W sytuacji gdy podatnik uzyskał korzystną dla siebie opinię izby skarbowej, powinien podnieść tę kwestię jeszcze w toku postępowania podatkowego, co pozwoliłoby na jej ewentualne uwzględnienie w decyzji. Wskazanie na opinię dopiero w skardze do sądu jest spóźnione, właściwe jest złożenie wniosku o wznowienie postępowania.

Zawieranie umów, których głównym celem jest odliczanie od dochodu po dniu 1 stycznia 1997 r. takich samych wydatków /darowizn/, z tym że płatnych okresowo /w formie stypendium czy renty/, może być w realiach konkretnej sprawy oceniane przez organ podatkowy jako działanie in fraudem legis. Takiej oceny nie można jednak mechanicznie odnosić do umów ustanawiających świadczenia, które z uwagi na ich źródło

Podziemne wyrobisko górnicze nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, gdyż nie stanowi żadnego z przedmiotów opodatkowania wymienionych w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

Jeżeli Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyłącznie drugoinstancyjną decyzję Izby Skarbowej, to jest wydaną przez organ odwoławczy w toku postępowania podatkowego wymiarowego, to oczywistym jest, że sprawa wymiaru podatku powraca na etap postępowania odwoławczego, jako że decyzja organu odwoławczego, na skutek uchylenia wyrokiem Sądu administracyjnego, utraciła swój byt prawny. W tej sytuacji jaki

1. Kwestionując zgodność z prawem uchwały rady gminy /miasta/ w trybie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ organ nadzoru jest obowiązany wykazać, na czym polega odstępstwo przepisów uchwały od normatywnego wzorca, a ponadto sprecyzować jego skalę /sprawdzić czy naruszenie prawa ma charakter kwalifikowany/. 2. O naruszeniu prawa przez

Odliczenie lub zwrot podatku naliczonego jest możliwy jeżeli poniesiony wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./ usługi świadczone przez pracodawcę na działalność między innymi sportowo-rekreacyjną stanowią działalność socjalną, a więc stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 45

1. Jeżeli małżonkowie w drodze umowy zawartej na podstawie art. 47 par. 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wyłączyli wspólność majątkową i każdemu z nich przysługuje odrębny tytuł prawny do gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./, w związku z objęciem go w trwałe zagospodarowanie w rozumieniu art. 12 ust

1. Na gruncie art. 18a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ - w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 2000 r. - prawo do ulgi inwestycyjnej z tytułu budowy budynku nie jest uzależnione od posiadania prawa własności gruntu, na którym wznoszony jest budynek podatnika. 2. Prawo podatkowe stanowi autonomiczną gałąź prawa

1. Transakcja polegająca na przeniesieniu własności budynku w zamian za świadczenie pieniężne /pożyczkę/ jest równoznaczne z wydaniem rzeczy w zamian za to świadczenie i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. 2. Zgodnie z art. 138 par. 2 Kpa organ odwoławczy, powinien dokonać kasacji decyzji organu pierwszej instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia po stwierdzeniu istnienia

Umowy określone przez strony jako "najem", "dzierżawa" lub nazwą o podobnym charakterze, w tym także terminem "leasing", powinny być w pierwszej kolejności ocenione pod względem zgodności ich nazwy z treścią. W tej fazie badania organy podatkowe mogą brać pod uwagę wszelkie kryteria, a w szczególności zamiar stron i cel umowy /art. 65 par. 2 Kc/. Rezultatem wspomnianych czynności może być między innymi

W sytuacji, gdy podział części nadwyżki bilansowej między członków spółdzielni następuje w formie oprocentowania udziałów członkowskich, jest on przychodem z tytułu udziału w zysku osoby prawnej, którą jest spółdzielnia. Zatem zgodnie z art. 17 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, oprocentowanie to jest kwalifikowane jako przychód

