Doręczenie osobie upoważnionej do odbioru korespondencji w sposób wskazany w art. 138 § 2 k.p.c, podobnie jak doręczenie dorosłemu domownikowi, administratorowi czy dozorcy przewidziane w art. 138 § 1 k.p.c, wymaga podjęcia się przez te osoby doręczenia przesyłki adresatowi. Mogą one więc odmówić odbioru korespondencji i wówczas zastosowanie znajdzie art. 139 § 1 k.p.c, to znaczy przesyłka powinna

Stwierdzenie "we właściwym postępowaniu" niezgodności ostatecznej decyzji z prawem stanowi prejudykat wymagany przez art. 4171 § 2 k.c, zaś właściwymi postępowaniami w rozumieniu przywołanego przepisu są postępowania wymienione w art. 16 § 1 i 2 k.p.a. Sąd powszechny jest związany prawomocnym wyrokiem sądu administracyjnego co do oceny niezgodności z prawem decyzji; nie ma możliwości ustalania w sprawie

Wykładnia całokształtu dawnych przepisów art. 1101 i nast. u.p.a.p.p., w tym w szczególności art. 11020-11023 u.p.a.p.p., prowadzi jednak do wniosku, że sprawy sądowe o zatwierdzenie tabel wynagrodzeń podlegały rozpoznaniu w trybie postępowania nieprocesowego. Przekazanie sprawy do trybu postępowania nieprocesowego i wyłączenie jej tym samym z procesu (art. 13 § 1 zdanie pierwsze k.p.c.) może nastąpić

Uchylenie wyroku sądu polubownego może nastąpić wyłącznie z przyczyn wymienionych w art. 1206 k.p.c, sąd nie może w ramach tego rodzaju postępowania rozpoznawać merytorycznie sporu pomiędzy stronami postępowania arbitrażowego, nie bada czy wyrok sądu polubownego nie pozostaje w sprzeczności z prawem materialnym i czy znajduje oparcie w faktach w nim przytoczonych, jak również czy fakty te zostały prawidłowo

Przerwanie biegu przedawnienia dotyczy tej części roszczenia w znaczeniu materialnoprawnym która została zgłoszona w zawezwaniu do próby ugodowej, które nie musi być tak ściśle sprecyzowane jak pozew (art. 187 k.p.c). Wnioskodawca na tym etapie nie ma obowiązku wykazywania swojego żądania. Istotna jest przy tym podstawa faktyczna żądania objętego zawezwaniem do próby ugodowej, a nie jego podstawa prawna

Przez oczywistą zasadność skargi kasacyjnej (art. 3989 § 1 pkt 4 k.p.c.) należy natomiast rozumieć sytuację, w której skarga jest uzasadniona w sposób ewidentny, wskazując na rażące i poważne uchybienia zaskarżonego orzeczenia, które są możliwe do stwierdzenia bez konieczności prowadzenia bardziej złożonych rozumowań. Jedynie w takim wypadku możliwa jest kontrola prawomocnego orzeczenia sądu drugiej

Nie powinno się na potrzeby postępowania cywilnego ustanawiać kuratora dla osoby niepełnosprawnej w takim stopniu, że nie jest ona w stanie porozumieć się z otoczeniem.

Jeżeli sąd w postępowaniu odwoławczym nie wyznaczy rozprawy i rozstrzygnie apelację na posiedzeniu niejawnym, strona, której nie doręczono odpisu apelacji nie ma możliwości podjęcia obrony swych praw w postępowaniu odwoławczym, o którym nie wie i nie zna zarzutów apelacji.

Respektując charakter postępowania apelacyjnego i wynikający z niego zakres obowiązków sądu odwoławczego, także w zakresie postępowania dowodowego, nie należy jednak doprowadzać do zatarcia różnicy między postępowaniem rozpoznawczym i odwoławczym, w tym przypisywać sądowi odwoławczemu obowiązek uczynienia po raz pierwszy (a zarazem ostatni w toku instancji) wszystkich ustaleń faktycznych i oparcia

Skarga o wznowienie nie jest oparta na ustawowej podstawie nie tylko wtedy, gdy przytoczona przez skarżącego podstawa nie odpowiada jednej z przewidzianych w kodeksie przyczyn uzasadniających żądanie wznowienia (art. 401, 4011 lub 403 k.p.c), ale także wtedy, gdy z treści skargi i jej uzasadnienia wynika wprost i niewątpliwie, że w rzeczywistości nie wystąpiła.

