Zarządzenia i inne akty organu założycielskiego skierowane do przedsiębiorstwa państwowego nie mają charakteru decyzji administracyjnych i nie stosuje się do nich przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.

Skoro przepisów kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się do decyzji z art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych /t.j. Dz.U. 1991 nr 18 poz. 80 ze zm./, to tym bardziej przepisy te nie mają zastosowania do porozumienia, które organ założycielski ma obowiązek uzyskać z Ministerstwem Finansów, bądź też z dyrektorem izby skarbowej /por. art. 74 cyt.

Pismo dotyczące ustalenia przez Ministra Łączności w sieci miejscowej czterocyfrowych numerów telefonicznych w miejsce trzycyfrowych numerów skróconych nie stanowi decyzji administracyjnej wydanej w sprawie indywidualnej.

1. Wystawienie rachunku dotyczącego należności określonych w art. 43 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej /Dz.U. nr 21 poz. 96 ze zm./ za nielegalne pobieranie paliwa lub energii ze wspólnej sieci, jak i odmowa uwzględnienia odwołania odbiorcy energii elektrycznej, kwestionującego zasadność wystawienia tego rachunku, nie następują w drodze decyzji administracyjnej i nie podlegają

1. Informacja udzielona prasie na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./, jak też odpowiedź na krytykę prasową udzieloną na podstawie art. 6 ust. 2 i 3 tej ustawy, nie są decyzjami administracyjnymi w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 i par. 2 oraz art. 104 Kpa. Podobnie nie są decyzjami administracyjnymi odmowa udzielenia prasie informacji

Zasada, że spory o roszczenia ze stosunku pracy rozstrzygają sądy pracy /art. 22 par. 1 i art. 262 par. 1 Kp oraz art. 476 par. 1 pkt 1 Kpc/ dotyczy również stosunku pracy na podstawie powołania /art. 68-72 Kp/ i mianowania /art. 76 Kp/, chyba że tryb dochodzenia niektórych roszczeń pracowników mianowanych został uregulowany odmiennie /np. art. 38 ustawy z 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów

1. Uchwała organu kolegialnego adwokatury w przedmiocie skierowania adwokata na badania lekarskie przez Komisję do spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia, wydana w sprawie o zezwolenie na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie, nie stanowi decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 104 Kpa. 2. Uchwała taka dotyczy kwestii proceduralnych, wynikłych w trakcie załatwiania sprawy zezwolenia na wykonywanie

Zarówno sprawy ustalenia przez podmiot gospodarczy wynagrodzenia za pracowniczy projekt wynalazczy, o jakich mowa w art. 109 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości /Dz.U. 1984 nr 33 poz. 177 ze zm./, jak i sprawy obliczania przez ten podmiot efektów ekonomicznych uzyskanych przez stosowanie pracowniczego projektu wynalazczego, o czym mowa w art. 98 ust. 2 tej ustawy, nie są sprawami

Zarówno sprawy ustalenia przez podmiot gospodarczy wynagrodzenia za pracowniczy projekt wynalazczy /art. 109 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości - Dz.U. 1984 nr 33 poz. 177 ze zm./, jak i sprawy obliczenia przez ten podmiot efektów ekonomicznych uzyskanych przez zastosowanie pracowniczego projektu wynalazczego /art. 98 ust. 2 tej ustawy/ nie są sprawami administracyjnymi w rozumieniu

Uchwała organu samorządu adwokackiego ustalająca wysokość składki rocznej na potrzeby izby adwokackiej /art. 40 pkt 3 i art. 44 i 46 ustawy z 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze - Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ nie dotyczy rozstrzygnięcia sprawy indywidualnej z zakresu administracji, zleconej do załatwienia przez organ samorządu adwokackiego. Jest to sprawa wewnątrzorganizacyjna tego samorządu związana

"Wyrażenie zgody" przez organy samorządu aptekarskiego w sprawie o udzielenie koncesji na prowadzenie apteki /art. 7 ust. 1 pkt 7 i art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich - Dz.U. nr 41 poz. 179/ nie jest decyzją w rozumieniu art. 104 par. 2 Kpa, ani też nie należy do postanowień, o których mowa w art. 196 par. 3 Kpa.

