Wymagany art. 47711 § 2 k.p.c. związek bezpośredniej zależności między wydaną decyzją a prawami i obowiązkami danego podmiotu dotyczy osnowy decyzji, a nie z jej motywów przedstawiających ocenę prawną ustalonych okoliczności faktycznych.

Co do zasady choroba strony uniemożliwiająca stawiennictwo na rozprawie stanowi przyczynę nieobecności, którą w rozumieniu art. 214 § 1 k.p.c. należy zakwalifikować jako przeszkodę, której nie można przezwyciężyć, co obliguje sąd do odroczenia rozprawy. Wydanie w takiej sytuacji orzeczenia powoduje nieważność postępowania na skutek pozbawienia strony możności obrony jej praw. Natomiast w przypadku,

W kolejnym postępowaniu, w którym pojawia się ta sama kwestia, nie może być ona już ponownie badana. Związanie orzeczeniem oznacza zatem zakaz dokonywania ustaleń sprzecznych z uprzednio osądzoną kwestią, a nawet niedopuszczalność prowadzenia w tym zakresie postępowania dowodowego.

Po wniosku strony o doręczenie odpisu wyroku sądu drugiej instancji wraz z uzasadnieniem, doręczenia dokonuje się do rąk jej pełnomocnika procesowego, ustanowionego do reprezentowania strony przed sądem drugiej instancji (art. 133 § 3 k.p.c.). Doręczenie otwiera termin do wniesienia skargi kasacyjnej (art. 3985 § 1 k.p.c.).

W sytuacji, gdy skarżący nie wskazał w skardze kasacyjnej żadnych zarzutów dotyczących naruszenia przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ani kwot, które nie zostały uwzględnione przy wyliczeniu renty rodzinnej, jak również wysokości rocznych zarobków ubezpieczonego w kwestionowanych latach, co umożliwiałoby weryfikację przez sąd (lub organ

Przesłanka oczywistej zasadności skargi kasacyjnej (art. 3989 § 1 pkt 4 k.p.c.) spełniona jest wówczas, gdy zachodzi niewątpliwa, widoczna na pierwszy rzut oka, tj. bez konieczności głębszej analizy, sprzeczność orzeczenia z przepisami prawa nie podlegającymi różnej wykładni. Musi być zatem oczywiste, że ma miejsce kwalifikowana postać naruszenia prawa, zauważalna prima facie przy wykorzystaniu podstawowej

Oznaczenie strony skarżącej w piśmie procesowym obejmującym środek odwoławczy (np. apelację) nie ma znaczenia jedynie formalnego. Oznaczenie stron ma podstawowe znaczenie dla ustalenia legitymacji do wniesienia środka odwoławczego. Strona skarżąca ma obowiązek zareagować na wezwanie sądu do usunięcia wątpliwości co do tego, kto wnosi apelację - pod rygorem jej odrzucenia.

W sprawie dotyczącej poboru składki z tytułu podlegania obowiązkowi ubezpieczenia społecznego (w tym dotyczącej ustalenia osoby płatnika składek) dopuszczalność skargi kasacyjnej zależy od wartości przedmiotu zaskarżenia (art 3982 § 1 k.p.c.).

W sprawach dotyczących podlegania i zakresu podlegania ubezpieczeniom społecznym, w których tytułem do ubezpieczenia jest umowa o pracę, stronami postępowania sądowego (prócz organu rentowego) są osoba podlegająca ubezpieczeniom lub ubiegająca się o ustalenie tego tytułu ubezpieczenia i płatnik składek-pracodawca. Osoby te są bowiem adresatami decyzji, z tym że płatnik składek jest "inną osobą, której

W sprawie, w której adresat decyzji organu rentowego zaprzecza, że jest płatnikiem składek należnych za ubezpieczonego, i nie kwestionuje samego tytułu podlegania ubezpieczeniom (w tym przypadku zlecenia), spór przedmiotowo dotyczy składek na ubezpieczenia społeczne, a nie podlegania ubezpieczeniom. Sprawa ta nie należy zatem do kategorii wymienionej w art. 3982 § 1 zdanie drugie k.p.c, a o dopuszczalności

Art. 165 § 2 k.p.c. należy rozumieć w ten sposób, że równoznaczne z wniesieniem pisma procesowego do sądu jest także nadanie pisma procesowego za pośrednictwem operatora pocztowego niebędącego operatorem wyznaczonym.

1. Podstawę wznowienia postępowania może stanowić albo wykrycie okoliczności faktycznych, albo środków dowodowych. Obie więc te podstawy, każda z osobna mogą stanowić podstawę wznowienia postępowania. 2. Powołanie okoliczności faktycznych może stanowić podstawę wznowienia, jeżeli są to okoliczności, które istniały w czasie trwania prawomocnie zakończonego postępowania.

W przypadku oparcia skargi o wznowienie postępowania na twierdzeniu o wykryciu nowych okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, konieczne jest wskazanie, na czym wpływ tych nowych okoliczności faktycznych czy środków dowodowych na wynik sprawy miałby polegać. Z istoty rzeczy chodzi więc o takie środki dowodowe, które w odniesieniu do skarżącego miały charakter "nieujawnialny", bo strona nie

Jedyny lub niemal jedyny wspólnik spółki z o.o. nie podlega pracowniczemu ubezpieczeniu społecznemu.

Co do zasady przez pojęcie "nierozpoznania istoty sprawy" należy rozumieć nierozstrzygnięcie o żądaniach stron, czyli niezałatwienie przedmiotu sporu. W świetle wykładni językowej, systemowej i funkcjonalnej tego zwrotu, trzeba natomiast przyjąć, że wszelkie inne wady rozstrzygnięcia, dotyczące naruszeń prawa materialnego, czy też procesowego - poza nieważnością postępowania i nieprzeprowadzeniem postępowania

W przypadku oparcia skargi o wznowienie postępowania na twierdzeniu o wykryciu nowych okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, konieczne jest wskazanie, na czym wpływ tych nowych okoliczności faktycznych czy środków dowodowych na wynik sprawy miałby polegać.

Całkowita bierność strony na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego uprawnia sąd odwoławczy na podstawie art. 381 k.p.c. do pominięcia okoliczności, jako wskazanych dopiero na etapie postępowania apelacyjnego.

Wniesienie niedopuszczalnego zażalenia na postanowienie wydane przez sąd drugiej instancji oddalające wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych nie przerywa biegu terminu tygodniowego, przewidzianego w art. 112 ust. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Jedynie wartość kwotowa roszczenia głównego decyduje o wartości przedmiotu zaskarżenia, niezależnie od tego jaka jest wysokość odsetek dochodzonych obok roszczenia głównego.

Charakter spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych (postępowanie odwoławcze od decyzji organu rentowego) zasadniczo wyklucza uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji z uwagi na konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości (art. 386 § 4 k.p.c.).