Prawo pracownika samorządowego do dodatku za godziny nadliczbowe

Ustawodawca w § 2 ust. 1 pkt 12 lit. a)-f) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 245, poz. 1810 ze zm.) kładzie nacisk na wykazanie przez wnioskodawcę związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem w ramach indywidualnego programu rehabilitacji a zmniejszeniem ograniczeń

Pracownik, który bez usprawiedliwionych przyczyn odmówił przyjęcia pisma wypowiadającego mu umowę o pracę, zgodnie z wymogami Kodeksu pracy, nie może domagać się przywrócenia terminu do wniesienia odwołania do Sądu Pracy ani powołać się na to, że pracodawca nie poinformował go o możliwości, terminie i trybie odwołania.

1. Sprostanie przez pracodawcę wymaganiom określonym w art. 30 § 4 k.p. polega na wskazaniu przyczyny wypowiedzenia w sposób jasny, zrozumiały i dostatecznie konkretny. 2. Art. 45 k.p. ustanawia powszechną zasadę ochrony trwałości umowy o pracę na czas nieokreślony w tym znaczeniu, że pozwala uznać za zgodne z prawem tylko takie jej wypowiedzenie przez pracodawcę, które może być ocenione jako uzasadnione

Istotne z punktu widzenia art. 53 ust. 6 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy jest jedynie to czy bezrobotny faktycznie „odbywa staż” czy też nie. W myśl, bowiem tego przepisu, bezrobotnemu w okresie odbywania stażu przysługuje stypendium w wysokości 120 % kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1, wypłacane przez starostę. „Odbywanie stażu” jest, zatem - w świetle powołanego

Zakładowy staż pracy warunkujący wysokość określonego świadczenia powinien zostać wyraźnie zastrzeżony. Nie można go domniemywać, zwłaszcza w sytuacji, gdy mogłoby to naruszać uprawnienia pracowników przejętych w ramach transferu (przejścia zakładu lub jego części na nowego pracodawcę).

1. Ciężkość naruszenia polega na znacznym stopniu winy sprawcy. Jej ocena powinna nastąpić w stosunku do naruszenia podstawowych obowiązków pracownika, z uwzględnieniem naruszenia lub przynajmniej zagrożenia interesów pracodawcy. 2. Pracodawca ponosi ryzyko osobowe związane z przydatnością pracowników i z tego tytułu powinien liczyć się z uszczerbkami powstałymi wskutek ich nieprzydatności lub niedbałego

Nie wolno pomijać postanowień regulaminu wynagradzania, nawet wtedy, gdy wydają się one niejasne lub wewnętrznie sprzeczne.

Warunkiem aktualności zakazu konkurencji po ustaniu zatrudnienia (art. 1021 par. 1 w związku z art. 1011 par. 1 k.p.) nie jest ustalenie praktyki konkurencyjnej nowego pracodawcy w rozumieniu prawa publicznego. Pracowniczy zakaz konkurencji może obowiązywać także na rynku regulowanym.

Z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyłączone są jedynie świadczenia przyznawane z zachowaniem kryterium socjalnego.

Prawo nauczyciela do urlopu dla poratowania zdrowia nie może uniemożliwiać dyrektorowi szkoły dostosowania stanu zatrudnienia do aktualnych potrzeb wynikających z rozmiaru zadań szkoły.

Złożenie przez nauczyciela wniosku o udzielenie urlopu dla poratowania zdrowia lub korzystanie z takiego urlopu (art. 73 Karta Nauczyciela) nie stanowi przeszkody do rozwiązania z nim stosunku pracy na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.

1. Pojęcie potrzeb pracodawcy z art. 42 § 4 k.p. nie obejmuje zmiany zakresu obowiązków pracownika z powodu stanu jego zdrowia. 2. Pracownik zwolniony przez pracodawcę z obowiązku świadczenia pracy doznaje przeszkód w jej wykonywaniu z przyczyn dotyczących pracodawcy (art. 81 § 1 k.p.). Przepis ten nie uzależnia przy tym wypłaty wynagrodzenia od tego jaka była pierwotna przyczyna decyzji pracodawcy

Postanowienia regulaminu wykorzystania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych wydanego na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, określające tryb ich przyznawania pracownikom, uwzględniający indywidualną ocenę każdego przypadku w odniesieniu do ustanowionych kryteriów, są wiążące. Pominięcie tego trybu powoduje, że przyznanie ulgowych świadczeń

Art. 81 § 1 Kodeksu pracy dotyczy prawa do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy, a więc zgłoszenie gotowości do pracy musi nastąpić w okresie, w którym pracownik nie wykonuje pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy i za który domaga się tego świadczenia. Zadeklarowanie gotowości do pracy z istoty rzeczy nie może potwierdzać stanu gotowości do pracy za okresy przypadające przed zgłoszoną