Orzeczenia
Celem art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o promocji zatrudnienia jest wyłączenie z grona bezrobotnych osób prowadzących działalność gospodarczą, a za takie należy uważać osoby wpisane do ewidencji tej działalności. Cel ten jest przy tym trudny do osiągniecia, gdy bada się faktyczne wykonywanie działalności gospodarczej a więc ustawodawca przyjmuje w takim przypadku domniemanie wynikające z treści wpisu
W świetle art. 76 ust. 2 pkt 2 u.p.z. obowiązek zwrotu nienależnie pobranego świadczenia obciąża tego kto przyjął świadczenie w złej wierze wiedząc, że mu się nie należy.
Okoliczności powstałe na skutek niestaranności czy niedbalstwa zainteresowanego nie stanowią "uzasadnionych przyczyn niestawiennictwa", o których mowa w art. 33 ust. 4a pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
O świadczeniu nienależnie pobranym można mówić, gdy strona w momencie zgłoszenia się do urzędu pracy w celu uzyskania statusu bezrobotnego i świadczeń związanych z tym statusem, będąc świadoma - w wyniku udzielonego jej pouczenia - znaczenia prawnego określonych okoliczności decydujących o uznaniu za osobę bezrobotną, okoliczności te zataja lub oświadcza nieprawdę (art. 76 ustawy o promocji zatrudnienia
Przez „kwotę alimentów świadczonych na rzecz innych osób”, o której mowa w art. 8 ust. 3 pkt 3 u.p.s., należy rozumieć zarówno kwotę alimentów świadczonych na bieżąco, jak też kwotę alimentów zaległych.
Wskazane w załączniku nr 2 do rozporządzenia w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki pojęcie "potwierdzonego narażenia" należy rozumieć jako potencjalne narażenie, które może wystąpić podczas wykonywania czynności na danym stanowisku pracy, niezależnie od tego czy wystąpiło dotychczas w kontrolowanym