Niezależnie od świadczeń z tytułu ubezpieczenia społecznego, przysługujących pracownikowi na podstawie ustawy wypadkowej, za wypadki przy pracy oraz za choroby zawodowe pracodawca może ponosić odpowiedzialność na zasadzie ryzyka określonej w art. 435 § 1 k.c. oraz odpowiedzialność uzupełniającą na zasadach prawa cywilnego, zgodnie z przepisem art. 237(1) k.p., gdy przewidziane świadczenia nie pokryją

Zgodność interpretacji i stosowania zakładowego układu zbiorowego pracy z przepisami prawa pracy wymaga dokładnej analizy i wykładni jego postanowień, uwzględniającej w szczególności wykładnię językową, zasady poprawności legislacyjnej, a także ewentualne wyjaśnienia treści układu dokonane przez strony układu zbiorowego, przy czym kluczowa jest zgodność z art. 2416 § 1 i 2 k.p., które przewidują, że

Zasada równego traktowania pracowników, wynikająca z art. 11(2) k.p., obliguje pracodawcę do zapewnienia jednakowych uprawnień pracownikom wypełniającym takie same obowiązki. Pracownik dochodzący roszczeń z tytułu naruszenia tej zasady musi wykazać, że wykonywał te same obowiązki, co inni pracownicy znajdujący się w analogicznym położeniu. W ocenie prawidłowego stosowania tej zasady sąd musi uwzględnić

W sytuacji, gdy pracownik narusza zasady współżycia społecznego i podważa autorytet przełożonych, prowadząc do utraty zaufania pracodawcy, nawet bez bezpośredniego zawinienia, takie zachowanie stanowi uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony, co nie narusza przepisów prawa pracy.

W przypadku rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, oświadczenie woli pracodawcy staje się skuteczne, gdy pracownik miał realną możliwość zapoznania się z jego treścią. Doręczenie pisma pracownikowi przez pocztę realizuje się skutecznie wtedy, gdy pracownik został faktycznie powiadomiony o przesyłce, a nie w momencie, kiedy dochodzi do samoistnego upływu terminu awizacji, chyba

Wygaśnięcie stosunku pracy pracownika w wyniku reorganizacji przedsiębiorstwa, bez przedstawienia mu propozycji dalszego zatrudnienia i bez jasno określonych kryteriów selekcji, narusza zasady równego traktowania pracowników i zakazu dyskryminacji oraz stanowi naruszenie prawa pracy analogiczne do nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę.

Wniosek pracownika o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę jest skuteczny również wtedy, gdy jest zawarty implicite w pozwie. Sąd pierwszej instancji powinien z urzędu ocenić okoliczności usprawiedliwiające spóźnienie oraz brak winy pracownika w przekroczeniu terminu i w przypadku stwierdzenia braku winy przywrócić termin na wniesienie powództwa, nawet bez formalnego

Zmiana warunków pracy pracownika, dokonana na podstawie jego zgody i podpisania dokumentu określającego nowy zakres obowiązków, stanowi porozumienie stron, a nie wypowiedzenie zmieniające i nie wymaga stosowania formalnej procedury wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy.

Rozwiązanie stosunku pracy w wyniku odmowy przez pracownika przyjęcia nowych warunków pracy lub płacy, proponowanych przez pracodawcę w ramach wypowiedzenia zmieniającego, może zostać uznane za rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika, uprawniające do odprawy pieniężnej, o ile zmiana warunków prowadziłaby do poważnych zmian na niekorzyść pracownika.

W sytuacji, gdy zawarta umowa o pracę nie wiąże się z rzeczywistym wykonywaniem pracy w warunkach charakterystycznych dla stosunku pracy, w szczególności z brakiem podporządkowania służbowego i organizacyjnego, nie rodzi ona skutków w postaci obowiązku objęcia pracownika ubezpieczeniem społecznym.

Przyjęcie przez funkcjonariusza propozycji zatrudnienia na podstawie stosunku pracy prowadzi do ustania administracyjnoprawnego stosunku służbowego funkcjonariusza służby celno-skarbowej, które wymaga oceny i ewentualnego rozstrzygnięcia przez właściwe organy administracji publicznej lub sądy administracyjne, a w przypadku stwierdzenia przez nie niewłaściwości - przez sąd powszechny.

