Orzeczenia

Orzeczenie

Ekwiwalent wypłacony pracownikowi za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy z innych przyczyn niż wymienione w art. 171 § 1 KP jest ekwiwalentem za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy w rozumieniu § 7 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r. w sprawie wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek

Orzeczenie
06.07.1999 Kadry i płace

Zmiana warunków pracy pracownika zatrudnionego na innej podstawie niż umowa o pracę, w trybie określonym w art. 23[1] par. 5 Kp, może również obejmować zmianę miejsca pracy.

Orzeczenie
01.07.1999 Kadry i płace

Wymierzenie kary upomnienia uzasadnione jest nawet w przypadku niewielkiego stopnia winy (art. 108 § 1 KP).

Orzeczenie

Naruszenie art. 65 § 1 KC w związku z art. 300 KP może mieć miejsce tylko wtedy, gdy w świetle ustalonego stanu faktycznego sprawy istnieją wątpliwości co do przedmiotu i treści złożonego przez stronę oświadczenia woli.

Orzeczenie

1. Praca w godzinach nadliczbowych nie zwiększa okresu zatrudnienia wymaganego do nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. 2. Przy ubieganiu się o prawo do renty inwalidzkiej (renty z tytułu niezdolności do pracy) uwzględnieniu podlegają- poza okresami składkowymi -okresy nieskładkowe z tego samego dziesięciolecia. Ograniczenie tych okresów nieskładkowych do 1/3 uwzględnionych okresów

Orzeczenie
08.06.1999 Kadry i płace

Zgodnie z art. 170 KP, w brzmieniu sprzed nowelizacji z 1996 r. pracodawca mógł zobowiązać pracownika do wykorzystania bieżącego urlopu w okresie trzymiesięcznego wypowiedzenia, choćby nie było to zgodne z planem urlopów. Pracodawca mógł w tym zakresie nie dopuścić pracownika do pracy, a przejawiana przez niego gotowość do pracy nie mogła prowadzić do nabycia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. Nie

Orzeczenie

1. Zasady współżycia społecznego nie mogą stanowić podstawy pracowniczych uprawnień płacowych. 2. Sąd nie może oddalić jako przedwczesnego powództwa o świadczenie, uznając, że powód powinien w odrębnym procesie żądać ustalenia stosunku prawnego uzasadniającego roszczenie o zapłatę (art. 189 KPC).