Przepisy ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 71 poz. 838 ze zm./ nie stanowią, że decyzja o wymierzeniu kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym musi być wydana natychmiast po stwierdzeniu tego faktu z pominięciem podstawowych zasad postępowania administracyjnego, jak też nie przewidują opatrzenia takiej decyzji rygorem natychmiastowej wykonalności. Fakt

Zmiana regulacji materialnoprawnej, która wprowadza nowy hipotetyczny stan faktyczny, do którego ustalenia organ jest obowiązany, nakazuje zastosowanie w pełni reguł procesowych do ustalenia stanu faktycznego, a zatem i podstawowej reguły rządzącej postępowaniem administracyjnym: zasady dwuinstancyjności.

Dopiero stwierdzenie naruszeń wskazanych w art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym /Dz.U. nr 125 poz. 1371 ze zm./ po pisemnym ostrzeżeniu skutkuje wszczęciem postępowania w sprawie cofnięcia licencji. Przyjęcie innego rozumienia owego pisemnego ostrzeżenia przedsiębiorcy pozbawiałoby wskazany przepis jakiegokolwiek znaczenia normatywnego.

Dopiero stwierdzenie naruszeń wskazanych w art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym /Dz.U. nr 125 poz. 1371 ze zm./ po pisemnym ostrzeżeniu skutkuje wszczęciem postępowania w sprawie cofnięcia licencji.

Jeżeli nieodwracalność skutków prawnych wynika z późniejszych niż orzeczenie o nacjonalizacji, decyzji lub zdarzeń, nie występuje negatywna przesłanka stwierdzenia nieważności /decyzji/ o nacjonalizacji.

1. W art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ ustawodawca nie uwzględnił zróżnicowanego charakteru aktów organu gminy, jak uczynił to w art. 101 omawianej ustawy, który to przepis odnosi się wyłącznie do uchwał i zarządzeń podjętych w sprawach z zakresu administracji publicznej. 2. Postanowienie regulaminu przewozu osób i bagażu upoważniające