Wspólnik dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nawet jeżeli posiada większość udziałów i de facto samodzielnie decyduje o sprawach spółki, nie podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu jako jedyny lub niemal jedyny wspólnik na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej, gdyż nie jest to zgodne z definicją spółki jednoosobowej określoną w art. 4 § 1 pkt 3 k.s.h. Ubezpieczone

W sytuacji, gdy negatywna ocena pracy nauczyciela akademickiego opiera się na obiektywnie stwierdzonych uchybieniach w realizacji obowiązków dydaktycznych i organizacyjnych, jej wystawienie oraz rozpowszechnianie w ramach procedur wewnętrznych uczelni nie stanowi naruszenia dóbr osobistych pracownika, pod warunkiem że nie zawiera informacji naruszających jego prywatność lub godność.

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z pracownikiem, który naruszył swoje podstawowe obowiązki pracownicze, jest niezgodne z prawem, jeżeli naruszenia te nie miały charakteru ciężkiego, nie były wynikiem umyślności lub rażącego niedbalstwa i nie stwarzały bezpośredniego zagrożenia dla interesów pracodawcy.

W sytuacji, gdy zgon pracownika nastąpił w wyniku chorób samoistnych, bez stwierdzenia szczególnych, nadzwyczajnych okoliczności w warunkach świadczenia pracy, takie zdarzenie nie może być uznane za wypadek przy pracy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Wykonywanie pracy zgodnie z normalnymi warunkami danego stanowiska, nawet

Umowa o pracę zawarta dla pozoru, której celem jest jedynie uzyskanie korzystnych skutków w sferze ubezpieczeń społecznych, nie stanowi podstawy do objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym.

W sytuacji, gdy pracownik rozwiązuje umowę o pracę bez wypowiedzenia z powodu zarzutu ciężkiego naruszenia przez pracodawcę podstawowych obowiązków, ocena zasadności takiego rozwiązania wymaga szczegółowego zbadania, czy działania pracodawcy faktycznie stanowiły ciężkie naruszenie jego obowiązków i czy pracownik uchybił miesięcznemu terminowi na takie rozwiązanie w sposób, który miałby wpływ na ocenę

Ochrona przedemerytalna dotyczy pracowników, którzy nie mają jeszcze prawa do emerytury i mogą napotkać trudności w uzyskaniu nowego zatrudnienia, zapewniając ustawową gwarancję trwałości zatrudnienia i pewności pozyskiwania środków utrzymania w ramach stosunku pracy w okresie przedemerytalnym.

Wypowiedzenie zmieniające dokonane przez pracodawcę w sytuacji utraty mocy obowiązującej zakładowego układu zbiorowego pracy nie zawsze jest uzasadnione w rozumieniu art. 45 § 1 w związku z art. 42 § 1 k.p. Zasadność takiego wypowiedzenia wymaga każdorazowego indywidualnego rozważenia, z uwzględnieniem rzeczywistych uwarunkowań ekonomicznych i organizacyjnych pracodawcy, a także oceny czy proponowane

W sytuacji, gdy inwestor budowy nie dopełnia obowiązków związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa na placu budowy, w tym nie przygotowuje odpowiedniej dokumentacji projektowej i nie uzyskuje niezbędnych pozwoleń na wykonanie prac rozbiórkowych, ponosi solidarną odpowiedzialność z pracodawcą za wypłatę zadośćuczynienia za śmierć pracownika, który zginął w wyniku wypadku przy pracy spowodowanego tymi

Do skutecznego zastosowania art. 52 § 1 pkt 1 k.p. konieczne jest szczegółowe ustalenie okoliczności faktycznych dotyczących prób podjęcia pracy przez pracownika oraz działań pracodawcy, które mogą mieć wpływ na ocenę, czy nieobecność pracownika w pracy była zawiniona i uzasadniała rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Kompetencja do udzielenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z członkiem rady pracowniczej przynależy radzie pracowników jako całości, zgodnie z ustawą o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji, oraz analogicznie do regulacji dotyczących związków zawodowych.

Przekształcenie stosunku służbowego w stosunek pracy nie może odbywać się z pominięciem ustawowych przesłanek, które powinny być podstawą doboru funkcjonariuszy do dalszej służby. Wyrok ten potwierdza, że proces reorganizacji i zmiany statusu funkcjonariuszy powinien być przeprowadzany z uwzględnieniem zarówno praw jednostki, jak i obiektywnych kryteriów oceny ich kwalifikacji i doświadczenia.

W sytuacji, gdy działanie pracodawcy, polegające na rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu długotrwałej niezdolności pracownika do pracy, jest wynikiem wyjątkowych okoliczności, takich jak pandemia COVID-19, które były niezależne od pracownika, a pracownik odzyskał zdolność do pracy przed upływem terminów przewidzianych w przepisach prawa, takie działanie pracodawcy stanowi nadużycie