Możliwość uiszczenia opłaty sądowej przez stronę wnioskującą o zwolnienie od kosztów badana jest w aspekcie wysokości opłaty i możliwości finansowych strony. Dopiero analiza tych okoliczności daje podstawę do stwierdzenia, czy strona ze względu na trudną sytuację materialną nie może ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Istotna pozostaje okoliczność, że

Zgodnie z art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów rozpoznając wniosek o wpis, sad bada jedynie treść i formę wniosku oraz dokumentów stanowiących podstawę wpisu w zakresie danych podlegających wpisowi. Sąd oddala wniosek o wpis, jeżeli treść dokumentów stanowiących jego podstawę oczywiście narusza prawo. Zatem w postępowaniu rejestrowym, podobnie jak

Ocena istnienia ustawowej podstawy wznowienia, której brak powoduje odrzucenie skargi (art. 410 § 1 k.p.c), zawiera w sobie elementy merytorycznej analizy skargi. Samo powołanie się na odpowiedni przepis kodeksu postępowania cywilnego, dopuszczający możliwość wznowienia postępowania, nie czyni natomiast zadość wymaganiu w postaci oparcia skargi na ustawowej podstawie wznowienia.

Nierozpoznanie istoty sprawy, w rozumieniu art. 386 § 4 k.p.c, jest wadliwością rozstrzygnięcia polegającą na wydaniu przez sąd pierwszej instancji orzeczenia, które nie odnosi się do tego, co było przedmiotem sprawy, bądź zaniechaniu zbadania przez ten sąd materialnej podstawy żądania albo merytorycznych zarzutów stron z powodu bezpodstawnego przyjęcia, że istnieje przesłanka materialnoprawna lub

Ocena skutków oświadczeń procesowych stron wymaga jednak ich uprzedniej wykładni, co odnosi się także do oświadczeń stanowiących element wniosku o sporządzenie uzasadnienia i doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem w zakresie tego, w czym imieniu wniosek został złożony. Jeżeli zatem na podstawie kontekstu językowego obejmującego całą treść oświadczenia, a w razie potrzeby także przy uwzględnieniu innych

W odniesieniu do spraw o zasiedzenie nieruchomości wskazanie w apelacji wartości przedmiotu zaskarżenia spełnia istotną funkcję, gdyż ma wpływ na ustalenie kosztów postępowania (z uwagi na konieczność ustalenia kosztów zastępstwa procesowego przez adwokata lub radcę prawnego). W związku z tym niewskazanie w apelacji wartości przedmiotu zaskarżenia w takiej sprawie oznacza niedochowanie warunku formalnego

Na podstawie art. 145 § 1 k.c. nie można żądać ustanowienia drogi koniecznej, jeżeli niedogodność w dostępie do drogi publicznej lub do usytuowanych na nieruchomości budynków wynikają jedynie z niekorzystanego usytuowania budynków na nieruchomości. W takim bowiem wypadku chodzi nie o dostęp do drogi publicznej, lecz łatwiejsze korzystanie z budynków. Zorganizowanie zaś łatwiejszego sposobu eksploatacji

Na tle art. 292 k.c. nie ma znaczenia, kto wskazane w tym przepisie urządzenie wykonał, a przesłankami zasiedzenia jest tylko korzystanie przez wnioskodawcę z trwałego i widocznego urządzenia oraz aby stan ten trwał przez czas określony przez przepisy o nabyciu własności nieruchomości przez zasiedzeniu, do których wspomniany przepis odsyła.

Doręczenie osobie upoważnionej do odbioru korespondencji w sposób wskazany w art. 138 § 2 k.p.c, podobnie jak doręczenie dorosłemu domownikowi, administratorowi czy dozorcy przewidziane w art. 138 § 1 k.p.c, wymaga podjęcia się przez te osoby doręczenia przesyłki adresatowi. Mogą one więc odmówić odbioru korespondencji i wówczas zastosowanie znajdzie art. 139 § 1 k.p.c, to znaczy przesyłka powinna

Stwierdzenie "we właściwym postępowaniu" niezgodności ostatecznej decyzji z prawem stanowi prejudykat wymagany przez art. 4171 § 2 k.c, zaś właściwymi postępowaniami w rozumieniu przywołanego przepisu są postępowania wymienione w art. 16 § 1 i 2 k.p.a. Sąd powszechny jest związany prawomocnym wyrokiem sądu administracyjnego co do oceny niezgodności z prawem decyzji; nie ma możliwości ustalania w sprawie

Wykładnia całokształtu dawnych przepisów art. 1101 i nast. u.p.a.p.p., w tym w szczególności art. 11020-11023 u.p.a.p.p., prowadzi jednak do wniosku, że sprawy sądowe o zatwierdzenie tabel wynagrodzeń podlegały rozpoznaniu w trybie postępowania nieprocesowego. Przekazanie sprawy do trybu postępowania nieprocesowego i wyłączenie jej tym samym z procesu (art. 13 § 1 zdanie pierwsze k.p.c.) może nastąpić

