Przepisy ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ nie wprowadzają w zakresie postępowania dowodowego przy ustalaniu zakresów pozostawania przez bezrobotnego przed datą rejestracji w stosunku pracy lub stosunku służbowym żadnych odstępstw od reguł kodeksu postępowania administracyjnego. Okresy te mogą być zatem udowadniane wszelkimi niesprzecznymi

Niezawinione nieprzedstawienie przez bezrobotnego w terminie świadectwa pracy nie może wywoływać konsekwencji przewidzianych w par. 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy, orientacji i poradnictwa zawodowego, rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz poszukujących pracy, a także przyznawania

1. Pismo stwierdzające wygaśnięcie stosunku pracy mianowanego urzędnika państwowego nie stanowi decyzji w rozumieniu art. 104 Kpa. 2. Stosownie do art. 39 w związku z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ spory o roszczenia urzędników państwowych na tle wygaśnięcia stosunku pracy rozpatrywane są w trybie określonym w kodeksie

1. Sięgnięcie po drastyczny środek w postaci pozbawienia praw nabytych, jakim jest utrata zasiłku dla bezrobotnych /art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457/ winno nastąpić po jednoznacznym i wnikliwym wyjaśnieniu sprawy, do czego organy administracji zobligowane są na podstawie przepisów art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa. 2. Brak dokumentacji

1. Pozbawienie prawa do zasiłku z powodu niestawienia się z przyczyn nieusprawiedliwionych w wyznaczonym terminie /przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu - Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm. oraz obecnie w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457/ nie może nastąpić czynnością faktyczną organu

1. Sprawa wysokości odprawy dla pracowników samorządowych na podstawie wyboru nie może być regulowana przez radę gminy odmiennie, aniżeli została uregulowana w art. 75 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy /Dz.U. nr 24 poz. 141 ze zm./ w związku z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./. 2. Rada gminy nie może w drodze uchwały

Rozporządzenie o prawach i obowiązkach pracowników Polskich Kolei Państwowych normuje tylko "niektóre" ich prawa i obowiązki /art. 298 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy - Dz.U. nr 24 poz. 141 ze zm./, w pozostałym zaś zakresie, stosownie do dyspozycji art. 5 Kp, mają zastosowanie odpowiednie przepisy Kodeksu pracy, w szczególności art. 8 tego Kodeksu. Przepis ten zastosowany do par. 2

1. Stosunek pracy na podstawie mianowania jest stosunkiem administracyjnoprawnym w sferze prawa pracy. Nawiązanie jak i rozwiązanie tego stosunku następuje w drodze decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/, w postępowaniu administracyjnym, regulowanym przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego, a z niektórymi pracownikami mianowanymi także przepisami szczególnymi. 2. W zakresie postępowania administracyjnego

1. Art. 5 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24/ zawiera domniemanie iż współmałżonek rolnika pracuje w gospodarstwie domowym bezpośrednio związanym z gospodarstwem rolnym. Wykazanie sytuacji przeciwnej należy zatem do zainteresowanego,ubiegającego się o zasiłek dla bezrobotnych. 2. Akt, w którym organ administracji wzywa do dobrowolnego zwrotu

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, która uchyliła ustawę z dnia 14 grudnia 1982 r. o zatrudnieniu absolwentów /Dz.U. nr 40 poz. 270/ obowiązkiem pracownika prowadzącego sprawę osób poszukujących pracy było poinformowanie /zgodnie z art. 9 Kpa/ o zmianie stanu prawnego i - w razie potrzeby - założenia nowej karty rejestracyjnej

1. Skoro żadne decyzje administracyjne dotyczące rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem mianowanym nie są wymienione w art. 196 par. 4 Kodeksu postępowania administracyjnego w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 24 maja 1990 r. /Dz.U. nr 34 poz. 201/, przeto wszystkie one - jeżeli spełniają wymienione w Kpa warunki - mogą być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Dotyczy to także

Z brzmienia art. XII par. 1 i 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. przepisy wprowadzające kodeks pracy /Dz.U. nr 24 poz. 142/, wynika, że godziny otwierania i zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych nie są regulowane decyzjami administracyjnymi w rozumieniu art. 104 Kpa; czas pracy tych placówek i zakładów określony jest w formie przepisów powszechnie obowiązujących

1. Art. 23 par. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy /Dz.U. nr 24 poz. 141 ze zm./ wyraża ogólną zasadę odnoszącą się do wszystkich rodzajów stosunku pracy, że czynności prawnych w zakresie stosunku pracy dokonuje w imieniu zakładu pracy jego kierownik lub inny upoważniony do tego pracownik. Tezę taką potwierdza zamieszczenie powyższego przepisu w rozdziale I "przepisy ogólne" Działu Drugiego

Ocena zasadności cofnięcia upoważnienia do załatwiania spraw tajnych nie podlega kontroli organów rozpatrujących spory pracownicze, aktualność tej tezy zawartej w IV uchwale Pełnego Składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie wytycznych dotyczących wykładni art. 45 Kodeksu pracy i praktyki sądowego stosowania tego przepisu w zakresie zasadności wypowiedzenia

Przepis par. 3 pkt 1 lit. "a" rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 sierpnia 1982 r. w sprawie zmian w podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 26 poz. 192/ nie uzależnia wyłączenia z opodatkowania tym podatkiem wynagrodzeń i dodatków za pracę w niedziele, święta i dodatkowe dni wolne od pracy - od tego, czy wypłacono je jako wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, lecz od tego, czy była to praca

1. Ustawa z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214/, jak i rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1983 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków urzędników administracji celnej /Dz.U. nr 5 poz. 34/, nie znają formy przeniesienia urzędnika państwowego /funkcjonariusza celnego/ na inne stanowisko służbowe w ramach tego samego urzędu, poza przypadkami

Śmierć pracownika nie uzasadnia odstąpienia od stwierdzenia u niego choroby zawodowej, ponieważ ze stwierdzeniem takiej choroby wiążą się nie tylko określone uprawnienia pracownika, lecz także obowiązki zakładu pracy, a w szczególności obowiązek stosowania właściwych środków zapobiegawczych /art. 230 kodeksu pracy/.

1. Sąd Administracyjny stosownie do art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa upoważniony jest tylko do badania zgodności z prawem zaskarżonej decyzji. W tym wypadku decyzji o wypowiedzeniu i rozwiązaniu stosunku pracy /z wiceprokuratorem Prokuratury Rejonowej/. 2. Art. 41 Kp stanowi: Zakład pracy nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu wypoczynkowego pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej

Rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym nauczycielem politechniki na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 1972 r. Karta Praw i Obowiązków Nauczyciela przy braku zapewnienia mu czynnego udziału w postępowaniu administracyjnym wbrew dyspozycji art. 10 par. 1 Kpa oraz przy naruszeniu art. 77 par. 1 i art. 81 Kpa, nie daje organowi administracyjnemu możliwości oceny całokształtu materiału

1. Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy w rozstrzyganiu skarg na decyzje dotyczące praw i obowiązków pracowników mianowanych. Rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych dotyczące nawiązania, zmiany lub rozwiązania stosunku pracy z pracownikami mianowanymi oraz roszczeń wynikających z tego stosunku są decyzjami w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 oraz art. 104 Kpa i podlegają kontroli Naczelnego Sądu