W kwestii dokumentowania wydatków w orzecznictwie sądowym ukształtowały się dwa poglądy. Pierwszy - przyjmuje generalnie zasadę, że przepisów o rachunkowości nie należy stosować wprost do rozstrzygnięcia kwestii podatków, a zakres obowiązku podatkowego może być określony tylko ustawami podatkowymi. Prowadzi to do przyjęcia, iż poniesienie wydatku może być praktycznie rzecz biorąc udowodnione każdym

Przy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu, objętego dekretem z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/, pięcioletni okres od nabycia, w którym dochód ze sprzedaży jest obciążony 10 procent podatkiem, liczy się od uzyskania tego prawa, a nie od nabycia własności nieruchomości.

Organ ten wydając uznaniowe rozstrzygnięcie, na podstawie art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, dokonał analizy obu przesłanek, o których mowa w tym przepisie i dopiero, po wyjaśnieniu tej kwestii, skorzystał z uznania administracyjnego.

Każda umowa renty zawarta zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego jest w świetle art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ ciężarem o trwałym charakterze. Izba skarbowa ponownie prowadząc postępowanie w sprawie określenia podatnikowi zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych, powinna zbadać, czy umowa renty

1. Treść przepisu art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przesądza o tym, że każda decyzja dotycząca weryfikacji zeznania rocznego podatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych jest decyzją deklaratoryjną, i to nawet w sytuacji kiedy w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych używano terminu "ustali".

Organy podatkowe zasadnie nie uznały za koszty uzyskania przychodu wydatków związanych z emisją obligacji, z których środki przeznaczono na umorzenie udziałów własnych emitenta a to oznacza, iż dochody z emisji obligacji nie byty przekazane na prowadzenie działalności gospodarczej, a służyły dokonaniu zmian w kapitale spółki. Przy takim działaniu nie może być mowy o sensie gospodarczym poczynań Spółki

Małżeństwo prowadzące wspólnie działalność gospodarczą jednak nie w formie spółki cywilnej nie może być traktowane jako jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników /Dz.U. nr 142 poz. 702 ze zm./ lub art. 5 w związku z art. 9 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. ustawy o podatku od towarów

Organy podatkowe miały prawo uznać, że faktycznym celem zawarcia umowy pożyczki było uchylanie się od obciążeń podatkowych. Skarżąca spółka, spłacając odsetki w wysokości prawie odpowiadającej wartości zaciągniętego zobowiązania, pozbawiła się możliwości korzystania z pożyczki i nie wykazała związku wydatku z przychodem.

Numery identyfikacyjne przyznawane na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nigdy nie były przypisywane konkretnej działalności gospodarczej lecz określonemu podatnikowi. W myśl zaś zasady wynikającej z ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników /Dz.U. nr 142

Komornik sądu rejonowego nie może mieć dwóch numerów identyfikacji podatkowej /NIP/ jako osoba fizyczna i jako reprezentant sądu. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników /Dz.U. nr 142 poz. 702 ze zm./ zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednorazowo bez względu na rodzaj i liczbę opłaconych podatków, formę

1. Przez "wydatki poniesione na te cele", o których mowa w art. 27a ust. 17 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1993 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ należy rozumieć "podstawę określenia przysługującej kwoty odliczeń od podatku", o której mowa w ust. 2 tego artykułu. 2. Pomniejszenie kwoty przysługujących odliczeń o 10 procent wydatków nie dotyczy tej ich części

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ dotyczy majątku związanego z wykonywaną działalnością, a nie majątku obejmującego środki trwałe. Odwoływanie się przez organy obu instancji do definicji środka trwałego nie było zatem zasadne. Skoro ustawodawca nie wyjaśnił bliżej co należy rozumieć pod pojęciem "majątek

Nie jest współwłasnością budynku wielomieszkaniowego w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ udział podatników we własności części wspólnych budynku wielomieszkaniowego odnoszący się do lokalu w takim budynku stanowiącego odrębną własność, nawet jeżeli konkretny lokal ma być przeznaczony na wynajem.