Przewidziany w art. 39812 k.p.c. zakaz zawieszania postępowania kasacyjnego, poza ściśle wskazanymi wyjątkami wymaga, aby wyjątki te traktować ściśle i interpretować ich zakres, mając na uwadze specyfikę postępowania kasacyjnego, co wyłącza możliwość stosowania art. 145 p.u.n. za pośrednictwem art. 39812 k.p.c.

O subsydiarnym charakterze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w stosunku do skargi nadzwyczajnej przesądza nie tylko to, że jest ona dopuszczalna tylko wtedy, gdy zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, podczas gdy druga skarga zmierza głównie do zmiany lub uchylenia orzeczenia, ale również treść art. 89 § 4 i art

Brak dostępu do drogi publicznej w rozumieniu art. 145 § 1 k.c. oznacza brak prawnie zagwarantowanego połączenia nieruchomości izolowanej z siecią dróg publicznych, zaś za taki szlak nie może być uznana droga, po której właściciel nieruchomości pozbawionej dostępu, lub inne osoby korzystające z tej nieruchomości komunikują się grzecznościowo lub na podstawie stosunku obligacyjnego z właścicielem nieruchomości

W przypadku spełnienia świadczenia w toku postępowania bądź zaspokojenia roszczenia powoda w inny sposób nie mogłoby dojść do umorzenia postępowania, lecz do powstania skutków materialnoprawnych, które wówczas powinny zostać wzięte pod uwagę przez sąd z uwagi na treść art. 316 § 1 k.p.c, zgodnie z którym sąd za podstawę wydania wyroku bierze stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy. Wówczas

Z przepisów art. 778 kodeksu Napoleona i art. 779 kodeksu Napoleona wynika, że by mówić o milczącym przyjęciu spadku, konieczne jest istnienie zamiaru spadkobiercy przyjęcia spadku jako spadkobierca, na co wskazują zwroty: "spełnić miałby prawo tylko w charakterze spadkobiercy" (art. 778 k.N.), "czyny wskazujące na tytuł i przymiot spadkobiercy" (a contrario z art. 779 k.N.).

Wykrycie okoliczności faktycznych lub dowodów w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. dotyczy faktów i środków dowodowych, które poza przesłanką ich nieujawnienia w prawomocnie zakończonym postępowaniu powinny być dla strony skarżącej "nieujawnialne". Przepis ten obejmuje fakty nieujawnialne albo stronie nieznane i dla niej niedostępne. Fakty natomiast "ujawnialne" czyli te, które strona powinna znać, tj.

Choroba może uzasadniać uwzględnienie wniosku o przywrócenie terminu prawa procesowego, ale tylko wówczas, gdy stanowi ona nadzwyczajne wydarzenie, którego skutków nie można przezwyciężyć. O braku winy, uzasadniającym przywrócenie terminu, można mówić, jeżeli stan zdrowia strony uniemożliwił jej podjęcie działania względnie charakter choroby i zalecenia medyczne dotyczące jej leczenia stanowiły niedającą

Nieustanowienie lub odmowa ustanowienia dla strony pełnomocnika z urzędu co do zasady nie usprawiedliwia zarzutu nieważności postępowania wskutek pozbawienia strony możności obrony swych praw. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji w których strona aktywnie uczestniczy w postępowaniu, przedstawiając wnioski i oświadczenia oraz chroniąc swoje interesy stosownie do wymagań postępowania, a także przypadków niewymagających

Hipotezą art. 129 ust. 2 p.o.ś. nie jest objęte każde ograniczenie korzystania z nieruchomości położonej w obszarze ograniczonego użytkowania, a tylko takie, które wynika z ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości, wskazanych w akcie prawa miejscowego, tworzącego obszar ograniczonego użytkowania.

W dobrej wierze jest ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo błędnie przypuszcza, że prawo to mu przysługuje, jeśli tylko owo błędne przypuszczenie w danych okolicznościach sprawy uznać należy za usprawiedliwione. Z kolei w złej wierze jest ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo wie, że prawo to mu nie przysługuje albo też ten, kto wprawdzie ma świadomość co do nie przysługiwania