Uchylenie wyroku sądu polubownego może nastąpić wyłącznie z przyczyn wymienionych w art. 1206 k.p.c, sąd nie może w ramach tego rodzaju postępowania rozpoznawać merytorycznie sporu pomiędzy stronami postępowania arbitrażowego, nie bada czy wyrok sądu polubownego nie pozostaje w sprzeczności z prawem materialnym i czy znajduje oparcie w faktach w nim przytoczonych, jak również czy fakty te zostały prawidłowo

Przerwanie biegu przedawnienia dotyczy tej części roszczenia w znaczeniu materialnoprawnym która została zgłoszona w zawezwaniu do próby ugodowej, które nie musi być tak ściśle sprecyzowane jak pozew (art. 187 k.p.c). Wnioskodawca na tym etapie nie ma obowiązku wykazywania swojego żądania. Istotna jest przy tym podstawa faktyczna żądania objętego zawezwaniem do próby ugodowej, a nie jego podstawa prawna

Przez oczywistą zasadność skargi kasacyjnej (art. 3989 § 1 pkt 4 k.p.c.) należy natomiast rozumieć sytuację, w której skarga jest uzasadniona w sposób ewidentny, wskazując na rażące i poważne uchybienia zaskarżonego orzeczenia, które są możliwe do stwierdzenia bez konieczności prowadzenia bardziej złożonych rozumowań. Jedynie w takim wypadku możliwa jest kontrola prawomocnego orzeczenia sądu drugiej

Nie powinno się na potrzeby postępowania cywilnego ustanawiać kuratora dla osoby niepełnosprawnej w takim stopniu, że nie jest ona w stanie porozumieć się z otoczeniem.

Jeżeli sąd w postępowaniu odwoławczym nie wyznaczy rozprawy i rozstrzygnie apelację na posiedzeniu niejawnym, strona, której nie doręczono odpisu apelacji nie ma możliwości podjęcia obrony swych praw w postępowaniu odwoławczym, o którym nie wie i nie zna zarzutów apelacji.

Respektując charakter postępowania apelacyjnego i wynikający z niego zakres obowiązków sądu odwoławczego, także w zakresie postępowania dowodowego, nie należy jednak doprowadzać do zatarcia różnicy między postępowaniem rozpoznawczym i odwoławczym, w tym przypisywać sądowi odwoławczemu obowiązek uczynienia po raz pierwszy (a zarazem ostatni w toku instancji) wszystkich ustaleń faktycznych i oparcia

Skarga o wznowienie nie jest oparta na ustawowej podstawie nie tylko wtedy, gdy przytoczona przez skarżącego podstawa nie odpowiada jednej z przewidzianych w kodeksie przyczyn uzasadniających żądanie wznowienia (art. 401, 4011 lub 403 k.p.c), ale także wtedy, gdy z treści skargi i jej uzasadnienia wynika wprost i niewątpliwie, że w rzeczywistości nie wystąpiła.

Przewidziany w art. 39812 k.p.c. zakaz zawieszania postępowania kasacyjnego, poza ściśle wskazanymi wyjątkami wymaga, aby wyjątki te traktować ściśle i interpretować ich zakres, mając na uwadze specyfikę postępowania kasacyjnego, co wyłącza możliwość stosowania art. 145 p.u.n. za pośrednictwem art. 39812 k.p.c.

O subsydiarnym charakterze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w stosunku do skargi nadzwyczajnej przesądza nie tylko to, że jest ona dopuszczalna tylko wtedy, gdy zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, podczas gdy druga skarga zmierza głównie do zmiany lub uchylenia orzeczenia, ale również treść art. 89 § 4 i art

Brak dostępu do drogi publicznej w rozumieniu art. 145 § 1 k.c. oznacza brak prawnie zagwarantowanego połączenia nieruchomości izolowanej z siecią dróg publicznych, zaś za taki szlak nie może być uznana droga, po której właściciel nieruchomości pozbawionej dostępu, lub inne osoby korzystające z tej nieruchomości komunikują się grzecznościowo lub na podstawie stosunku obligacyjnego z właścicielem nieruchomości

W przypadku spełnienia świadczenia w toku postępowania bądź zaspokojenia roszczenia powoda w inny sposób nie mogłoby dojść do umorzenia postępowania, lecz do powstania skutków materialnoprawnych, które wówczas powinny zostać wzięte pod uwagę przez sąd z uwagi na treść art. 316 § 1 k.p.c, zgodnie z którym sąd za podstawę wydania wyroku bierze stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy. Wówczas