1. Przepisy rozporządzenia z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 30 poz. 130 ze zmian./ nie dawały żadnych podstaw do uznania za wartości niematerialne i prawne kosztów szkolenia pracowników i innych osób. 2. Dokonanie

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ oparta jest na swoistej klauzuli generalnej stanowiącej, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powyższej

1. Kosztami uzyskania przychodów mogą być wydatki, które spełniają jednocześnie dwie cechy: - pozostają w bezpośrednim związku ze źródłem przychodów i zostały poniesione w celu jego osiągnięcia; - zostały rzeczywiście poniesione i jest to udokumentowane w sposób nie budzący wątpliwości. 2. Przepisy ustawy z dnia 12 listopada 1965 r. Prawo prywatne międzynarodowe /Dz.U. nr 46 poz. 290/ mają zastosowanie

Pojęcie "urządzenie przemysłowe" zawarte w art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ nie obejmuje swym zakresem samochodów /środków transportu/.

W sprawach, w których obowiązek podatkowy został określony i ustalony za życia podatnika, który zmarł po wniesieniu odwołania od decyzji wymiarowych, spadkobiercy podatnika mają interes prawny w rozpoznaniu odwołania, a więc przymiot strony postępowania odwoławczego.

Stałą cechą formy opodatkowania podatkiem zryczałtowanym jest nie ewidencjonowanie kosztów uzyskania przychodów oraz nie pomniejszanie o nie przychodów.

Wydatki ponoszone na rzecz członków zarządu spółki są kosztem uzyskania przychodu, jeżeli członkowie zarządu są pracownikami spółki.

Rozliczanie kosztów używania samochodów osobowych do celów prowadzonej działalności gospodarczej jest szczegółowo unormowane w art. 23 ust. 1 pkt 36 i 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Tymczasem podatnik nieprawidłowo potraktował jako koszty uzyskania przychodu zakupy części zamiennych wyposażenia kabiny, ubezpieczenia i przeglądów

Przepis art. 23 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ wskazuje, które należności podlegają zaspokojeniu w pierwszej kolejności. Nie zawiera on jednak wskazania kolejności w zaspokajaniu uprzywilejowanych należności.

Nienaganny wygląd jest obowiązkiem każdego, kto prowadzi działalność gospodarczą, wymagającą kontaktów z kontrahentami, ale nie oznacza to, wliczenie zakupu odzieży, bielizny i obuwia podatnika do kosztów uzyskania przychodu. Podatnik nie występuje w mundurze lub innym ściśle określonym stroju a zatem od jego stopy życiowej, czyli od wysokości dochodu zależy czy będzie ubierał się "nienagannie" i jaką

Przydziałów prawa do spółdzielczych własnościowych lokali mieszkalnych w oparciu o art. 213 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./ nie można traktować jako sprzedaży opodatkowanej w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Żaden przepis prawa nie nakłada na komorników sądowych obowiązków podatkowych związanych z prowadzeniem przez nich kancelarii; tym samym nie są oni z tego tytułu podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Numer identyfikacji podatkowej jest im nadawany jako osobie fizycznej - podatnikowi w podatku dochodowym

W sytuacji gdy podatnik sprzedawał spółce, korzystającej ze szczególnej ulgi /regulując podatek dochodowy na zasadach ryczałtu ewidencjonowanego w wys. 2,5 procent przychodu/ wyprodukowany towar po cenach niższych od kosztów produkcji, to organy podatkowe zasadnie przyjęły iż podatnik ten przerzucał część swoich dochodów ze sprzedaży na wspólników tej spółki /art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991

1. Niewykonanie usługi nie rodzi skutków zapłaty za nie, zwłaszcza w sytuacji gdy między podatnikiem, a jego żoną istnieją powiązania gospodarcze uzasadniające nieuwzględnienie obciążeń szczególnych wynikających z tego związku, o czym stanowi art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. Przyjmując więc, że skarżący nie poniósł

Ratio legis art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ stanowi wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wartości wspólnej pracy obojga małżonków, wykonywanej w zakresie działalności gospodarczej jednego z nich, a wykładnia rozszerzająca tego przepisu, jak każdego innego przepisu podatkowego jest niedopuszczalna.

Skoro z umowy łączącej strony wynika, że w cenie towaru mieści się również cena transportu i taka umowa jest dopuszczalna, to wydatki na transport zawarte w cenie towaru stanowią koszty uzyskania przychodu.

1. Udzielanie preferencyjnych pożyczek własnym akcjonariuszom powoduje zmniejszenie zysku do podziału między akcjonariuszy i nie stanowi przerzucenia przez tę spółkę dochodu na akcjonariuszy. 2. Przepis art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ może mieć zastosowanie

Wyjątek od reguły przewidzianej w art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stanowi art. 25 stanowiący w ust. 1, iż obniżenia kwoty podatku należnego nie stosuje się w przypadku nabycia przez podatnika towarów, którymi rozporządzono w sposób nie pozwalający na zaliczenie poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu

Art. 22 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wobec szczegółowego uregulowania różnic kursowych jako kosztu uzyskania przychodu w art. 22 ust. 1 tej ustawy nie ma zastosowania. Różnice kursowe są wielkością zmienną jako pochodna zmieniających się kursów walut a więc określenie różnic kursowych co do kwoty następować może

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot alimentów, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, w wysokości ustalonej w wyroku alimentacyjnym. Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że ustawodawca rozróżnił dwa stany faktyczne

Umowa zawarta na czas oznaczony i nie zawierająca wzmianki o prawie nabycia rzeczy przez dzierżawcę - leasingobiorcę /przedmiot umowy zalicza się do majątku wydzierżawiającego - leasingodawcy/ spełnia warunki wymienione w par. 2 ust. 2 pkt 1-3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993 r. w sprawie zaliczania przedmiotu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników

1. Odnoszenie w koszty wydatków z tytułu częściowego używania telefonu prywatnego do celów służbowych jest możliwe w sytuacji, gdy działalność gospodarcza jest prowadzona w lokalu mieszkalnym podatnika. Jeżeli podatnik dysponuje telefonem w miejscu wykonywania działalności gospodarczej, to zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kosztów rozmów telefonicznych z telefonu prywatnego /w lokalu mieszkalnym