1. Zapłacona przez spółkę kwota 90 mln st. zł na rzecz właściciela sklepu jako zwrot kosztów remontu słusznie nie została uznana za koszt uzyskania przychodu spółki w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Wspólnicy spółki cywilnej nie byli właścicielami ani najemcami tego sklepu. Sklep był własnością spółdzielni

Organ skarbowy nie ma podstawy prawnej do wydania decyzji administracyjnej o odmowie zwrotu nienależnego świadczenia spełnionego poza stosunkiem prawnopodatkowym.

1. Idea powszechności opodatkowania obca jest społeczeństwu stanowemu, totalitarnemu /faszystowskiemu czy też komunistycznemu/, gdzie niektóre grupy osób korzystają z przywilejów podatkowych, których nie ma większość społeczeństwa. Przykładem zwolnienia podatkowego będącego wyłomem w zasadzie powszechności opodatkowania były postanowienia art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej

Uzupełnienie zawarte w ust. 3 Protokołu pomiędzy Polską Rzecząpospolitą Ludową i Republiką Federalną Niemiec sporządzonego przy okazji podpisywania w dniu 18 grudnia 1972 r. w Warszawie Umowy pomiędzy obu państwami w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku /Dz.U. 1975 nr 31 poz. 163/ należy odczytywać w następujący sposób: - do art. 10 - niezależnie od

Z treści art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że decyzja określająca zobowiązanie podatkowe w innej wysokości niż wynikające z zeznania musi być wydana zawsze wtedy, kiedy zeznanie podatkowe odbiega od rzeczywistego stanu i to, bez względu na to z jakich przyczyn nastąpiła rozbieżność pomiędzy stanem rzeczywistym

W sytuacji, gdy podatnicy w zeznaniu zaniżyli wysokość podatku a następnie wpłacili kwotę wyższą od zobowiązania podatkowego, organ podatkowy zobowiązany był, na podstawie art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ określić właściwą wysokość zobowiązania w tym podatku.

Nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86/ czysty zysk spółki z o.o. przekazany na rzecz tej spółki przy zachowaniu wymogów określonych w art. 191 par. 1 lub par. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934

Termin, o którym mowa w par. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne /Dz.U. nr 148 poz. 719/, jest terminem prawa materialnego i nie miały do niego zastosowania przepisy art. 58 Kpa.

Przy ocenie, czy wpłata na rzecz samorządu terytorialnego, na cele związane z budową wodociągu lub gazociągu, miała charakter darowizny, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, decydującym jest zamiar świadczącego, wynikający z okoliczności towarzyszących, w tym między innymi z porównania wysokości

W stanie prawnym obowiązującym w 1995 r. do tłumacza mogła mieć zastosowanie ryczałtowa forma kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, jeżeli w świetle przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych /Dz.U. nr 24 poz. 83/ podatnik ten był

Przez użyty w art. 23 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ zwrot "sprzedaż" należy rozumieć wyłącznie sprzedaż w zakresie unormowanym w art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny /Dz.U. nr 16 poz. 93 ze zm./, a nie jakąkolwiek inną czynność cywilnoprawną o podobnym charakterze.

1. Po sporządzeniu wyniku kontroli inspektor nie jest upoważniony do sporządzania innych dokumentów mogących stanowić dowód w postępowaniu podatkowym, nawet jeżeli dokumenty te stanowią jedynie uszczegółowienie opisanych wcześniej ustaleń i wobec tego nie mają wpływu na wynik sprawy. 2. Nieuznanie danych wydatków za koszty uzyskania przychodów z tej tylko przyczyny, że zostały nie udokumentowane lub

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w równym stopniu dotyczy samochodów stanowiących własność podatnika, jak też używanych na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy umowy leasingu.

1. Brak "delegacji służbowej", zawierającej treść polecenia wyjazdu służbowego, stanowi okoliczność, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. "a" ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ i skutkuje niezaliczeniem poniesionych w związku z tym wydatków do kosztów uzyskania przychodu. 2. Interpretacja zwrotu "delegacja służbowa" na tle

Jeśli w dacie wydania decyzji o ustaleniu podatku w formie karty podatkowej /par. 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie karty podatkowej - Dz.U. nr 140 poz. 787/ podatnik nie spełniał warunków do opodatkowania w tej formie, organ podatkowy winien rozważyć możliwość wzruszenia decyzji w trybie przewidzianym w rozdziale 13 Kpa. Brak jest natomiast w tej sytuacji

Wartość pracy sprzętu Spółki, ustalona przez przeliczenie liczby godzin pracy i stawki za roboczogodzinę oraz liczby przejechanych kilometrów i stawki za kilometr, nie jest kosztem przez nią poniesionym /Spółka nie dokonywała, czyli nie ponosiła, takich wydatków/.

Kwota, wynikająca z wystawionej w 1995 r. faktury, w całości stanowi - jako kwota należna - przychód roku 1995, nawet gdyby inwestor nie uiścił żadnej części tej kwoty. Wprawdzie stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ do przychodów, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się między innymi pobranych wpłat

Sformułowanie "pod budowę" zawarte w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w odniesieniu do gruntu należy rozumieć w ten sposób, że chodzi o grunt, na którym ma być wzniesiony budynek, a nie o grunt, na którym taki budynek już został wzniesiony.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. 1992 nr 6 poz. 27 ze zm./ w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 1 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych oraz ustawy o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. nr 154 poz. 791/ przedsiębiorstwa państwowe są obowiązane do dokonywania wpłat

Z treści art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, iż reguluje on dwa różne stany faktyczne. Pierwszy z nich dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje swój związek gospodarczy z osobą, której przysługują szczególne ulgi w podatku dochodowym. Drugi, gdy podatnik wykonując świadczenie dla innego podatnika na warunkach

Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego wielokrotnie dawało wyraz ochrony podatnika przed drastycznymi w owym czasie /tj. do dnia 31 grudnia 1996 r./ "karami administracyjnymi" za nieprawidłowości w prowadzeniu ewidencji, pozwalając na ich stosowanie jedynie wtedy, gdy podatnik prowadził ewidencję w sposób uniemożliwiający określenie podstaw opodatkowania względnie w ogóle ewidencji nie prowadził

1. Skoro z dokumentów nie wynika, do jakiego konkretnie pojazdu zakupiono benzynę, w szczególności - że zakupiono ją do samochodu wykorzystywanego dla potrzeb działalności gospodarczej, dla którego prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu, brak jest podstaw do przyjęcia, że wydatki te miały związek z działalnością gospodarczą podatniczki i nie mogły być one uznane za koszty uzyskania przychodu z

Wydatki związane z używaniem prywatnego samochodu stanowią koszt uzyskania przychodu w granicach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ pod warunkiem zachowania wymogów określonych w rozporządzeniu z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35/, czyli

Przepis art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591/ odnosi się wyłącznie - podobnie jak pozostałe przepisy tej ustawy - do zasad prowadzenia rachunkowości i wskazuje, w jakim momencie i pod jakimi warunkami koszty prac rozwojowych prowadzonych przez podatnika na własne potrzeby mogą być przez niego zaliczone do wartości niematerialnych i prawnych. Niemożność