecznictwie sądowym i literaturze prawniczej wobec wprowadzenia od dnia 11 kwietnia 2011 r. instytucji przewlekłości postępowania jako ustawowej podstawy interwencji sądu

Wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić przedmiot skutecznego zarzutu kasacyjnego, w sytuacji, gdy sporządzone jest ono w taki sposób, że uniemożliwia kontrolę instancyjną zaskarżonego wyroku, bądź czyni ją wyłącznie iluzoryczną.

Z poglądów doktryny i orzecznictwa wynika, że zezwolenie (decyzja ) może zostać uznane za bezprzedmiotowe w sytuacji, kiedy po dniu jej wydania powstaną nowe okoliczności faktyczne, które czynią ją niemożliwą do wykonania, nierealne jest osiągnięcie zamierzonego – realnego w dacie pierwotnego zezwolenia – celu.

Należy podkreślić, że organ administracji publicznej jest obowiązany przestrzegać z urzędu swojej właściwości w całym toku postępowania administracyjnego, a zatem naruszenie przez organ administracji publicznej, każdego rodzaju właściwości, w tym także właściwości instancyjnej, powoduje nieważność podjętego w tym postępowaniu aktu.

W orzecznictwie, jak i w piśmiennictwie wskazuje się, że zwrot normatywny "mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy", należy wiązać z hipotetycznymi następstwami uchybień przepisom postępowania. W tym kontekście mówi się także o uprawdopodobnieniu potencjalnej możliwości odmiennego wyniku sprawy.

Powszechnie przyjmuje się, że rażące naruszenie prawa to m.in. naruszenie oczywiste, nie budzące wątpliwości, naruszenie w skali albo w stopniu nie dającym się zaakceptować w stosunkach prawnych określonego rodzaju.

Decyzja cofająca uprawnienie jest równoznaczna z decyzją nakładającą obowiązki, znika na jej podstawie dozwolenie, a pojawia się w to miejsce zakaz.

Wskazuje się również w orzecznictwie, że wyjątkowo możliwe jest usunięcie wadliwości zgłoszonej podstawy kasacyjnej w drodze rozumowania poprzez analizę argumentacji zawartej w uzasadnieniu tego środka odwoławczego. Jednakże również w takich przypadkach NSA zastrzega, że nie ma obowiązku prawidłowego formułowania za stronę zarzutów kasacyjnych na podstawie motywów skargi kasacyjnej, tym bardziej że

Koniecznym warunkiem uznania, że strona prawidłowo powołuje się na jedną z podstaw kasacyjnych jest wskazanie, które przepisy ustawy zostały naruszone, na czym to naruszenie polegało oraz jaki mogło mieć wpływ na wynik sprawy. To na autorze skargi kasacyjnej ciąży obowiązek konkretnego wskazania, które przepisy prawa materialnego zostały przez sąd naruszone zaskarżonym orzeczeniem, na czym polegała

W judykaturze prezentowany jest pogląd, że wskazany przepis może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną, jeżeli uzasadnienie orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego nie zawiera stanowiska, co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Pojęcie "przewlekłość postępowania" obejmuje opieszałe, niesprawne i nieskuteczne działanie organu, w sytuacji gdy sprawa mogła być załatwiona w terminie krótszym, jak również nieuzasadnione przedłużanie terminu załatwienia sprawy. Przewlekłość postępowania odmiennie od bezczynności organu zachodzi, gdy zwłoka w rozpoznaniu sprawy przez organ jest nadmierna (rażąca) i nie znajduje uzasadnienia w obiektywnych

Z kolei odnosząc się do przepisów prawa materialnego mających w sprawie zastosowanie zarzuca ich błędną wykładnię poprzez "niewyczerpujące rozpatrzenie całego materiału dowodowego", "nie udzielenie skarżącej niezbędnych pouczeń" czy też przez nieuwzględnienie "pośredniego" władania gruntami przez skarżącą. Tak skonstruowane zarzuty nie kwestionują prawidłowości wykładni, lecz odnoszą się do potencjalnej