Nnierozpoznanie istoty sprawy, nie jest równoznaczne z niedokładnościami postępowania, polegającymi na tym, że sąd pierwszej instancji, nie wziął pod rozwagę wszystkich dowodów, które mogły służyć do należytego rozpoznania sprawy, błędnie je ocenił lub nie wyjaśnił wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia.

Niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych nie jest równoznacznie z nierozpoznaniem istoty sprawy w rozumieniu art. 386 § 4 k.p.c.

Nie stanowią postanowień co do istoty sprawy orzeczenia sądu drugiej instancji wydane w przedmiocie wpisu lub wykreślenia w księdze wieczystej dokonywanych w związku z realizacją zabezpieczenia (w znaczeniu procesowym). Pogląd ten jest uzasadniany tym, że takim wypadku wpis pełni tylko funkcję zabezpieczającą lub tym, że postanowienia w przedmiocie takiego wpisu nie kładą kresu czynnościom w zakresie

Odrzucenie skargi na podstawie art. 410 § 2 k.p.c. z powodu nieoparcia jej na ustawowej podstawie prawnej jest prawidłowe i uprawnione jedynie wówczas, gdy z samego uzasadnienia skargi wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że powołane prawne podstawy zaskarżenia w rzeczywistości nie wystąpiły.