Wymierzenie kary porządkowej mianowanemu pracownikowi kolejowemu na podstawie par. 31 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników kolejowych /Dz.U. nr 5l poz. 327 ze zm./ nie jest decyzją administracyjną.

Nie jest możliwe złożenie - po ponownym rozpoznaniu sprawy przez izbę skarbową - wniosku do Ministerstwa Finansów o rozpoznanie słuszności decyzji /par. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 1990 r. w sprawie weryfikacji rocznych bilansów przedsiębiorstw państwowych, wysokości opłat za weryfikację oraz szczegółowych praw i obowiązków biegłych księgowych - Dz.U. nr 62 poz. 361/. Decyzja

Komisja Likwidacyjna, działająca na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o likwidacji Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej "Prasa-Książka-Ruch" /Dz.U. nr 21 poz. 125/, nie jest organem powołanym z mocy prawa do załatwiania spraw indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych.

W myśl obowiązujących przepisów ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności /Dz.U. nr 86 poz. 504/ skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego zawierająca wniosek o zobowiązanie do wydania, przez organ telekomunikacji, decyzji w przedmiocie przyznania abonamentu telefonicznego jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 207 par. 6 Kpa w związku z art. 204 par. 1 Kpa.

1. W ustawie z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze /Dz.U. nr 32 poz.153 ze zm./ brak jest przepisu, który przewidywałby rozstrzyganie o okolicznościach i przyczynach wypadku lotniczego w drodze decyzji administracyjnej. 2. Postępowanie Głównej Komisji do Badania Wypadków Lotniczych nie jest postępowaniem administracyjnym w sprawie z zakresu komunikacji, w którego toku mogłoby zapaść rozstrzygnięcie

Stosownie do art. 407 Kpc w związku z art. 211 Kpa skargę o wznowienie postępowania sądowego wnosi się w terminie miesięcznym; termin ten liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia. Skargę o wznowienie postępowania skarżący wniósł po terminie do jej wniesienia.

Zgoda na zamianę lokalu zakładowego, wyrażana przez zakład pracy będący dysponentem takiego lokalu, nie jest wyrażana w formie decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 104 Kpa, lecz jest oświadczeniem woli w rozumieniu przepisów prawa cywilnego.

Podjęcie decyzji przez organ administracji państwowej w trybie art. 154 Kpa w trakcie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym uzasadnia zwrot stronie skarżącej kosztów postępowania przed Sądem /art. 103 par. 1 Kpc w związku z art. 211 Kpa/.

1. Odpowiedź na krytykę prasową nie jest decyzją administracyjną, gdyż nie rozstrzyga co do istoty sprawy indywidualnej, ani nie kończy jej w danej instancji /art. 1 par. 1 pkt 1 oraz art. 104 Kpa/. 2. W razie nieudzielenia odpowiedzi na krytykę prasową w terminie określonym w art. 6 ust. 2 w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24/ służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego

1. Celem orzeczenia o przepadku w trybie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. Prawo celne /t.j. Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290/ jest w istocie zamiar spowodowania, aby utwory i przekazy informacji o treści szkodliwej dla dobra i interesów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej nie dostał się na teren państwa. Ze względu na taki cel, stroną, której interesu prawnego takie orzeczenie może dotyczyć, jest

1. Dla ustalenia, czy Kodeks postępowania administracyjnego stosuje się w postępowaniu przed organami samorządu adwokackiego na ogólnej zasadzie z art. 1 par. 2 pkt 1 Kpa niezbędne jest wystąpienie łącznie dwóch przesłanek prawnych - przy czym żadnej z nich nie można domniemywać; organ taki musi być "z mocy prawa" powołany do rozstrzygania spraw indywidualnych, a sprawa musi być rozstrzygana decyzją

Skarga na zwłokę w załatwieniu sprawy /art. 216 par. 1 Kpa/, wniesiona przez stronę po wydaniu i doręczeniu jej decyzji, jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu przez sąd administracyjny /art. 204 par. 1 i art. 207 par. 6 w związku z art. 216 par. 5 Kpa/, gdy zaś decyzja została wydana po wniesieniu skargi, przed jej rozpoznaniem przez ten sąd, postępowanie sądowe podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe