Naruszenie prawa materialnego może mieć postać błędnej jego wykładni lub niewłaściwego zastosowania. Z sytuacją błędnej wykładni prawa mamy do czynienia wówczas, gdy organ administracyjny błędnie przyjął, że określony przepis prawny obowiązuje lub nie obowiązuje w danej sprawie, albo niewłaściwie zinterpretował treść lub znaczenie tego przepisu. W konsekwencji wadliwie została ustalona norma prawna

Przedmiotem stadium wszczęcia postępowania w sprawie wznowienia postępowania jest ustalenie dopuszczalności tego nadzwyczajnego trybu postępowania oraz spełnianie wymagań formalnych. Niedopuszczalność postępowania w sprawie wznowienia postępowania może wynikać zarówno z przyczyn przedmiotowych, jak i przyczyn podmiotowych. Niedopuszczalność z przyczyn przedmiotowych ma w szczególności miejsce, gdy

W przypadkach spornych, tylko sąd administracyjny może stwierdzić nieprawidłowość dokonanego wpisu do wspomnianej wyżej ewidencji. Inny organ administracyjny, w toku prowadzonego przez siebie postępowania, takich kompetencji nie posiada i jest związany treścią danych zawartych w ewidencji.

Punkty za naruszenie przepisów ruchu drogowego są przypisywane konkretnemu wykroczeniu lub przestępstwu i wywierają one skutek z dniem dokonania naruszenia przepisów prawa przez kierującego pojazdem.

Przyjmuje się, że uprawdopodobnienie jest środkiem zastępczym, słabszym niż dowód, nie dającym pewności, lecz jedynie prawdopodobieństwo twierdzenia o danym fakcie, to jednak uprawdopodobnienie winno prowadzić do uzasadnionego przypuszczenia, że zdarzenie będące przyczyną uchybienia terminu rzeczywiście miało miejsce.

Roszczenie przedsiębiorcy o zwrot nienależnie pobranej opłaty z tytułu wydania karty pojazdu, uiszczonej w związku z rejestracją pojazdu sprowadzonego w ramach działalności gospodarczej z państwa będącego członkiem Unii Europejskiej, nie jest roszczeniem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 118 K.c.

Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postaci naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne jej rozumienie, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego

Nie zawsze długi czas trwania postępowania oznacza, że jest ono prowadzone jest w sposób przewlekły. Stwierdzenie bowiem przewlekłości postępowania wykluczają okoliczności, których wystąpienie w sposób obiektywny i niezależny od organu powoduje zwłokę w załatwieniu sprawy.

Pojęcia bezczynności organu i przewlekłego prowadzenia postępowania częściowo się pokrywają. Mogą wystąpić sytuacje, w których organ administracji wykonuje czynności pozorujące prowadzenie postępowania – np. wzywa strony do przedstawienia dodatkowych, nieposiadających żadnego znaczenia dla sprawy dokumentów, zawiesza postępowanie na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 kpa, mimo, że żadna kwestia prejudycjalna

Przeprowadzenie dokumentu na informatycznym nośniku danych stanowi przeprowadzenie dowodu uzupełniającego z dokumentu w rozumieniu art. 106 § 3 p.p.s.a., przepis ten nie różnicuje wszak możliwości przeprowadzenia dowodu z dokumentu w zależności od jego nośnika. Dowód z dokumentu w postaci wiadomości elektronicznej (e-mail) jest dokumentem, o którym mowa w art. 106 § 3 p.p.s.a., de lege lata sąd administracyjny

Przez przytoczenie podstaw kasacyjnych rozumieć należy przede wszystkim dokładne wskazanie podstawy kasacyjnej oraz określenie tych przepisów prawa, które – zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną – uległy naruszeniu przez sąd wydający zaskarżone orzeczenie. W odniesieniu do przepisu, który zawiera w swej konstrukcji kilka jednostek redakcyjnych lub też formułuje kilka norm, skarga kasacyjna powinna precyzować

Sąd administracyjny orzeka na podstawie przepisów regulujących postępowanie sądowoadministracyjne i wprost nie stosuje przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Sąd, oceniając działanie organów administracji publicznej, odnosi się jedynie do stosowanych przez nie przepisów postępowania administracyjnego, badając czy i w jakim zakresie zostały naruszone.

Czynności wyjaśniające mają zmierzać do usunięcia wątpliwości co do popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, jego kwalifikacji prawnej, albo tożsamości sprawcy.

Sąd administracyjny może albo orzec o wymierzeniu organowi grzywny, albo orzec o przyznaniu skarżącemu stosownej sumy pieniężnej albo orzec o obu tych kwestiach. Z treści z art. 149 § 2 p.p.s.a. wynika, że obie instytucje nie mają charakteru obligatoryjnego oraz, że możliwość zarówno wymierzenie przez sąd organowi grzywny jak i przyznanie od organu na rzecz skarżącego owej sumy pieniężnej są od siebie

Sąd administracyjny może albo orzec o wymierzeniu organowi grzywny, albo orzec o przyznaniu skarżącemu stosownej sumy pieniężnej albo orzec o obu tych kwestiach. Z treści z art. 149 § 2 p.p.s.a. wynika, że obie instytucje nie mają charakteru obligatoryjnego oraz, że możliwość zarówno wymierzenie przez sąd organowi grzywny jak i przyznanie od organu na rzecz skarżącego owej sumy pieniężnej są od siebie

Sąd administracyjny może albo orzec o wymierzeniu organowi grzywny, albo orzec o przyznaniu skarżącemu stosownej sumy pieniężnej albo orzec o obu tych kwestiach. Z treści z art. 149 § 2 p.p.s.a. wynika, że obie instytucje nie mają charakteru obligatoryjnego oraz, że możliwość zarówno wymierzenie przez sąd organowi grzywny jak i przyznanie od organu na rzecz skarżącego owej sumy pieniężnej są od siebie